απο αναρτηση του Γιάννη Τσίγκου
ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΟΥΛΙΟΥ ΚΑΠΟΥ 60 65 ΔΙΚΡΙΝΟΝΤΕ ΠΑΝΟΣ ΓΕΩΡΓΑΛΗΣ ΤΟ 2 ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΕΣΧΙΝΗΣ ΤΟ 16 ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΥΤΣΙΑΦΤΗΣ ΤΟ 8 ΜΠΟΛΟΤΣΗΣ ΝΙΚΟΣ ΤΟ ΑΓΟΝΟ ΤΟΤΕ ΚΩΣΤΑΣ ΝΤΑΝΗΣ ΕΛΕΚΤΗΣ ΠΑΣΧΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΕΙΣΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΚΕΙ ΜΕΤΑ ΟΔΗΓΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗ ΚΟΥΤΣΙΑΦΤΗΣ ΤΟ 9 ΣΟΚΡΑΤΗΣ ΤΣΙΑΒΟΣ ΣΤΑΘΜΑΡΧΗΣ ΤΣΑΡΚΟΒΙΣΤΑΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΕΛΕΚΤΗΣ ΝΤΑΓΚΑΣ ΝΙΚΗΤΑΣ ΟΔΗΓΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΥ ΕΙΣΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΑΡΜΑΚΗΣ ΤΟ 6 ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΟ ΜΙΣΟ ΚΤΕΛ ΤΟΤΕ
απο τα σχολικά χρόνια φίλων στο Φιλιάτι- κι ευχαριστούμε τον δικό μας Χρήστο Σωτηρίου- η παρακάτω φωτο είναι τις 25 Μάρτη 1967 και εικονίζονται οι: Πανδής, Σπύρος Αλεξίου, + Τάκη Κύρκος, Μπέκιος Κων. , Κούρτης Γιάννης, Βαγγ. Μανζτούκης, Παπάς Θεοφιλος, Χρήστου Θεόδωρος, Λάκης Βασιάδης, Χρηστος Σωτηρίου με την κιθάρα, +Βασίλης Κουλίσης, ;;;;;;, Παπαδάτος Άρης, + Θανάσης Δήμου.
στην επόμενη, το τοτε χορευτικό σε Γυμναστικές επιδείξεις στις 31 Μάη 1967 και εικονίζονται οι: Χρήστος Σωτηρίου, Μιμή, Ηλίας Γιοβάνης, Ειρήνη Τσουκαλά, ;;;
Φώτο του 1961. Η γιορτή της απελευθέρωσης της Μουργκάνας γιορτάζονταν στον προαύλιο χώρο της Παναγίας στο Βαβούρι.
Όποιος φίλος/φίλη έχει παρόμοιες φωτογραφίες, στείλτε μας μήνυμα να τις δημοσιεύσουμε.
Η πρώτη φωτογραφία είναι του 1960 στο Σχολείο Γηρομερίου με δάσκαλο τον αείμνηστο Κώστα Παπαδόπουλου- πατέρα του Αλέκου (η φωτογραφία είναι από το αρχείο του Τεο Ευθυμιάδη, γιού του τότε Επιθεωρητή)
Η δεύτερη είναι πιθανόν του 1964-5 στο Γυμνάσιο Φιλιατών ημέρα Εθνικής Εορτής- τότε πρεπει να πρωτολειτούργησε το σημερινό κτίριο του Γυμνασίου- από τους καθηγητές διακρίνονται ο Θεοδωρίκος, Καράμπαλης, Ντάγκας, Χαμπίμπης, Φωτιάδης (από το αρχείο της Χρυσάνθης Χαβιάρα)
απο ανάρτηση Βασιλη Γκόγκου
Το χορευτικό του Χωριου μας 20 Ιουλίου 2017 Αφιερωμένο σε Ολους
Ο Αραχωβίτης Βαγγέλης Ζέρβας έζησε μέχρι τα 10 του χρόνια στο χωριό και μετά Βέλγιο, όλοι η οικογένεια. Ο πατέρας στα ανθρακωρυχεία κι ο Βαγγέλης στα γράμματα, έγινε γιατρός. Παντρεύτηκε Βελγίδα, την Jeannine που του χάρισε τρία χαριτωμένα κορίτσια. Το μυαλό του Βαγγέλη ξουράφι, κι όλα τα ρύθμιζε υπέροχα- αλλά η καρδιά του… τον έφερνε σχεδόν κάθε χρόνο στα πάτρια, στην Αράχωβα. Τα κοριτσάκια γαλουχήθηκαν με τις αγάπες του Βαγγέλη και της Janine– που τον πέρασε σε αγάπη για την Αράχωβα και την Ελλάδα. Τα χρόνια πέρασαν τα κοριτσάκια μεγάλωσαν και ήρθε η ώρα η καλή να παντρέψει ο Βαγγέλης θυγατέρα την Ελένη. Ήλιος φεγγάρι πέστε την η νύφη, ομορφοπαλλίκαρο ο Βέλγος γαμπρός Τόμας- δεν ξέρω αν είναι γραμμένο στο προικοσύμφωνο, αλλά έμαθε να μιλάει και να χορεύει κι Ελληνικά! Ο γάμος θα γίνει στο Βέλγιο αλλά ο Βαγγέλης έκανε ένα τραπέζι για τους χωριανούς που δεν μπορούν να πάνε. Τραπέζι με του πουλιού το γάλα, με 200 πάνω κάτω προσκεκλημένους που έκατσαν μέχρι το πρωί και έφαγαν, ήπιαν και γλέντησαν ασταμάτητα με την Ορχήστρα Φιλιατών. Πρώτη φορά χορεύτηκαν και λαϊκά αλλά και ευρωπαϊκά στην Αράχωβα, στο όμορφο χώρο της πλατείας των εκδηλώσεων! Εύγε στο Βαγγέλη και την Janine Ζέρβα! (τα Βίντεο τράβηξε ο Τάσος Γκάνιας- η δε Ορχήστρα Φιλιατών έδειξε την ποιότητα της)
ναι χορευτηκαν και τέτοια στην Αραχωβα…
και πολλά άλλα που μόνο μια Ορχήστρα τα ΄χει…
φωτο απο το αρχείο του Γερ. Μίχα
απο ανάρτηση: Πλαίσιο Θεσπρωτίας
142. ΠΥΡΠΟΛΗΣΗ ΠΛΕΣΙΒΙΤΣΗΣ ΑΠΟ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΥΛΣΟΥΜΑΝΟΤΣΑΜΗΔΕΣ
Ξημέρωσε η Δεκάτη Τετάρτη Σεπτεμβρίου 1943. Μεγάλη εορτή της Χριστιανοσύνης η
ύψωση του Σταυρού. Στις 7 η ώρα το πρωί σήμαναν οι δυο καμπάνες και ξεκίνησε ο Όρθρος.
Από νωρίς άρχισε να συρρέει κόσμος να εκκλησιαστεί. Οι σκοποί στις δυο σκοπιές του
χωριού Κιάφα και Κουλούρι, φύλαγαν άγρυπνα και περίμεναν την αλλαγή όπως κι έγινε.
Ήταν ησυχία παντού. Κατά τις οκτώ η ώρα οι νέοι σκοποί που ήταν ο Ηλίας Δημ. Διαμάντης
κι άλλος ένας, διέκριναν με τα κιάλια στο Πουσί της Βάναρης, να ανεβαίνουν από τη Βάναρη
άνδρες οπλισμένοι και να συγκεντρώνονται σ’ ένα σημείο. Εν συνεχεία μια ομάδα πέντε
ανδρών ανηφόρισαν δεξιά το δρόμου, παρακάμπτοντας προς Αϊλιά, προφανώς με
κατεύθυνση από το Σκέμπι του Χατζή, προς το Μάτσιακα και Κιάφα, ανιχνευτές. Εν τω
μεταξύ, στο Πουσί η συγκέντρωση γέμισε μεγάλο χώρο και δε χωρούσε αμφιβολία ότι
επίκειται μεγάλη γερμανική επίθεση κατά της Πλεσιβίτσης. Βέβαιοι πλέον οι σκοποί έτρεξαν
προς το χωριό και από την Επάνω Σκάλα στα ριζά του Αϊλιά, άρχισαν να φωνάζουν:
«Χωριανοί έρχονται πολλοί Γερμανοί στο χωριό» και το επαναλάμβανε πολλές φορές κι
ακούστηκε καθαρά στην πρωινή ησυχία.
Το άκουσμα του τρομερού νέου τρομοκράτησε τους χωριανούς έχοντας υπ’ όψιν των, την
προ δεκαημέρου πυρπόληση της Σαγιάδος και σε διάστημα λιγότερο της ώρας, είχε αδειάσει
το χωριό, από άνδρες νέους και μεγάλους και τις περισσότερες γυναίκες και παιδιά
παίρνοντας μαζί τους ότι πρόχειρο φαγώσιμο είχαν. Άλλοι φύγανε χαράδρα-χαράδρα για
Φατήρι-Παλαμπά και στα Πιάδια, άλλοι στις χαράδρες του Τσιάβου από την Ελιά του
Ντακούκη, άλλοι στη χαράδρα της Αγίας Μαρίνας, άλλοι στο Μισοπλάι και Χράμπο, μακριά
από το χωριό. Οι άνδρες και οι γυναίκες που ήταν στην εκκλησία έφυγαν με τα καλά τους
ρούχα που φορούσαν. Ο Παπα-Βαγγέλης, σεβάσμιος Ιερέας, συνέχισε και τελείωσε την
λειτουργία κανονικά, βέβαια με πολύ μικρό εκκλησίασμα, που γονατιστοί, προσευχόταν για
την σωτηρία του χωριού.
Ο Γερμανικός της επιχείρησης αυτής στρατός, κατά τους μετριότατους υπολογισμούς εκ
των υστέρων και από πληροφορίες, ήταν 300 άνδρες, μετά των αξιωματικών και
υπαξιωματικών. Την πλειοψηφία την είχαν οι Μουλσουμανοτσάμηδες Μπαλίστες οπλοφόροι,
που ήταν 500, με αρχηγό τον Ρετζέπ Ντίνο, εντολοδόχο και συγγενή των Μαζάρ και Νουρή
Ντίνο. Οι πέντε ανιχνευτές, ανέβηκαν στο Μάτσιακα, Κιάφα και Μάλο και διεπίστωσαν ότι
δεν υπήρχε αντίσταση. Έριξαν συνθηματική φωτοβολίδα και ξεκίνησαν οι φάλαγγες
Γερμανών και Μπαλιστών και έφθασαν στα προαναφερόμενα υψώματα Μάτσιακα, Κιάφα
και Μάλο. Έπιασαν θέσεις, έστησαν τα πολυβόλα και τους όλμους τους. Στις 9:30 άρχισαν να
πυροβολούν κατά ορισμένων σημείων του χωριού και κατά των υψωμάτων, αδιακόπτως έως
τις ένδεκα. Όσοι βρίσκονταν ακόμη ακάλυπτοι στους λόφους, ανηφορίζοντας, έτρεξαν
γρήγορα στις πρώτες χαράδρες.
Οι αργοπορημένοι χωριανοί, που πήγαιναν προς Φατήρι, Παλαμπά, Κατσιέλα και
Πιάδια, δέχθηκαν επίθεση όλμων, που χτυπούσαν από τις 10 πρωινής, όπως και τ’ άλλα
υψώματα. Το ευτύχημα ήταν ότι οι σφαίρες τους και τα βλήματα των όλμων, δεν έβρισκαν
τον στόχο, εκτός δυο θλιβερών συμβάντων. Ως εκ θαύματος γλίτωσε ο ένας Ιερέας του
χωριού φεύγοντας προς Φατήρι στην θέση Κατσιέλα, που έπεσαν διαδοχικά δυο οβίδες δίπλα
του και δεν εκπυρσοκρότησαν. Ήταν ο Ιερέας Σπυρίδων Ματσακώρης που φορούσε σταυρό
178
με τίμιο ξύλο. Το ίδιο αντιμετώπισε και η οικογένεια Ευάγγελου Χρ. Λάμπρου, που έπεσαν
οβίδες και εκπυρσοκρότησαν, όμως ήταν σε κάποια απόσταση και γλίτωσαν, όπως και τόσοι
άλλοι, στην ίδια διαδρομή και που λόγω μακρύτερης αποστάσεως ήταν ακόμη στο δρόμο.
Όσοι έκαναν την διαδρομή αυτή, εκ της περιπέτειας που έζησαν, στο χωριό γύρισαν μετά από
μερικές μέρες. Οι εναπομείναντες χωριανοί στο χωριό, κλείστηκαν στα σπίτια τους και σε
σπίτια συγγενών, να προφυλαχθούν από τα πυρρά (απόσπασμα βιβλιου Ι. Πεγκα)
ΝΕΑ των ΦΙΛΙΑΤΩΝ 