ΝΕΑ των ΦΙΛΙΑΤΩΝ

Φίλε Γιώργο,   

   Διάβασα στο όμορφο άρθρο του Γ. Δάλλα που φιλοξένησες, για τον Αλέκο Παπαδόπουλο (ένας κούκος…) και τις ανησυχίες του το 2008, στη συζήτηση της Βουλής για τον προϋπολογισμό του επόμενου έτους. Βέβαια δεν ήταν ο μόνος. Πολλοί μεγαλόσχημοι του ΠΑΣΟΚ (αντιπολίτευση τότε) έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου και σκιαγραφούσαν επερχόμενες οικονομικές καταστροφές. Πρώην υπουργοί οικονομικών, Πάγκαλος, Βενιζέλος και πολλοί άλλοι. θυμάμαι, η Βάσω Παπανδρέου είπε ότι παραβρέθηκε σε μια σύσκεψη του ΝΑΤΟ όπου είχε αναφερθεί από κάποιους, ότι η Ελλάδα βαίνει προς την χρεοκοπία. Τους αντέκρουσαν με σθένος οι κυβερνητικοί καταλογίζοντας τους καταστροφολογία, δυσφήμιση της χώρας, υπονόμευση της καλής πορείας της οικονομίας.

   Κυρίως αυτό το βάρος από την Ν.Δ σήκωσαν ο Αλογοσκούφης και ο Παπαθανασίου ως πιο ειδικοί στα οικονομικά. Έτσι λοιπόν η χώρα πορεύτηκε με αυτόματο πιλότο μέχρι το φθινόπωρο του 2009 όταν και ανέλαβε ο Γ. Παπαδρέου (ΓΑΠ). Οι νεοδημοκράτες είχαν πλέον ανακαλύψει και αποδεχθεί ότι «σαν υπνωτισμένοι» είχαν οδηγήσει την χώρα κοντά στον γκρεμό. Ο ΓΑΠ όμως   (θυμάστε τα πολλά ταξίδια που έκανε δώθε – κείθε)   μας αποκάλυψε ότι λεφτά υπάρχουν και άρχισε τις παροχές     ( να μη χαλάσει και η παράδοση). Οι μεγαλόσχημοι του ΠΑΣΟΚ που τώρα ήταν κυβερνητικοί δεν εναντιώθηκαν στις παροχές και δεν μιλούσαν πια για καταστροφές. Η σχεδιάστρια της πολιτικής των παροχών Κατσέλη ως καταξιωμένη και επιτυχημένη, έκανε αργότερα λαμπρή μεταγραφή στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΓΑΠ χρησιμοποίησε νεοεμφανιζόμενους ξεκούραστους ειδικούς, άφθαρτους και αμφιλεγόμενους. π.χ. η κα. Νταλάρα για το μεταναστευτικό .Ο υπουργός οικονομίας Παπακωνσταντίνου στις αρχές του 2010 (πριν τα μνημόνια) αντί να μαζεύει λεφτά ως όφειλε ,έκανε μέσω εφορίας  (και καταναλωτικών αποδείξεων)  γενναίες επιστροφές. Ταχυδακτυλουργοί μετρούσαν το δημοσιονομικό έλλειμμα κατά το δοκούν. Αργότερα ο υπουργός (άφθαρτος – φθαρτός) παραποίησε και την λίστα Λαγκάρντ.                                       

   Η επώδυνη συνέχεια είναι γνωστή.                                                                                                        Όταν αργότερα η ΝΔ πήρε ξανά την εξουσία, το κόμμα αντάμειψε τον (μοιραίο) πρώην υπουργό Παπαθανασίου με τη θέση του προέδρου της ΕΚΟ. Εγώ λόγω συγγένειας με βουλευτή, τοποθετήθηκα μαζί με εκατοντάδες άλλους, μετακλητός υπάλληλος στη Βουλή (φαντασιακό).                                                                                                                                                                        Η χώρα τα τελευταία χρόνια πέρασε από σαράντα κύματα. Νέα και παλιά πρόσωπα, προγράμματα, οράματα, πυροτεχνήματα που σβήνουν γρήγορα. Ιδέες φορτωμένες υποσχέσεις που ξεθωριάζουν και καταλήγουν αμυδρές αναμνήσεις:                                                                                                                                                                                     

   Αλλαγή, εκσυγχρονισμός, επανίδρυση του κράτους, υπέρβαση, εξορθολογισμός, επανεκκίνηση της οικονομίας, σκίσιμο μνημονίων, δίκαιη ανάπτυξη, πράσινη ανάπτυξη, ισότητα στην παιδεία, ισότητα στην εργασία, όχι στην αριστεία, ναι στην αριστεία….

   Φράσεις και εικόνες που έμειναν:                                                                                                             Δεν δικαιούσαι δια να ομιλείς,      Εδώ και τώρα, υπουργέ  δώστα  όλα,      Σε  δέκα χρόνια ποιος θα θυμάται,     Όταν το πλοίο πλέει προς τα παγόβουνα » όποιος δεν συμφωνεί να κατέβει από το τρένο.’’                                                                                                                                         

   Η Ελλάδα στο κρεβάτι του χειρουργείου, όπου ξένοι ειδικοί κόβουν κατά το δοκούν. Οι ειδικοί μας πήραν τα χρυσαφικά θα μας πάρουν και τα ασημικά. Ωστόσο το χρέος, κρατικό και ιδιωτικό, ανεβαίνει όπως ο πήχης του άλματος επί κοντώ. Όπως έλεγε ο Γ. Παπανδρέου ο πρεσβύτερος» στην χώρα ευδοκιμούν οι αριθμοί και δυστυχούν οι άνθρωποι   (εκτός των πολιτικών).                                                                                                                                                   

   Άλλοι φτωχοποιούνται, άλλοι αυτοκτονούν, οι νέοι ξενιτεύονται, έχομε αποικιοποίηση, μεγαλύτερη ξένη εξάρτηση, βίαιη μεταφορά πλούτου από τους λίγα έχοντες, στους πολλά έχοντες. Διαφθορά, κακοδιαχείριση, διασπάθιση, καταλήστευση πόρων. Οπερετική δικαιοσύνη απέναντι στην εγκληματικότητα και  την συναλλαγή. Κατευθυνόμενη δημοσιογραφία. Η αδύναμη δημοκρατία μας στα χέρια των ολιγαρχών και των δανειστών. Οι περισσότεροι αντίστοιχοι δείκτες μέτρησης μας τοποθετούν ανάμεσα στις χώρες της Αφρικής.                                                                                                                                                                

   Τι μπορούμε να κάνουμε;

Να γίνουμε και εμείς κυνικοί και αριβίστες.  (Ο Σώζων εαυτόν σωθείτω ,   το αντέχουμε;) 

Να επαναστατήσουμε (παρωχημένο;)

Να γίνουμε στωικοί (μπορούμε;)

Να γίνουμε υπαρξιστές (γιατί;)

Γιατί η Ελλάδα έτσι ήταν πάντα και έτσι πορεύτηκε. Βίωσε μεγάλες καταστροφές:

Δάνεια, εξάρτηση, Ιμπραήμ, μικρασιατική καταστροφή, χρεωκοπίες, Γερμανική κατοχή, εμφύλιους Αλλά πέτυχε και  μεγάλες νίκες. Και συνεχώς μεγάλωνε σε όρια, σύνορα, οικονομία, ταλέντα. τέχνη,  επιστήμες.

Τα πολιτεύματα αποτύγχαναν  το ένα μετά το  άλλο. Η χώρα ήταν πάντα κακοδιοίκητη, ασυνάρτητη, απρόβλεπτη. Διχασμοί και ομοψυχίες.

Και παρ’ όλα αυτά, κόντρα στο νόμο- αιτία και αποτέλεσμα-καταφέρνει να υπάρχει η Ψωροκώσταινα.  (Μέχρι σήμερα)

Ίσως υπάρχουν και άλλοι νόμοι που δεν τους ξέρουμε και έτσι επιβιώνουμε.

   Ο Δάσκαλος Τσουάνγκ Τσούνγκ ταξίδευε από ένα μέρος της Κίνας σε άλλο μαζί με τους μαθητές του. Σε ένα δάσος συνάντησαν ξυλοκόπους που ανάμεσα σε δυο βελανιδιές έκοψαν μόνο τη μία. Γιατί δεν κόβετε και την άλλη, ρώτησαν οι  μαθητές. Η άλλη είναι άχρηστη είπαν οι ξυλοκόποι. Κάποτε οι ταξιδιώτες έφτασαν στον άρχοντα που τους καλοδέχθηκε και τους φιλοξένησε. Είπε δε στο μάγειρα να σφάξει τη μια από τις δύο χήνες. Ο μάγειρας ρώτησε, ποια να σφάξω αυτή που γεννάει ή την άλλη. Ο άρχοντας απάντησε την άλλη που είναι άχρηστη.

Και τότε οι μαθητές ρώτησαν τον δάσκαλο. Η άχρηστη βελανιδιά τη  γλύτωσε, η άχρηστη χήνα σφάχτηκε. Εμείς τι πρέπει να είμαστε χρήσιμοι ή άχρηστοι. Και ο δάσκαλος τους απάντησε:

Δεν υπάρχουν έτοιμες συνταγές. Είστε υποχρεωμένοι να αξιολογείτε και να αποφασίζετε.  

   Εμείς τι να κάνουμε λοιπόν;

 Υπάρχουν λύσεις που μπορούν να υλοποιηθούν- μέσα από ένα καινούργιο κόμμα   (το σκέφτομαι).                                                                                                                                                                   Κλείνω όμως εδώ παραφράζοντας.                        

ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ

(Εμείς οι  κοινοί θνητοί  ελπίζουμε…)                                                                                                                                                  ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ                                                                                                                                                                      (Εμείς φοβόμαστε…     Συνήθως υπερτιμούμε τους φόβους μας. Υπάρχουν φόβοι που αδρανοποιούν και άλλοι που διεγείρουν)

ΕΙΜΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ                                                                                                                                                    (Έστω και λίγο)                                                                                                                                                                                                                   

      Δικός σου

 Παναγιώτης Κόντης

Σ.Σ. Χαιρετίζουμε την πρώτη δημόσια κάθοδο στα πολιτικά δρώμενα, του ξεχωριστού Φιλιατιώτη και φίλου Παναγιώτη Κόντη και περιμένουμε την ενασχόληση του και με τα τοπικά μας δρώμενα- μετά την πανελλήνια εξαίσια θεώρηση των πραγμάτων που κάνει με το παραπάνω εξαιρετικό άρθρο του!