ΝΕΑ των ΦΙΛΙΑΤΩΝ

Βρυσέλλα- Αγίων Αποστόλων

αναρτησε Anastasia Tsiavou

αναρτησε Σπύρος Μπότος

Για την ερήμωση της περοχής πριν 50 χρόνια

απο την εφημερίδα ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΑ ΝΕΑ

Το 628τπ στη ζωή του Φιλιατιού…

Φιλιατιώτικες Αναμνήσεις

του Πολ Μαντέλου

    Το 628τπ στη ζωή του Φιλιατιού…

Από τότε που γεννήθηκα στο Φιλιάτι, θυμάμαι ότι πάντα είχαμε στρατό εκεί, αξιωματικούς, φαντάρους, τζίπ, τζέιμς, μουλάρια κίνηση και χαβαλέ. Ακόμη αχάει στα αυτιά μου ο ήχος από τη σάλπιγγα, που ακούγοντας στη γειτονιά μου στη Ράχη, το πρωί για εγερτήριο το βράδυ για το σιωπητήριο. Όμορφες αναμνήσεις.

Μέχρι το ‘69 που ζούσα μόνιμα στο Φιλιάτι είχε πολύ στρατό. Είχε το τάγμα το 628τπ που βρίσκονταν στα βόρεια της πόλης στο «στρατόπεδο του υπολοχαγού Θωμά Τριάντη» όπως το έλεγαν και με πάρα πολλά φυλάκια στα σύνορα. Με τα γεγονότα του ‘74 πήραν πολλούς φαντάρους για τα νησιά, έκλεισαν πολλά φυλάκια και το τάγμα τώρα έχει λίγο κόσμο. Θυμάμαι τότε που ήταν πολύς στρατός πόσο ζωή και κίνηση έδινε στο Φιλιάτι.

Ο στρατός ήταν για το Φιλιάτι εκείνα τα χρόνια μεγάλη δουλειά, πέρα απ’ το ότι νιώθαμε ασφάλεια. Το 628τπ έδινε ζωή και κίνηση στην πόλη, ήταν ένα ολόκληρο μεγάλο χωριό μέσα στο Φιλιάτι. Είχαν δικό τους φούρνο θυμάμαι κι έβγαζε ψωμί ένας πολίτης από το Μαντζάρι ο Δήμας, αλλά και άλλοι. Όλος αυτός ο κόσμος που θα ήταν πάνω από 500 άτομα, ζούσαν εδώ, αγόραζαν τρόφιμα από το Φιλιάτι, οι φαντάροι έβγαιναν εξόδου στο Φιλιάτι και στα καφέ και τα φαγάδικά του. Οι αξιωματικοί νοίκιαζαν σπίτια και τα παιδιά τους πήγαιναν στα σχολεία των Φιλιατών. Κάποιοι άλλοι αξιωματικοί έμεναν στη πολυκατοικία δίπλα στη Λέσχη, άλλοι στα ΣΟΑ στις κογκέλες κλπ.

Πέρα από την οικονομικά οφέλη της πόλης μας μεγάλη ήταν και η προσφορά του 628τπ στην κοινωνική ζωή του τόπου. Στις Εθνικές εκδηλώσεις, στις παρελάσεις, στους ποδοσφαιρικούς αγώνες με την ομάδα τους. Στόλιζαν τις παρελάσεις μας και τους χειροκροτούσε ο κόσμος όλος. Έκαναν λαμπαδηφορίες. Έπεφταν τα Φώτα στο Πούσι το πλατύ να πιάσουν το Σταυρό. Διοργάνωναν όμορφες εκδηλώσεις στο Τάγμα και στη Λέσχη. Το ομορφότερο, έβγαιναν εξόδου τ’ απόγευμα και γέμιζε ο δρόμος τις κάτω πλατείας κόσμο κι άρχιζε μια ατέλειωτη περαντζάδα, φιλιατιώτες και φαντάροι σ’ ένα ωραίο νυφοπάζαρο που είχε ομορφιά και χάρη!

Αχ, αυτό το νυφοπάζαρο. Πολλά τα κορίτσια μας που δημιούργησαν σχέσεις, στεφανώθηκαν και απέκτησαν οικογένειες με στρατιωτικούς που ήταν στο τάγμα Φιλιατών. Να πω πρώτα πρώτα για το σοι μου, ο αείμνηστος φούρναρης ο Αργύρης ο Χούλιας απ’ την Ελευσίνα που ήταν φαντάρος στο Φιλιάτι και σκάλωσε εδώ… για τα μάτια της ωραίας Ελένης της αείμνηστης αδελφής μου. Θυμάμαι ακόμη δυο απ’ τις κόρες του Βασίλη Μικρούλη, η Ναυσικά πήρε το γιατρό από την Κρήτη και η δεύτερη τον αξιωματικό καριέρας τον αείμνηστο Ζέρβα. Η αδελφή του Τάσιο Σιάτα η Βήτω πήρε έναν φαντάρο από Χαλκίδα. Μια κόρη του Πάντου από τη Σίδερη είχε πάρει έναν αξιωματικό από την Κρήτη. Κι όσο τα σκέφτομαι τόσο έρχονται στο μυαλό μου και άλλα πρόσωπα, κορίτσια του Ντόνε Βάτσιου, η Αλίκη του Γιώρη Βάτσιου, η Ιουλία του Φώτη Σωτηρίου με τον Διονύση Σιωπίδη που υπεραγαπάει το Φιλιάτι. Κι ακόμη η Νίτσα του Μήτση Λούμπα και η Λίνα του Γρηγόρη Λούμπα και της Βγένως παντρεύτηκαν στρατιώτες, όπως και η Νίκη του Νίδα Τσέλλα κι άλλες πολλές που δεν μο’ ‘ρχονται. Κι αν άφησα τελευταία τη Βούλα του Σκάρλου το έκανα επίτηδες. Γιατί όλους τους γαμπρούς που πέρασαν από το τάγμα μας τους αγάπησαν και τους τίμησαν οι Φιλιακιώτες αλλά περισσότερο από όλους τον άντρα της Βούλας μας τον αείμνηστο Γιάννη Καζούρη- που όχι μόνο του έδωσαν την καλύτερη τσιούπρα αλλά τον έκαναν και Δήμαρχο!

Υ.Γ. Στην στην 1η φωτογραφία δυο αξιωματικοί του 628 με τον αείμνηστο Χρήστο Πατσούρα, στην πλατεία Μουργκάνας κάτω απο την ταβέρνα Γκιζά. Στη 2η φωτογραφία από κάποια Εθνική Γιορτή, μαθήτριες του Γυμνασίου σε χορούς στην πάνω πλατεία και γύρω γύρω η φανταρία… να τους πέφτουν τα σάλια! (πρώτη στο χορό η Γεωργία Χρ. Πατσούρα, δεύτερη η Ευτυχία Σιολή κλπ- οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο αφών Πατσούρα τους οποίους και ευχαριστούμε).

Φιλιατόπαιδa πριν 50 χρόνια,

στο παλιό Γυμναστήριο: κάτω και αριστερά με τη μπάλα ο Νικόλαος Νέτης (Κολιός), δεξιά ο αείμνηστος Νότης Μιμής (Νότες της Τάκαινας) και πίσω από αριστερά Σπύρος Μέμμος (Σκουλήκης), Πέτρος Στασιάς (Πέτσης), Γιώργος Βρακάς (Κόλης), Βασίλης Κούφαλης (Μπαστής), και ο Κώστας Στέφου (Κώτσιος της Μαρούσιως).

¨τα ΝΕΑ των Φιλιατών¨ φύλλο 5 Οκτώβρη 1999

Φιλιάτες, κάτι λίγο απο το χθεσινό παζάρι…

που πάντα έχει χάρη- αν και ο καιρός ζεστός- ο κόσμος ήταν λιγοστός…

περα απο τις παγιες εικόνες ας αναρτήσουμε καποια ξεχωριστη- όπως είναι ο ερχομός κάποιων ξενιτεμένων- εδώ τα παιδιά του αείμνηστου Αλέξη Μάλλιου με τη μάννα

να μη έχει παράπονο η Ελένη…

κι ο θείος Πόλ, να βλέπει τον παλιό Νεοϋορκέζο Σπύρο Νίνα- μόνιμο πλέον Φιλιαταίο…

κι εδώ τα ομορφόπαιδά της πάνω πλατείας…

και τα ομορφόπαιδα στη Φιλιατιώτικη παλιά ΟΑΣΗ…

Φιλιάτες, πριν 50 χρόνια…

απο την εφημερίδα ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΑ ΝΕΑ

σ.σ τι γίνεται αλήθεια με τα Φιλιατιώτικα ευαγή Ιδρύματα;

Φιλιάτες,με πολύ κοσμο και καλη οργανωση εγινε το πανηγύρι της Αγίας Τριάδας 2019

βίντεο απο live ανάρτηση του Βασίλη Δάλλα

Φιλιάτες, εορτασμός Αγίας Τριάδας το 1931

απο την εφημερίδα ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ του Γεώργιου Βουγίδη ( Κεντρική πλατεία τότε ήταν ο χώρος που είναι σήμερα ο Άγιος Δημήτριος και Καφενείο Γκιολέκα είναι το Πνευματικό Κέντρο της εκκλησίας- οι φωτογραφίες είναι μεταγενέστερες)

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

Μουντός μολυβένιος ο πρωινός ουρανός μας απειλεί πως δεν θα μας αφήσει να εορτάσωμε σήμερα. Βαριά κυλάνε τα γκριζόμαυρα σύννεφα, σφίγγονται οι καρδιές, τα κεφάλια υψώνονται παρατηρητικά στον ουρανό και γεμάτα ικεσία τα μάτια εξετάζουν τον ορίζοντα. Κανένα γαλανό χαμόγελο δεν χαράζει τον θυμωμένο πολεμικό του μέτωπο. Είναι η ώρα 9 πρωινή κι ακόμη καμιά ασυνήθης κίνησης δεν προσδίδει εορταστικό χαρακτήρα. Κι είμεθα βέβαιοι πως δεν θα παραξενευθούμε καθόλου αν καταβαίνοντας διαβάσωμε στον πρώτο άγραφο τοίχο που θα συναντήσωμε την εξής περίπου ανακοίνωση. Πενθούσι την απώλειαν του Ηλίου η πόλις των Φιλιατών, δεν εορτάζει σήμερον». Μία φίλη βροχή που κράτησε μόνο μισή ώρα ευτυχώς, μας απελπίζει. Αλλά παρά πάσαν ελπίδα εσταμάτησε και με την δεύτερη καμπάνα ο κόσμος πλημμυρίζει τους δρόμους. Και για πείσμα του καιρού εμφανίζονται αγέρωχα τα θερινά κουστούμια, τα μεταξωτά φορέματα, τ’ άσπρα παπούτσια, τα σκληρά ψαθάκια, κι οι μαραμένοι παναμάδες. Στο δρόμο συζητάμε γιατί άλλο… για τον καιρό! – Θα βρέξει λες; Και κάποιος καλαμπουριστής απαντά σοβαρά και με πεποίθησης» . Όχι παρεκλήθη υπό του Δήμου μόνο να καταβρέξει.»

Κι ω του θαύματος εμάντευσε, η βροχή εκράτησε, οι προσκυνηταί από τα γύρω χωριά και ιδίως από το Φοινίκι προσήλθον αθρόοι και αργότερα, κατά την λειτουργία στον ενδοχώρα της εκκλησίας και έξω στον περίβολο δεν είχες που να ρίξεις μήλο.

Κι εδώ κλείνουμε την πρωινή περιγραφή μας γιατί το φαγοπότι κι ο ύπνος έστω και υπό την σκιάν των γέρικων της κογκέλας ελιών είναι πεζά πράγματα για μια καμπάνια και μ’ ένα υπνηλόν άλμα βρισκόμαστε στης βραδινές φωτολουσμένες ώρες.

Οι δροσεροί, καταβρεγμένοι δρόμοι γεμάτοι από τον κόσμο που κατεβαίνει οικογενειακώς προς την πλατεία.

Κοσμοπλημμυρισμένη η τελευταία φαντάζει πέρα ως πέρα να είναι ποικιλόμορφο λουλουδοσπαρμένο λιβάδι και στο μέσο υψώνεται βωμός έτοιμος να δηχθεί την προσευχή μας το πρόχειρο ξύλινο πάλκο, στολισμένο με δάφνες, σημαιούλες και γιρλάντες ηλεκτρικές γλόμπων σωστό παραμυθένιο σκιοφειλόμενο στο φιλοπρόοδο και φιλόπονο ωραιομανή και ενεργητικό λαοφιλή Δ)την του οικοτροφείου μας κ. Δ. Φραγκίσκο, και στα πειθαρχημένα παιδιά του.

Ξεχωριστή κάνουν εντύπωση οι Φοινικιώτικες οικογένειες, καμιά εικοσαριά συγκεντρωμένες όλες μαζί δεξιά του καφενείου του Γκιολέκα και φαντάζουν όμορφα οι χρυσογαϊτανομένες ποδιές, οι αρμάδες τα φλουριά, τα μπιρμπιλομένα μαντήλια.

Σε λίγο κατέρχεται η μπάντα του οικοτροφείου υπό την οδηγία του κ. Αρώνη και αρχίζει να εκτελεί τα εξόχως εκτελεσθέντα διάφορα μουσικά κομμάτια του προγράμματος της βραδιάς.

Ο κόσμος υποδέχεται τα παιδιά και το δάσκαλό τους με θερμάς εκδηλώσεις αγάπης και θαυμασμού και το τέλος κάθε κομματιού καλύπτεται από ασυνήθης ζωηρά για το Φιλιάτι χειροκροτήματα. Αχ, πως μου θυμίζουν όλα αυτά Κέρκυρα- Σπιανάδα! Ένα ουρανομήκες μπιζ μου ξεφεύγει, ξαφνιάζονται οι γειτόνοι μου χειροκροτούν κι αυτοί συνεπαρμένοι μαζί μου, και το ¨ταγκό των ρόδων¨ ξαναπαίζεται.

Ακολουθούν ελληνικοί χοροί, τους σέρνουν με χάρι τα λεβεντόπαιδα του Οικοτροφείου και οι παρθενικές αγνές, λυγερόκορμες, λευκοντυμένες νεράιδες τα κορίτσια.

Και πιάνονται σε λίγο στο χορό όλοι οι ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι και τα καλλίτερα της κοινωνίας μας μέλη, ενώ το πάλκο σφίγγεται απ’ το γύρο του χορού που στήσανε τα Φοινικιωτόπουλα.

Και το γλέντι, το ευγενικό και συγχρονισμένο γλέντι ζωηρεύει και το κέφι ξεχύνεται. Τα ιδιάζοντα παραγγέλματα των γκαρσόνων δονούνε την ατμόσφαιρα. Δύο καραφάκια ούζοοο. Τρεις μπύρεεεες και συναγωνίζεται του κοκορετσά η φωνή προκλητική και γρήγορη. Κοκορέτσ. Αλλοοοοοος.: Η εύγλωττη συνηγορία (μυρουδιά) του «ρότι αλλά παλικάρ» μας σκανδαλίζει και κροταλίζοντας τη γλώσσα μας προσκαλούμε. Περνά κι από δω κύριε Κοκορέτση!

Κι έτσι συνεχίζεται στον ίδιο τόνο το γλέντι με κέφι αδιάπτωτο έως την 10 και 1/2 οπότε αναχωρησάντων των οικοτροφείων και της μπάντας υπό τας επευφημίας του πλήθους, φεύγουμε κι εμείς συναποκομίζοντας της καρέκλες μας, που κρέμονται τρυφερά στο μπράτσο μας, με τας καλλιτέρας των εντυπώσεων για την όμορφη την αλησμόνητη αυτή βραδυά που περάσαμε και που έλουσε την ψυχή μας σε νάματα αρρήτου ηδονής και αγαλλιάσεως. Φεύγοντας ακούμε τα τραγούδια των Φοινικιωτών που περνούν το φεγγαρόλουστο για το χωριό τους δρόμο.

Κ…ς

ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΠΕΥΦΗΜΙΩΝ

Φιλιάτες, 4ος αγώνας δρόμου Κοκκινιά- Αετός

αναρτησε:     Δήμος Φιλιατών