Ιστότοπος για τους Φιλιατες και οχι μονο- με νέα και παλιά, ειδήσεις και σχόλια, λαογραφικά και φωτογραφικά θέματα και την εφημεριδα μας ¨τα ΝΕΑ των Φιλιατών¨ σε ηλεκτρονική μορφή

Archive for Ιανουαρίου, 2016

Φιλιάτι¨ εικόνες απο τον χθεσινό όμορφο παζάρι…


Καλό το χθεσινό παζάρι, ο καιρός μαλακός, οι πάγκοι γεμάτοι κι ο κόσμος πολύς

1aa...

Κι αν ξεκινάει η μέρα με μουσική…

1a....

Και με χαμόγελα…

2......

και… λεφτά υπάρχουν…

3....3a...

τρίβει τα χέρια του ο καθένας μας…

4.....7.....8.......9...11...12....13.....14.....15.....

να και η γωνιά των ψαράδων μας- όλοι φίλοι απο τη Σαγιάδα

16....17...18.....19..

να και τα ανταμώματα…

20......21....

Μετα τα ψώνια ένα καφεδάκι με καλή παρέα είναι ότι καλύτερο…

22........

Λωριδα Σαγιαδας.


(αναρτήθηκε απο Δημήτρη Τσότση)
Μυδοτροφια,Ιχθυοκαλιεργειες..
Αυτη ειναι η αναπτυξη που εχει αναγκη η Ελλαδα.

μέρες Γενάρη του 2016 στο Φιλιάτι…


Ο κεντρικός δρόμος στην παλιά πόλη-παλιά αγορά είναι κλειστός, από του Γκάνια μέχρι και την πλατεία Ηγ. Παρθένιου (ΚΤΕΛ), από τα έργα του Βιολογικού…

er3

e1..

Στη ¨Σύγκλητο¨ πίνουν καφεδάκι τα παλικαράκια τα 90χρονα και βάλε… Μιχάλης Σωτηρίου, Γάκης Βουτσής, Πίπης Καραμπίνας- ζωή να’χουν!

errrrr 4

Την κάτω πλατεία επέλεξε για εκδρομή ένα σχολείο της Ηγουμενίτσας και τα παιδιά την χάρηκαν δεόντως…

ep 1ep2

ένα βίντεο για το Κερασοχώρι (Φατήρι)


απο τον Γεώργιο Παπαδόπουλο

Βίντεο Highlights: ΑΕ Λαμπανίτσας – Άρης Φιλιατών 1-2


Νίκη για τον Άρη στον Παραπόταμο. Δείτε το βίντεο με τα καλύτερα στιγμιότυπα.

https://youtu.be/0norf5G7Jco

Ψυχολογικής σημασίας νίκη πέτυχε η νεανική ομάδα του Άρη Φιλιατών επί της ΑΕ Λαμπανίτσας με σκορ 1-2.  Από την άλλη, μ΄αυτή την ήττα η ΑΕ Λαμπανίτσας μένει εκτός στόχου στο κυνήγι της 6ης θέσης που εξασφαλίζει την παραμονή στη κατηγορία αλλά είσοδο και στα Play off. Ο Άρης Φιλιατών που έχει στόχο την παραμονή θα εκμεταλλευτεί το ρεπό του για να προετοιμαστεί κατάλληλα για τα Play Out, ενώ απομένουν δύο παιχνίδια με Φορτούνα Αγ. Μαρίνας και Άρη Μαργαριτίου.

Στο σημερινό παιχνίδι οι φιλοξενούμενοι έδειξαν στο πρώτο μέρος πιο απειλητικοί, με πολύ καλές ευκαιρίες του Σ. Μαντζούκη και Τζοβάρα στο 22′ και 27′ αντίστοιχα. Στο 28′ ο Άρης Φιλιατών άνοιξε το σκορ 0-1 με σουτ του Δ. Μαντζούκη έπειτα από τη σέντρα του Τζοβάρα η μπάλα κόντραρε στο κεφάλι του Γράβα και στρώθηκε στον επιθετικό των φιλοξενούμενων που πέτυχε το γκολ. Το 0-1 ήταν και το σκορ του ημιχρόνου.

Στην επανάληψη του παιχνιδιού και το 52′ ο Άρης βρέθηκε κοντά στο 0-2 με ωραίο σουτ του Τζοβάρα που έδιωξε θεαματικά ο τερματοφύλακας της ΑΕΛ. Οι γηπεδούχοι προσπάθησαν να απειλήσουν με μακρινά σουτ χωρίς αποτέλεσμα. Στο 68′ ο Βενέτης για τον Άρη, βρήκε χώρο και έπιασε ωραίο γεμάτο σουτ στέλνοντας την μπάλα στα δίχτυα και για το 0-2. Η ομάδα των Φιλιατών προσπάθησε να πετύχει και τρίτο τέρμα, όμως στο 80′ δέχτηκε γκολ και το 1-2, από το σουτ του Ντρίτσου μέσα στη περιοχή την μπάλα έδιωξε ενστικτωδώς ο Φλώρος που κατέληξε πάνω στον Τζάνη  Λ., με τον τελευταίο να διαμορφώνει το τελικό σκορ ενώ προηγουμένως ο σκόρερ είχε περάσει αλλαγή στο ματς.. Η ΑΕΛ πίεσε για την ισοφάριση αλλά δεν τα κατάφερε στο τέλος.

ΑΕ Λαμπανίτσας: Βασιλείου, Κουνέλης, Τζάνης Γ., Ντρίτσος, Έξαρχος, Τζώρτζης, Ζάγκας, Κωνσταντίνου, Πάντος, Δημητρίου, Φούκας.
Αναπληρωματικοί: Τζώρτζης Γ., Διαμάντης, Τζάνης Λ.

Άρης Φιλιατών: Φλώρος, Μαντζούκης Δ., Τζοβάρας, Ρούμπης, Γράβας Θ., Θεοδώρου Κ., Τάτσης, Βενέτης, Γράβας Γ., Μαντζούκης Σ., Ανδρεόπουλος.
Αναπληρωματικοί: Θεοδώρου Κ., Θεοδώρου Σ., Κουτσούλης, Φερεντίνος, Αθανασίου, Ιωάννου.

Δείτε τις καλύτερες φάσεις και γκολ του παιχνιδιού:

Κεραμίτσα, εικόνες απο την κοπή πίτας


(απο ανάρτηση της Christina Eniana Meni‎)

Σιδερη κοπη πιτας 2016..


(απο ανάρτηση Δημήτρη Τσότση) Καλεσμενος στην πανεμορφη Σιδερη στην κοπη της πιτας 2016..
Πεντανοστιμες παραδοσιακες κοφτοπιτες λαχανοπιτες και αλλα γλυκισματα απο τις καταπληκτικες νυκοκυραδες….

Τρικόρυφο, το μαγαζί του δίνει ζωή


Κρατάει το χωριό ζωντανό τα βράδια και μαζεύει κόσμο με τα σπουδαία μεζεκλίκια και τις καλές παρέες

ΤΡΙΙΚΟΡΥΦΟ ΨΗΣΤΑΡΙΑ...

Αφιερωμένο σε έναν δημοσιογραφικό πατέρα της Θεσπρωτίας,


απ΄τον βιολογικό του γιο κι απ’ τα δημοσιογραφικά του τέκνα!

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΛΕΞ(Η)ΚΕΡΑΥΝΕ

Ήσουν αυτός που μου έμαθε να ακούω, να διαβάζω και να γράφω, και όμως οι λέξεις, αυτή την ώρα, μου φαντάζουν ελάχιστες για να μπορέσω να περιγράψω το ποιος ήσουν.
Η Θεσπρωτική κοινωνία σε γνώρισε και σε αγάπησε, πρώτα σαν υπάλληλο του ΙΚΑ, που έτρεχες να βρεις λύση στο πρόβλημα του κάθε συνανθρώπου σου.
Αργότερα σε έμαθαν και οι υπόλοιποι, όταν στάθηκες δίπλα τους, από το μετερίζι της δημοσιογραφίας.
Πάλεψες και από τις δύο θέσεις σου για το καλύτερο του τόπου που τόσο αγάπησες.
Την Θεσπρωτία, την Μουργκάνα, το Φιλιάτι, την Παραμυθιά, την Ηγουμενίτσα, τον Καλαμά και τον Αχέροντα, την αγαπημένη σου Πέστιανη.
Δεν κρύφτηκες ποτέ σου και από κανέναν και για αυτό σε γνώριζαν όλοι με το μικρό σου όνομα.
Ο Αλέξης για τους φίλους, ο Λέκκας για τους συγχωριανούς σου, ο παππούλης για τα 4 εγγόνια σου. Ο πατέρας μου.
Δεν είχαν όμως όλοι την ευκαιρία να γνωρίσουν και μία άλλη πλευρά σου.
Αυτή του συζύγου, του πατέρα, του παππού, του αδερφού και του φίλου.
Για αυτό θα προσπαθήσω να σε συστήσω μέσα από τις στήλες της ΤΙΤΑΝΗΣ, ενός από τα πολλά «παιδιά» σου, ως ύστατο χρέος απέναντι στους αναγνώστες σου.
Γεννήθηκες σε μία φτωχή και ενδεκαμελή οικογένεια, με τους αγράμματους και αγρότες γονείς σου, να προσπαθούν να μεγαλώσουν εσένα, τις 7 αδερφές σου και τον μονάκριβο αδερφό σου.
Και τους έβγαλες ασπροπρόσωπους όταν κατάφερες και ξέφυγες από τα στενά όρια του χωριού σου, από πολύ μικρή ηλικία.
Στάθηκες δίπλα τους στον χαμό του αδερφού σου του Θανάση, λειτουργώντας πλέον σαν δεύτερος πατέρας.
Παντρεύτηκες, αγάπησες και στήριξες την Ελένη σου και μαζί της, όλη της την οικογένεια. Τον Βαγγέλη, την Αλεξάνδρα, την Κατερίνα και την Βαλεντίνα.
Πατέρας έγινες και ο ίδιος σε μικρή ηλικία, το 1977, χαρίζοντας το όνομα στον πρωτότοκο γιό σου, αυτό του αγαπημένου σου αδερφού, που έχασες σε μικρή ηλικία.
Ακολούθησα εγώ, ο Βαγγέλης, που πήρα το όνομα του πατέρα σου, για να έρθει τελικά στην ζωή, 6 χρόνια μετά, το καμάρι σου και η αδερφή μας η Εύη.

Η Παρασκευή, όπως το όνομα της ταλαιπωρημένης μάνα σου. Της Νάνα μας.
Οι σελίδες είναι λίγες για να χωρέσουν τις αναμνήσεις μου μαζί σου.
Πώς να ξεχάσω τις πρώτες βόλτες μας στο πάρκο, δίπλα από το σπίτι μας, στο κέντρο της Ηγουμενίτσας;
Πώς να ξεχάσω τις βόλτες μας στο σινεμά του Δάλλα;
Πώς να ξεχάσω τις πρωτομαγιές μας στην Γαλήνη;
Πώς να ξεχάσω τις φλόγες που έβγαζαν τα μάτια σου όταν κατάφερες να φτιάξεις το δικό σου σπίτι, αλλά και την εμμονή σου να μη μας λείψει τίποτα.
Πώς να ξεχάσω, την πρώτη ασπρόμαυρη τηλεόραση, το πρώτο μας Φιατάκι;
Πώς να ξεχάσω το παιδικό μου δωμάτιο και στο οποίο έχω κοιμηθεί μαζί με 18 ξαδέρφια μου;
Πώς να ξεχάσω την συμβουλή σου πως η οικογένεια είναι πάνω από όλα;
Πώς να ξεχάσω το πάθος σου και την αγάπη σου για τον τόπο μας;
Αυτό το πάθος, που το 1989, σε οδήγησε να χρεωθείς, ώστε να ανοίξεις το πρώτο ιδιωτικό ραδιόφωνο στη Θεσπρωτία.
Για να ακολουθήσουν και τα άλλα «παιδιά» σου.
Οι εφημερίδες ΤΙΤΑΝΗ και ΤΟΛΜΗ, το tvA, το Geronymo, το Ράδιο Άλφα της Ηπείρου.
Ακόμα και όταν έχασες την αγαπημένη σου αδερφή, την Ουρανία, στάθηκες δίπλα σε όλη την οικογένεια. Στον Μίμη, στον Μάρκο, στον Νίκο και στους γονείς σου.
Δεν άφησες την μοίρα να σε λυγίσει.
Έλεγες, πως όλα θα πάνε καλά και πως όλα θα περάσουν.
Και όταν οι μοίρα φάνηκε άδικη απέναντί σου, στερώντας σου και την μικρότερη αδερφή σου, την Λίτσα, ακόμα απορώ που βρήκες τη δύναμη για να σταθείς βράχος.
Βράχος στην οικογένειά σου, βράχος στα πιστεύω και στις ιδέες σου.
Όση όμως χαρά σου στέρησε η μοίρα, άλλη τόση κατάφερες και κέρδιζες από τα εγγόνια σου.
Ο Αλέξανδρος, ο Άγγελος, η Ηρώ και η Ελένη, ήταν η ζωή σου, για όσους σε γνώριζαν πραγματικά.
Ήσουν εσύ που θα τους πήγαινες σχολείο και θα τους έπαιρνες από αυτό, στα φροντιστήρια τους, στις βόλτες τους, στα μπάνια τους.
Ήσουν εκεί, στην πρώτη καρέκλα, για να τους καμαρώσεις στις εκδηλώσεις τους.
Ήσουν εκεί για να τους κακομάθεις, όπως κάθε καλός παππούς.
Ξέρω και ξέρουν και τα εγγόνια σου, πως θα είσαι δίπλα τους και από εκεί που τώρα βρίσκεσαι.
Και αυτό γιατί φρόντισες, το πρώτο βράδυ που «έφυγες», να εμφανιστείς στον ύπνο του Άγγελού σου, να τον σκεπάσεις και να τον φιλήσεις, τόσο τον ίδιο όσο και τα 3 ξαδερφάκια του, καθησυχάζοντας τους.
Οι φίλοι σου, ο Ηλίας, ο Αλέκος, ο Βασίλης, σε ζήλευαν για τα αποθέματα αγάπης που είχες και έδινες στην οικογένειά σου, αλλά και για τον κήπο σου με τα λουλούδια και τα μποστάνια.
Δεν θα ξεχάσω προσωπικά, πως παρ’ όλες τις τρέλες μου, ήσουν εκεί να με μαλώσεις, να με συμβουλεύσεις, αλλά στο τέλος πάντα να με στηρίξεις.
Σαν καλός φίλος.
Ένας άλλος καλός σου φίλος, έγραψε προχθές στο Facebook για εσένα: «Οι καλοί φεύγουν, τα λαμόγια μένουν»
Μένει μόνο να σου υποσχεθώ πατέρα, πως και εγώ «λεύτερος θα είμαι, ακόμα και αν με δέσουν με χίλιες αλυσίδες».
Γιατί με έμαθες πως «τη λευτεριά ή τη σκλαβιά την κουβαλά ο καθένας μέσα του».
Ελεύθερος έζησες, ελεύθερα παιδιά έπλασες, ελεύθερος θα ζεις για πάντα, σε περίοπτη θέση του νου μας.
Θα είμαστε πλέον εμείς εδώ, ο Θάνος, ο Βαγγέλης, η Εύη, ο Αλέξανδρος, ο Άγγελος, η Ηρώ και η Ελένη.
Θα προσπαθήσουμε εμείς, να καταφέρουμε να σηκώσουμε το βάρος της ευθύνης που μας άφησες.
Να με συγχωρέσεις όμως εάν δεν είμαι το ίδιο επιεικείς, όσο εσύ, με αυτούς που προσπάθησες να τους αλλάξεις μυαλά. Με αυτούς που μένουμε πίσω.
Καλό ταξίδι Αλεξ(η)κέραυνε, καλό ταξίδι μπαμπά και σε ευχαριστώ για αυτό που ήσουν.

Βαγγέλης Α. Αναστασίου
Εφημερίδα ΤΙΤΑΝΗ Θεσπρωτίας

Τηλέμαχος Κώτσιας: Τον παντέχαμαν χέλι τον κομμουνισμό και μας βγήκε κονακάκι


Ο βορειοηπειρώτης συγγραφέας με αφορμή το νέο του βιβλίο μιλάει στο Βήμα» για τη σύνθετη εμπειρία της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία

Εφθασε στην πλατεία Αβησσυνίας κρατώντας τον χαρτοφύλακά του, λοξοκοιτώντας προς την πραμάτεια των παλαιοπωλείων. «Η δουλειά μου είναι εδώ κοντά» είπε ο Τηλέμαχος Κώτσιας,που εξακολουθεί να εργάζεται ως μεταφραστής (της αλβανικής γλώσσας) στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών. Τότε άρχισε να περιγράφει έναν ενοχλητικό (για τον ίδιο) παραλογισμό της γραφειοκρατίας.
«Η Βόρειος Ηπειρος είναι πλέον αλβανική, όπως και να το κάνουμε. Ομως τα ονόματα των ορθοδόξων της Αλβανίας είναι ελληνικά. Απλώς έχουν ενσωματωθεί μοιραία στην αλβανική γραμματική. Εγώ όμως ως μεταφραστής δεν μπορώ να γράψω «Κώστας», όχι, πρέπει να γράψω το ίδιο όνομα με όμικρον και χωρίς σίγμα τελικό, όπως λέμε Κόστα Ρίκα! Το θέμα εν προκειμένω δεν είναι ότι οι Ελληνες φοβούνται τους Αλβανούς αλλά ότι φοβούνται για κάποιον περίεργο λόγο τους εαυτούς τους. Πού παραπέμπει αυτή η νοοτροπία; Σε ένα βαθύ κράτος λ.χ. που φοβάται τι; Τη σκιά του; Ανοησίες! Η Ελλάδα καταπολεμάει σήμερα το τελευταίο ίχνος ελληνισμού που έχει απομείνει στην Αλβανία. Ντρέπομαι ειλικρινά. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν έχει καλλιεργηθεί αρκετά η οικουμενικότητα του ελληνισμού, το θέμα είναι πως όταν λέμε ελληνισμός δεν θα έπρεπε να εννοούμε μόνο το ελληνικό κράτος περιχαρακωμένο, ούτε μονάχα τους Ελληνες της ομογένειας, αλλά τον ελληνικό πολιτισμό εν γένει και τη δύναμη της επιρροής του»υπογράμμισε ο ίδιος που αποστρέφεται τον εθνικισμό και τον επεκτατισμό από όπου και αν προέρχεται.
«Το Βήμα» συνάντησε τον 64χρονο βορειοηπειρώτη συγγραφέα με αφορμή την έκδοση του νέου βιβλίου του, του πρώτου του στις εκδόσεις Πατάκη. Πρόκειται για δύο νουβέλες γραμμένες με απρόσμενα σουρεαλιστική διάθεση. «Οι δεινόσαυροι των Αθηνών» διαδραματίζονται (τούτες τις ημέρες της «Αφραγκοκρατίας», της κρίσης και της ανασφάλειας) σε μια τράπεζα όπου μια μεγάλη ουρά πελατών εκτρέπεται σταδιακά σε έναν τραγελαφικό εγκλεισμό.
Το «Ταξίδι σε λάθος χώρα» εγγράφεται στις κωμικές ιστορίες παρεξηγήσεων: ένας ερωτιάρης Σουηδός συλλαμβάνεται ως Αλβανός (από την ελληνική αστυνομία) και απελαύνεται με συνοπτικές διαδικασίες. Η κουβέντα με τον Τηλέμαχο Κώτσια, ο οποίος ήλθε στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1990, μετατράπηκε γρήγορα σε μια αναδρομή στη ζωή και το έργο του, όπου ακριβώς αποτυπώνεται η σύνθετη εμπειρία της ελληνικής μειονότητας στη γείτονα χώρα.

«Τους Αλβανούς τους ένωσε η γλώσσα»

«Η Αλβανία γεννήθηκε πάνω στον ελληνικό πολιτισμό. Κανείς δεν μπορεί, στα σοβαρά, να το αρνηθεί αυτό. Τους Αλβανούς όμως τους ένωσε η γλώσσα. Οι άνθρωποι μιλούσαν αλβανικά αλλά οι χριστιανοί θεωρούσαν εαυτούς Ελληνες και οι μουσουλμάνοι, αντιστοίχως, Τούρκους. Και μόνο με τη χάραξη των συνόρων άρχισε ο όρος «Αλβανός» να έχει κάποια εθνική υπόσταση. Σε αυτό το νέο κράτος συμπεριλήφθηκε μια καθαρά ελληνική μειονότητα, όχι αλβανόφωνη, συμπεριλήφθηκαν δηλαδή Ελληνες. Η μάνα μου, ας πούμε, δεν ήξερε λέξη αλβανικά. Στα χωριά της περιοχής Δρόπολης, όπου μεγάλωσα, κανείς δεν μιλούσε αλβανικά. Εγώ έμαθα να τα μιλάω σε ηλικία 15 ετών. Τα ελληνικά μου πάλι είναι αυτά των επτά τάξεων του Δημοτικού (όπου διδασκόμασταν παράλληλα τις γλώσσες) και η γραμματική του Τριανταφυλλίδη. Εμένα όμως με απασχολούν ακόμη οι ορθόδοξοι αλβανόφωνοι με ελληνική συνείδηση που, από ένα σημείο και μετά, την απώλεσαν. Αλλά και οι Αλβανοί έχουν, ακόμη και σήμερα, προβλήματα ταυτότητας. Αναρωτιούνται τι είναι; Απόγονοι των κατακτητών, των Τούρκων, από τους οποίους πήραν και τη θρησκεία τους (η μεγάλη πλειοψηφία είναι μουσουλμάνοι) ή είναι απόγονοι του Γεωργίου Καστριώτη που πολέμησε τους ίδιους κατακτητές; Εμείς πάλι, οι Βορειοηπειρώτες, δεν είχαμε πρόβλημα ταυτότητας. Η Αλβανία μάς είχε αναγνωρίσει ως την ελληνική της μειονότητα. Ζήτημα για την ταυτότητά μας ετέθη περιέργως και άρχισε να μας απασχολεί όταν ήλθαμε εδώ, στην Ελλάδα. Πολλοί από εμάς δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε ότι ήμασταν Αλβανοί. Πώς να σας το πω; Εχουμε πλέον δύο υπηκοότητες και νιώθουμε ότι δεν έχουμε καμία. Νιώθω παντού φίλος αλλά πουθενά ντόπιος. Ακούν πολλοί «Βορειοηπειρώτης» και λένε αμέσως «Αλβανός», χωρίς δεύτερη σκέψη».

Τότε θυμήθηκε την περίοδο (μετά τις οικοδομικές και χειρωνακτικές εργασίες) που έπιασε δουλειά σε μια φαρμακοβιομηχανία και είχε έναν συνάδελφο που καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη. «Οι υπόλοιποι συνάδελφοι αναρωτιόνταν για τον «Αλβανό» και τον «Τούρκο» της επιχείρησης» σημείωσε όλο νόημα ο Τηλέμαχος Κώτσιας που πίσω στην Αλβανία, ακόμη νωρίτερα, υπήρξε αγρότης.
Ανέκαθεν έβρισκε τους οικουμενικούς κώδικες της λογοτεχνίας σαγηνευτικούς, ήταν δεινός αναγνώστης από τα χρόνια του Λυκείου στο Αργυρόκαστρο, «ανεξαρτήτως αν τα βιβλία που έβρισκα ήταν κυρίως στην αλβανική γλώσσα». Από φοιτητής στο Ανώτατο Γεωπονικό Ινστιτούτο της Αλβανίας διώχθηκε για πολιτικούς λόγους. Ο πατέρας του φυλακίστηκε για οκτώ χρόνια, επίσης για πολιτικούς λόγους.
«Ηταν κομμουνιστής και μέλος του κόμματος όταν ήταν νέος. Οταν όμως άρχισε να καταλαβαίνει τι είδους κομμουνισμό και σοσιαλισμό εγκαθίδρυε το καθεστώς, σήκωσε τους ώμους απογοητευμένος. Ε, κάποια στιγμή περιέπεσε στην απροσεξία να τα πει αυτά τα κριτικά κάπου που δεν έπρεπε, καταλαβαίνετε. Τον έκλεισαν μέσα και εκεί βρήκε τους παλαιούς αντιπάλους του. «Τι έγινε, Γιάννη, κι εσύ εδώ; Πού πήγε ο κομμουνισμός σου;» του είπαν κι εκείνος τους απάντησε πως «τον παντέχαμαν (τον νομίζαμε) χέλι και μας βγήκε κονακάκι (μικρό και δηλητηριώδες φίδι)».
Ο ίδιος ανέφερε ότι δεν είναι αριστερός «επειδή ένα πράγμα που το έχω δοκιμάσει, έστω στη χειρότερη μορφή του, δεν το πιστεύω πλέον καθόλου,επειδή έζησε«σε ένα καθεστώς τόσο σκληρό, θα μπορούσα να πω, όσο είναι σήμερα η Βόρεια Κορέα, έτσι έχουν τα πράγματα όσο κι αν δεν το παραδέχονται».

Τα μπουντρούμια του Χότζα

Τούτη την εποχή γράφει εντατικά, όπως είπε, αλλά δεν βιάζεται γιατί βρίσκεται στη μέση ενός μεγάλου εγχειρήματος. «Γράφω για τη ζωή στα μπουντρούμια του Χότζα, για κάποιους ρομαντικούς νέους που νόμισαν ότι θα μπορούσαν να γίνουν ενεργοί αντιφρονούντες του καθεστώτος του αλλά κατέληξαν στις φυλακές, άλλοι πέθαναν επειδή δεν άντεξαν, άλλους απλώς τους πέθαναν. Τέτοιους ανθρώπους παρακολουθώ, από εκείνα τα χρόνια ως και το άνοιγμα των συνόρων, βασιζόμενος σε πραγματικές ιστορίες τις οποίες μεταπλάθω για να γράψω λογοτεχνία. Οι ήρωές μου είναι Βορειοηπειρώτες, άνθρωποι που έστελναν μέσα σε πακέτα από τσιγάρα απελπισμένα μηνύματα στους πολιτικούς της Ελλάδας για την κατάστασή τους. Εχω την αίσθηση, πρέπει να σας πω, ότι δεν γράφω μυθιστόρημα αλλά ότι χτίζω ένα ηπειρώτικο τοξωτό γεφύρι. Και αγωνιώ αν θα βάλω σωστά το κλειδί, καταπώς λένε οι μαστόροι, όταν έλθει η ώρα του, αλλιώς, το ξέρουμε, δεν στέκει το γεφύρι».
Συζητήσαμε εκτενώς για τα πολλά του βιβλία στις εκδόσεις Κέδρος, κυρίως «Τα εφτά παράθυρα» (2002) όπου μια ιστορία ενηλικίωσης συνυφαίνεται με την πραγματικότητα ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος. Είπαμε όμως πολλά και για τα δύο συναρπαστικά μυθιστορήματά του στις εκδόσεις Ψυχογιός, ειδικότερα το «Στην απέναντι όχθη» (2009) και το «Κώδικας τιμής» (2013) όπου ο Τηλέμαχος Κώτσιας έχει φθάσει στο απόγειο των δημιουργικών ικανοτήτων του. Μέχρι νεωτέρας.

Πηγή: http://www.himara.gr

Ετικετοσύννεφο

Αρέσει σε %d bloggers: