Ιστότοπος για τους Φιλιατες και οχι μονο- με νέα και παλιά, ειδήσεις και σχόλια, λαογραφικά και φωτογραφικά θέματα και την εφημεριδα μας ¨τα ΝΕΑ των Φιλιατών¨ σε ηλεκτρονική μορφή

Archive for Οκτώβριος, 2016

ΚΟΝΤΑΞΗ, Περί ένα ιστο­ρικό όνομα


Η οικογένεια Αγγελόπουλου του Πλαισίου και των Φιλιατών, προέρχεται από την ιστορική οικογένεια Κονταξή, της Πλεσίβιτσας. Όπως αναφέρει μεταξύ των άλλων στο σπουδαίο βιβλίο του για την ¨Πλεσίβιτσα¨ ο Ιωάννης Πέγκας, ο πρώτος Κονταξής, Ευάγγελος με το όνομα, εγκαταστάθηκε το 1700 περίπου στην Πλεσίβιτσα,   προερχόμενος από την Κολώνια της Αλβανίας- λόγω των εκεί ληστρικών επιδρομών κλπ. Ήταν μεγαλοκτηνοτρόφος και οπλοδιωρθωτής, εξ ου και το όνομα Κονταξής.

Ο πρώτος στην ιστορία Κονταξής λοιπόν, απέκτησε τέσσερα παιδιά και ένα από αυτά ήταν ο Χρήστος (Κίτσιος) Κονταξής, πατέρας των ιστορικών προσώπων, της κυρα Βασιλικής, του Γιώργη Κονταξή (Κίτσιου) κλπ. Ένας άλλος γιος του πρώτου Κονταξή ήταν ο Γεώργιος Κονταξής- ο οποίος μετά την αρπαγή της ανιψιά του Βασιλικής, έφυγε από την Πλεσίβιτσα κι εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα- για να αποφύγει τους κατατρεγμούς από τους τούρκους. Στην Κέρκυρα άλλαξε το επώνυμο σε Αγγελόπουλος, χρησιμοποιώντας το όνομα του πατέρα του Ευάγγελου, Αγγέλης- Αγγελόπουλος. Μετά τον αποκεφαλισμό του Αλή επέστρεψε στα πάτρια.

προπολεμική φωτογραφεία Πλεσίβιτσας απο το αρχείο Γερ. Μίχα

pl

Συνεχίζω στα παραπάνω του Ι. Πέγκα:

Ένα από τα πέντε εγγόνια του Γεώργιου Αγγελόπουλου (Κονταξή), ο Θωμάς Αγγελόπουλος- Οπλοδιορθωτής όπως όλοι στην οικογένεια, ήταν από τους πρώτους Πλεσιβιτσιώτες που εγκαταστάθηκε και εργάστηκε στο Φιλιάτι- είναι καταγραμμένος στο μητρώο Φιλιατών στα τέλη του 1870. Στην συνέχεια, τα τέσσερα από τα πέντε παιδιά του Θωμά, οι: Ηλίας, Πέτρος, Μιχάλης και Βασίλης είναι γραμμένα στο μητρώο Αρρένων Φιλιατών και έδρασαν στο Φιλιάτι σαν εξειδικευμένοι τεχνίτες και επιχειρηματίες- ο Μιχάλης λίγο πριν την έναρξη του πολέμου ξανάφυγε με την οικογένεια στην Αμερική.

Σε αυτούς λοιπόν απευθύνεται το παρακάτω σχόλιο του Γιώργου Βουγίδη στην εφημερίδα του ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ του 1938- με το οποίο τους καλεί να επιστρέψουν στο παλιό τους όνομα. Να προσθέσω ότι οι παλιοί Φιλιατιώτες αποκαλούσαν αυτή την οικογένεια Αγγελόπουλου με το παλιό όνομα, Κονταξή. Ακόμη και στις μέρες μας αν ρωτήσεις κάποιον παλιό π.χ. τον Χάρη Λούμπα ¨που είναι του Κονταξή¨, θα σου δείξει το χώρο που είχαν οι Αφοί Αγγελόπουλοι τις επαγγελματικές τους ασχολίες (εργαστήρια, μύλους, λιοτρίβι, ηλεκτρική)- στο χώρο πίσω από το Γυμνάσιο και τη Λέσχη αξιωματικών. Θυμάμαι ακόμη παλιούς που διηγιόνταν ιστορίες κι έλεγαν ¨με έστειλε ο πατέρας να πάω το μονόκαννο στου Κονταξή, για φτιάξιμο¨ κι ακόμη, ¨με έστειλε η μάννα να της πάω το σίδερο στου Κονταξή, να το φτιάξουν¨. Από αυτά ορμώμενος, που σίγουρα προπολεμικά ήταν πιο ζωντανά, έκανε την παρακάτω πρόταση ο αείμνηστος Γιώργη Βουγίδης:

προπολεμική φωτογραφεία Φιλιατών απο το αρχείο Γερ. Μίχα

fil

                     Περί ένα ιστο­ρικό όνομα

Eίναι yvωστόν ότι το Πλαίσιον είναι τό ιστορικώτερο χωριό είς τόν τόπον μας. Και διά τα «Μουχαρέμικα» και περισσότερο διά τήν έξ αύτής καταγομένην Κυρά —Βασιλικήν Κονταξή καί τόν αδελφό της Στρατηγόν Γεώρ. Κίτσον Κονταξήν, που προσέφερε τόσας πολιτίμους υπηρεσίας είς τό άγωνιζόμενον διά τήν έλευθερίαν του Εθνος.

Είς το Πλαίσιον μέχρι πρό τινος έσώζετο τό σπίτι τής Κυράς Βασιλικής, του οποίου τά έρείπια είχε μεν τήν καλήν σύμπτωσιν νά είδωμεν πρό ολίγων έτών πού επεσκεσθημέντο ήρωϊκό χωριό. Τελευταίον έμάθομεν ότι άπό τά έρείπια του σπιτιού τής Κυράς Βασιλικής δεν έμεινεν επανωτό λιθάρι. Χρησιμοποιήθη καν διά τήν κατασκευήν άλλων σπιτιών καί τοίχων ίσως περιβολιών, ώς άν νά λείπαν από τό Πλαίσιον αλλά να λιθάρια διά τόν σκοπόν αυτόν.

Εις τό σημερινόν σημείωμα δέν έκινήθημεν από τό γεγονός τής εξαφανίσεως και του τελευταίου ίχνους του ιστορικού σπιτιού που είχε νά έπιδείξη το Πλαίσιον.

Έκινήθημεν κυρίως από τό έξής άλλο γεγονός, που είναι συνδεμένον με την ιστορίαν τών Κονταξήδων καί άπετελεί τήν καθημερινήν ύπόμνησίν τής ποτέ υπάρξεώς των. Διότι εάν άπό τό οίκογενειακόν δένδρον τών Κονταξήδων, άπεκόπησαν οι ξηραθέντες κλάδοι του, τό δένδρον όμως ζή καί βλαστάνει. Οι σημερινοί Άγγελόπουλοι, πού έχουν είς την πόλιν τών Φιλιστών τήν επιχείρησιν του ηλεκτροφωτισμού, είναι κλάδοι του ζώντος δένδρου των Κονταξήδων, οί πρόγονοι τών οποίων διά τόν φόβον του κυρίαρχου τότε Τούρκου, άπέρρίψαν τό οικογενειακόν των όνομα. Σήμερα δεν συντρέχει κανένας λόγος διά νά είναι   έξηφανισμένον τό τόσον ιστορικόν όνομα *Κονταξής»

Επομένως οι άδελφοί Αγγελόπουλοι, πού πρέπει να είναι να περήφανοι διά τό οικογενειακόν των όνομα, όφείλουν νά έπανέλθουν εις αύτό.

 

 

Φιλιάτες 1940, σαν σήμερα σκοτώθηκε ο Colonnello Roberto Giovani


Φιλιάτες 30η Οκτωβρίου 1940, σκοτώθηκε ο συνταγματάρχης της «SIENA» ROBERTO GIOVANI

(να τι γράφει στο ημερολόγιο του ο Ιταλός υπαξιωματικός Φερντινάντο Καμπιόνε)

… «Έξαφνα το βράδυ, σαν κεραυνός σε καθαρό ουρανό, έρχεται η ανακοίνωση ότι σκοτώθηκε στους Φιλιάτες ο διοικητής του 32ου συντάγματος. Αποτελεί σημαντικότατη απώλεια ο θάνατός του κατά την αρχική φάση των επιχειρήσεων, γιατί στερεί το σύνταγμα του γέρου διοικητού εκτιμώμενου και αγαπώμενου από τους υφισταμένους του, ιδίως από τους στρατιώτες. Ο συνταγματάρχης είχε πάει στο παρατηρητήριο του πυροβολικού για να εξετάσει ο ίδιος από πού προήρχετο η βολή μίας εχθρικής πυροβολαρχίας, η οποία παρενοχλούσε τα στρατεύματα τα συγκεντρωθέντα στους Φιλιάτες. Εκεί στο παρατηρητήριο τον πέτυχε μια εχθρική οβίδα και τον κομμάτιασε. Ήταν ο μόνος αξιωματικός που έπεσε κατά την πρώτη φάση των επιχειρήσεων. Ο θάνατός του προκάλεσε γενική και ειλικρινή θλίψη, που ήταν ακόμη μεγαλύτερη, γιατί το τραγικό γεγονός επήλθε ενώ τόσο λαμπρά εξελισσόταν οι επιχειρήσεις.»

Σ.Ιστοσελίδας:  Οι Ιταλοί είχαν θάψει τους νεκρούς τους στου «ΤΑΚΑ» και είχαν φτιάξει εκεί νεκροταφείο και μαρμάρινο μνημείο για τον συνταγματάρχη. Αργότερα πήραν τα οστά τους στον Ιταλία. Όπως μας έλεγε ο αείμνηστος δάσκαλος Βασίλης Τσώνης-  που μας πήγαινε συχνά στο Ιταλικό κενοτάφιο στου ΤΑΚΑ- η βόμβα έπεσε μέσα στο καζάνι που βράζανε μακαρόνια, την ώρα που δοκίμαζε ο συνταγματάρχης. Η βόμβα είχε ριχτεί απο το Ελληνικό πυροβολικό απο την περιοχή της Ντούλκας κι απο τότε οι Ιταλοί έλεγαν no faca Dulka, δηλαδή να μην έχετε φάτσα τη Ντούλκα- το τραπεζοειδές βουνό του Παραποτάμου. Το μαρμάρινο μνημείο υπάρχει ακόμη- μήπως θα έπρεπε να πάρει μια θέση σε εμφανές σημείο της πόλης να θυμίζει την ιστορία;

giovani

 

 

 

Απο το τελευταίο παζάρι του Φθινοπώρου


το οποίο είχε και λίγο νεολαία. λόγω των εκδηλώσεων της 28ης Οκτωβρίου…

1

και πολλά ανταμώματα

23

κάποιος απο μακρυά μας λέει ¨εδω είμαι κι εγώ¨…

4

κι απο κοντά είδαμε πως το χέρι ήταν του  φίλου Μηνά…

4%ce%b1

κόσμο πολύ δεν είχε…

5

απο ανταμώματα όμως…

896

εδω κι ο φίλος Νότης που το πεθύμησε…

7

και ένα ακόμη δώρο απο τον φίλο Παναγιώτη Μπαλαούρα- ο Αη Γιώργης σκαλισμένος σε πυξάρι…

efvvvvv

 

 

 

Φιλιάτες, παρέλαση με ομπρέλες


λόγω βροχής λίγος κόσμος και με ομπρέλες παρακολούθησε και χειροκρότησε την νεολαία μας

Μπράβο σε όλους και στο φίλο Παύλο Σοοβάκο για το βίντεο…

συγχαρητήρια και στο δάσκαλο και τα παιδιά της Φιλαρμονικής, για όλα και ειδικά για το εμβατήριο ¨του πολεμικού ναυτικού¨!

Φιλιάτες: Λιτανεία της εικόνας του Αγίου Δημητρίου


Γιόρταζε χθες ο Ι.Ν. του Αγίου Δημητρίου και μετά την λειτουργία και την αρτοκλασία ακολούθησε λιτάνευση της εικόνας στο κέντρο των Φιλιάτων- Κάτω και Πάνω πλατεία- κάτι που καθιερώθηκε πρόσφατα- με την παρουσία των αρχών,  αρκετού κόσμου και τη συνοδεία της Μπάντας

1a2a3

Η επίθεση των Ιταλών στο προκεχωρημένο φυλάκιο της Πόβλας Φιλιατών


 Ο Δημήτρης Λέντζαρης περιγράφει πως ό ίδιος έζησε το χρονικό της εισβολής

Της Μαίρης Τζώρα

Ο Δημήτρης Λέντζαρης περιγράφει πως ό ίδιος έζησε το χρονικό της εισβολής στο προκεχωρημένο φυλάκιο της Πόβλας Φιλιατών στην συνοριακή γραμμή με την Αλβανία.
«……Ο πόλεμος είχε αρχίσει προ του Οκτωβρίου του ’40.
Την 1η Οκτωβρίου 1940 επιστρατεύτηκα και τοποθετήθηκα στο 2ο Λόχο
που είχε την έδρα του στην Πόβλα, Φιλιατών…..
Την 25η Οκτωβρίου 1940, είχα επιστρέψει στο…
χωριό μου από το Φιλιάτι που είχα μεταβεί, για να ορκιστώ ως δάσκαλος ενώπιον του Ειρηνοδίκη Φιλιατών γιατί ο διορισμός μου ήταν για την περιφέρεια Πωγωνίου.
Την 26η Οκτωβρίου, ημέρα της γιορτής μου, μετά το μεσημέρι επιστρέφω στο λόχο μου. Την 27η Οκτωβρίου 1940 είμεθα συγκεντρωμένοι στην αίθουσα των αξιωματικών του λόχου στην Πόβλα. Το ιταλικό πρακτορείο «ΣΤΕΦΑΝΙ» εκείνη τη στιγμή ανακοίνωσε ότι οι Έλληνες στρατιώτες συνεπλάκησαν με την Ιταλική Περίπολο στα σύνορα της Σαγιάδας και φονεύθηκαν τρεις Αλβανοί στρατιώτες και δύο Ιταλοί. Η ιταλική κυβέρνηση διαμαρτυρήθηκε και ζήτησε ευθύνες για τη στάση των Ελληνικών στρατευμάτων. Το ίδιο βράδυ, στο Πρακτορείο Αθηνών, το διέψευσε ως αποκύημα του ιταλικού πρακτορείου.
Ώρα 23.00. Ο ταγματάρχης κ. Παπαγεωργίου από το Φιλιάτι εκαλεί στο τηλέφωνο το λοχαγό μου κ. Σκιαδόπουλο. Τι είπαν;
Ώρα 24.00. Ο λοχαγός με διέταξε να βάλω διπλοσκοπούς. Στην οροθετική γραμμή βλέπαμε τις Ιταλικές περιπόλους να κινούνται παραδόξως και συνεννοούντο με φανούς. Διετέχθημεν να κατακλιθούμε.
28 Οκτωβρίου 1940, ώρα 3.10. Διατάσσεται συναγερμός και συγκέντρωση του λόχου.
Ώρα 4.30. Μετά δυσκολίας συγκέντρωσα την ομάδα μου γιατί όλοι σχεδόν οι στρατιώτες μου ήταν σε διάφορες υπηρεσίες, μάγειροι, ιπποκόμοι, κουρείς, υποδηματοποιοί, κλπ. Δεν ήξευρα τα ονόματα των γιατί μόλις προ δύο, τριών ημερών είχα έλθει από το φυλάκιο Τσαμαντά και μου δόθηκε η ομάδα διοίκησης του λόχου.
Ώρα 5.00. Είχα συγκεντρώσει την ομάδα μου πλήρως εξοπλισμένη, πρόσθεν του γραφείου του λόχου. Εκεί έρχεται ο λοχαγός μου κ. Σκιαδόπουλος και μας λέει:
– Λοχία και στρατιώτες. Δεν ξεύρουμε τί θα γίνει. Η ιταλική κυβέρνηση ζήτησε να περάσει τα στρατεύματά της από την πατρίδα μας. Η κυβέρνησή
μας αρνήθηκε. Είναι πιθανόν να μας πιέσουν. Εσείς πηγαίνετε να καταλάβετε τις θέσεις σας και αργότερα θα διατάξω τι θα κάνετε. Φοβάστε;
– Όχι, απαντήσαμε όλοι με μια φωνή.
– Μία ψυχή που έχει να βγει ας βγει μια ώρα αρχύτερα, είπε ο λοχαγός. Λοχία, συνέχισε ο κ. λοχαγός. Πήγαινε να καταλάβεις θέσεις εκεί που είναι τα ορύγματα, τα ξεύρουν οι στρατιώτες σου, για να φυλάξετε την οδό προς και από το φυλάκιο «Χορμούλι».
Ώρα 5.35. Είχαμε καταλάβει τις θέσεις μας.Δεν είχαμε καλά πιστέψει και περιμέναμε να φέξει για να επιστρέψουμε στα ίδια. Αξιωματικός της διμηρίας μου ήταν ο ανθυπασπιστής κ. Ζανουδάκης, ο οποίος είχε πάει στα φυλάκια για επιθεώρηση από την προηγούμενη μέρα.
Ώρα 6.30 ή 6.50. Δεν είχα ωρολόγι για να ξεύρω ακριβώς την ώρα. Ακούσαμε έναν πυροβολισμό. Νομίζαμε ότι πρόκειται για κάποια εκπυρσοκρότηση, αλλά διαψευστήκαμε. Δεν πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα και μια οβίδα διέσχισε τον ουρανό και έπεσε κατά την Πόβλα. Ακούστηκαν και άλλες και άλλες οβίδες. Ακούστηκαν βολές οπλοπολυβόλων, όλμων και όπλων από την πλευρά του εχθρού.Ενώ εγένοντο αυτά, ακούστηκε η σάλπιγγα του λόχουμας. Προσοχή – προσοχή και αμέσως ένα εμβατήριο. Προχωρείτε – προχωρείτε …. Την στιγμή εκείνη καταφθάνει ο διμοιρίτης κ. Ζανουδάκης. Του έδειξα τις θέσεις των ανδρών μου και καθίσαμε συζητούντες.
Οι οβίδες των πυροβόλων όπλων του εχθρού συνεχίζοντο και αρκετές έπεφταν αριστερά μας, στη χαράδρα που είναι μεταξύ Πόβλας και Παλαιοχωρίου Αγίων Πάντων.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή ο εχθρός δεν είχε φανεί, ούτε και εμείς είχαμε ρίψει έστω και μια τουφεκιά. Ενώ συζητούσαμε με τον διμοιρίτη, περί ώρα 7.30 ή 8.00 άκουσα μια φωνή. Λοχία Λέντζαρη, να οπισθοχωρήσεις προς το εικόνισμα Πόβλας». Ήταν ο σύνδεσμος του λόχου μας.
Αμέσως ο κ. Ζανουδάκης, εγώ και οι άνδρες μου οπισθοχωρούμε, τρέχοντας προς το εικόνισμα. Ο πόλεμος των οβίδων συνεχιζόταν. Ευτυχώς δεν μας είχαν αντιληφθεί οι Ιταλοί και οι οβίδες των εχθρικών πυροβόλων, όλμων, πολυβόλων και οπλοπολυβόλων έπεφταν στο κενό προς την Πόβλα και πλησίον μας βέβαια. Οπισθοχωρήσαμε μέσα σε βάτα και θάμνους, σε ένα ανηφορικό μονοπάτι. Μόλις φτάσαμε σε ένα ανοιχτό μέρος σταματήσαμε να ξεκουραστούμε. Λαχανιάζαμε όλοι από την τρεχάλα.
Η απόσταση μέχρι το εικόνισμα θα ήταν 50 έως 70 μέτρα. Εδώ θα συναντήσουμε το λόχο μας. Και ενώ λέγαμε αυτά και πήραμε μια ανάσα, βλέπουμε στην απέναντι πλαγιά του βουνού, πιο πάνω από το εικόνισμα, να τρέχουν τρεις στρατιώτες. Ο κ. Ζανουδάκης τους αναγνώρισε. «Δεν είναι δικοί μας», είπε. «Είναι Ιταλοί, φαίνονται από τη στολή τους». Σε λίγο το επιβεβαίωσαν και οι ίδιοι. Φώναζαν: «Σινιόρ καπιτάνα, … σινιόρ καπιτάνα…». Τώρα τι γίνεται; Πού είναι ο Λόχος μας; Ο κ. Ζανουδάκης πήρε την απόφαση. «Εγώ λοχία, θα πάρω τον οπλοπολυβολητή και μερικούς στρατιώτες και θα προχωρήσω και εσύ με τους υπόλοιπους άνδρες θα με υποστηρίξεις αν χρειαστεί και όταν φθάσω απέναντι, θα σε υποστηρίξω εγώ για να με ακολουθήσεις». Έτσι κι έγινε. Βάζει ο οπλοπολυβολητής μερικές ριπές στον αέρα εναντίον των Ιταλών που είχαν ανεβεί στην πλαγιά και με άλματα προχωρούν στο μονοπάτι, ενώ εγώ με τους τρεις άνδρες μου παρακολουθούμε τους Ιταλούς, βάζοντες κάπου- κάπου στον αέρα. Οι Ιταλοί λούφαξαν μέσα στους βράχους.
Περιμένουμε να μας υποστηρίξει ο κ. Ζανουδάκης. Δυστυχώς το οπλοπολυβόλο που είχε πάρει ο κ. Διμοιρίτης δεν βάζει.Στο αριστερό ακούονται πυροβολισμοί αυτομάτων όπλων. Είναι οι Ιταλοί που βάζουν εναντίον της ομάδας μας. Εναντίον του κ. Ζανουδάκη. Εμείς όμως αρχίζουμε να προχωρούμε με άλματα, για να φθάσουμε στο εικόνισμα. Δεν είχαμε καλά καλά φτάσει στο αντέρισμα του δρόμου και οι οβίδες έπεφταν συνεχώς.
Οι άντρες μου, (τα ονόματα δεν τα ξεύρω γιατί μόλις είχα αναλάβει την ομάδα μου), που όλοι τους ήταν τεχνίτες στο λόχο μας και εγώ κάνουμε τα τελευταία άλματα. Μία οβίδα όμως που πέφτει πίσω μας και σε μικρή απόσταση, με καθηλώνει στο έδαφος. Λίγες πέτρες πέφτουν πάνω μου. Ευτυχώς δεν έπαθα τίποτα. Κοιτάζω δεξιά – αριστερά, δεν βλέπω κανέναν απ’ τους άντρες μου. Προσπαθώ να μετακινηθώ προς το εικόνισμα έρποντας και μπροστά βλέπω Ιταλούς στρατιώτες που βαδίζουν στο δρόμο. Έρχονταν φαίνεται από την Πόβλα. Οι άντρες μου τι έγιναν; Φονεύθηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν ή κρύφτηκαν.Για μένα δεν ενδιαφέρθησαν εάν ήμουν τραυματισμένος ή νεκρός. Γιατί; Δεν έπρεπε ο διμοιρίτης μου να ενδιαφερθεί; Γιατί με εγκατέλειψε στο πεδίο της μάχης; Και τώρα τι πρέπει να κάνω; Να σηκωθώ να παραδοθώ;Εκείνη τη στιγμή κατεβαίνουν από την πλαγιά του βουνού και οι τρεις Ιταλοί στρατιώτες και ενώνονται με τους άλλους που περνούσαν στο δρόμο. Ούτε καν ενδιαφέρθηκαν για μας. ΟΧΙ είπα, θα παραμείνω στη θέση μου και αν με βρουν θα με πιάσουν αιχμάλωτο.Περίμενα το μοιραίο. Κρύφτηκα μέσα στα βάτα. Αν δε πάλι δεν με ανακαλύψουν θα προσπαθήσω να ενωθώ με τον λόχο μου. Παραμένω επιτόπου μέχρι το βράδυ. Δεν ήρθε κανένας.
Δίπλα μουπερνούσαν συνέχεια Ιταλικά τμήματα στρατού. Το ίδιο και νοτιότερα καθόσον ακούγονται βήματα και φωνές. Όταν υπήρχε ησυχία, και δεν ακούγονταν φωνές, σηκώθηκα και ερεύνησα γύρω μου για να διαπιστώσω την τύχη των άλλων στρατιωτών μου,αλλά δεν είδα τίποτα.
Αφού νύχτωσε, αποφασίζω να κατέβω στο χωριό Παλαιοχώρι των Αγίων Πάντων.Μέσα σε θάμνους και βάτα βαδίζω με μεγάλη δυσκολία. Κάποτε έπεφτε και ψιλή βροχούλα. Για μια στιγμή ακούω φωνές και βήματα. Σταματάω πάνω σε ένα θάμνο και είμαι ξαπλωμένος. Δεν έχω τίποτε μαζί μου, μόνο την χλαίνη και μία χειροβομβίδα μίλς, τα άλλα πράγματά μου τα είχα κρύψει μέσα στα βάτα, ως και το όπλο μου. Είναι μεσάνυχτα. Το φεγγάρι το έχει κρύψει ένα σύννεφο. Έρχεται πλησίον μου ένας στρατιώτης. Ούρησε δίπλα μου και είπε: «Κουτού ίστ σκοτωμένο». Φαίνεται ήταν Αλβανός. Θα ήταν η Τσέτα- άτακτα σώματα Αλβανών.
Αφού ξεμάκρυνε η Τσέτα οπισθοχώρησα λίγα μέτρα γιατί φοβόμουν μήπως επιστρέψει κανένας από την Τσέτα και με σκυλέψει.Όταν διαπίστωσα ότι η Τσέτα προχώρησε αρκετά και επικρατούσε ηρεμία, προχώρησα και κατά τις πρωϊνές ώρες βρέθηκα πλησίον μιας οικίας. Μπήκα μέσα το υπόγειό της και περίμενα να έλθουν οι νοικοκυραίοι. Ήμουν βρεγμένος αρκετά.
Ενώ περίμενα τους νοικοκυραίους ακούω φωνές και βήματα. Ήταν Ιταλικά τμήματα στρατού. Μπήκα πιο μέσα και κρύφτηκα σε μια γωνιά.Στο υπόγειο ήταν σκοτάδι. Δεν είχε κανένα παράθυρο. Ένας Ιταλός στρατιώτης μπήκε στην πόρτα του υπογείου, έριξε μια ματιά γύρω του κι έφυγε. Δεν βρήκε τίποτα γιατί στο υπόγειο έμεναν μόνο γίδια το βράδυ.Πολλοί Ιταλοί στρατιώτες μπήκαν στο δωμάτιο που ήταν πάνω από το υπόγειο, αναποδογύρισαν ότι βρήκαν, τραπέζια, καρέκλες, σαντούκια, πήραν ότι τους άρεσε κι έφυγαν. Κατά το μεσημέρι καταφτάνει η οικογένεια του σπιτιού.
Μπήκε μέσα στο δωμάτιο, είδε την καταστροφή που τους έγινε και άρχισε τις φωνές. «Μας έκλεψαν, μας τα πήραν όλα, ότι κι είχαμε. Τι θα γίνουμε;».
Εκείνη τη στιγμή βγαίνω κι εγώ από το υπόγειο. Ήταν τέσσερις γυναίκες οι οποίες μόλις με είδαν τρέξανε να με περιποιηθούν.Τους διηγήθηκα την περιπέτειά μου και αμέσως μου έδωσαν πολιτικά ρούχα. Τη χειροβομβίδα την έκρυψα κάτω από το πάτωμα. Στο χωριό έμεινα περισσότερες από δέκα ημέρες στο σπίτι του Γ. Μάνθου…….

1940-Η καταγραφή των γεγονότων, τις πρώτες ημέρες του πολέμου, από τον Ιταλό υπολαχαγό Καμπιόνε


Μια βόμβα, έπεσε  και σκότωσε τον Παναγιώτη Κύρκο, Πρόεδρο της τότε κοινότητας Φιλιατών

Της Μαίρης Τζώρα

Τις πρώτες ώρες της 28ης Οκτωβρίου 1940 οι Ιταλοί ξεκινούν να βομβαρδίζουν το Φιλιάτι.Μια βόμβα, έπεσε στο δρομάκι που υπήρχε, μεταξύ του ξενοδοχείου Λάμπρου Βενέτη και μαγαζιού Μάρκου Περιστέρη, και σκότωσε τον Παναγιώτη Κύρκο, Πρόεδρο της τότε κοινότητας Φιλιατών.Επίσης, τραυμάτισε σοβαρά τον γιο του Δημήτρη Κύρκο, ο οποίος υπέκυψε αργότερα στα τραύματα του.Στο Φιλιάτι, όλοι προσπαθούσαν να γλιτώσουν και κατέφευγαν στις γράβες. Μια τέτοια γράβα, ήταν στο δρόμο απέναντι από την…
μάντρα του στρατοπέδου του Τάγματος Φιλιατών.Ο υπολοχαγός Καμπιόνε σημειώνει στο ημερολόγιο της μεραρχίας:
«…28η Οκτωβρίου 1940. Ξημερώματα στις 6 και 15 αρχίζουν οι εχθροπραξίες. Είναι η επέτειος της πορείας προς την Ρώμη(γιορτή του καθεστώτος Μουσολίνι). Δύο συντάγματα πεζικού, το 31ο και το 32ο , αποτελούντα τηνβάση των δυο φαλαγγών βορείως και νοτίως στον τομέα της μεραρχίας μας, υποστηριζόμενα από ορειβατικό πυροβολικό, από ιπποκίνητο και από πυροβόλα των 150 διέρχονται τα ελληνοαλβανικά σύνορα. Ο ουρανός είναι πολύσυννεφιασμένος. Πυκνή ομίχλη περιβάλλει τα βουνά. Η ορατότητα είναι σχεδόν στο μηδέν. Τα τμήματά μας προελαύνουν σε όλη την έκταση του μετώπου της επιθέσεως, χωρίς να συναντήσουν αντίσταση, υποστηριζόμενα απόορεινό πυροβολικό λόγω της μικρής ορατότητας,και φθάνουν την νύχτα σε ορισμένα χωριά επί του ελληνικού εδάφους, σε απόσταση ολίγων χιλιομέτρων από τα σύνορα Η επιχείρηση διεξήχθη με αλλεπάλληλα κλιμάκια,μεθοδικά με απόλυτη ηρεμία, εξαιρέσει μερικών σποραδικών πυροβολισμών η αραιών τυφεκιοβολισμών εκ μέρους των τμημάτων που βρίσκονται σε επαφή με τον εχθρό κοντά στα κατοικημένα κέντρα κατά των κατευθύνσεων τηςεισβολής.
29η Οκτωβρίου. Η βροχή που άρχισε από χθες το βράδυ εξακολουθεί ραγδαία,
δυσκολεύοντας σημαντικά τον εφοδιασμό και επιβραδύνοντας την προέλαση του πεζικού, το οποίο προχωρεί προς τους καθορισμένους αντικειμενικούς σκοπούς.
Το 37ο σύνταγμα πεζικού έχει φτάσει στους Φιλιάτες αξιόλογη ελληνική κωμόπολη σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων από τα σύνορα,όπου θα μείνει επί μερικές μέρες προς παρασκευήν του νέου άλματος προς τα εμπρός και ευθυγραμμισθεί με τα άλλα τμήματα τα προελεύνοντα στον ίδιο τομέα. Πρέπει να συντονισθεί η συγκλίνουσα ενέργεια όλων των τμημάτων για να παραβιασθεί η διάβαση του Καλαμά, σημαντικού ποταμού που έχει πλημμυρίσει λόγω των βροχών.Το πεζικό ακολουθούν αμέσως οι «Έφιπποι Οδηγοί» ( δηλ. το 19ο σύνταγμα ιππικού) για να χρησιμοποιηθούν σε πεδινές περιοχές μόλις τα τμήματα μας περάσουν την ορεινή ζώνη ορισμό των μαχόμενων στρατευμάτων. Το βράδυ έρχεται να δώσει αναφορά ο διοικητής του πυροβολικού της μεραρχίας. Πρόκειται να ρυθμισθεί ο τρόπος της δράσεως του πυροβολικού δια την διάβαση του ποταμού Καλαμά, ο οποίος θα αποτελεί σοβαρό εμπόδιο, σε περίπτωση αντιστάσεως των Ελλήνων.
30η Οκτωβρίου. Η επίμονη βροχή που συνεχίζεται μέρα – νύχτα με θύελλες,δυσκολεύει τις κινήσεις του στρατού και τις επιβραδύνει.Οι Μελανοχιτώνες που ήσαν στην άμεση διάθεση της Διοικήσεως της Μεραρχίας και μεναν κοντά σε αυτήν προωθούνται επίσης. Η όλη κίνηση στην Διοίκηση την ημέρα αυτή είναι ζωηρότατη. Αύριο το στρατηγείο θα μεταφερθεί εις την Βέρβα, ένα χωριό επί των ελληνοαλβανικών συνόρων. Ξαφνικά, αργά τοδείλι, φθάνουν 900 εργάτες οι οποίοι πρόκειται να εργασθούν για την επισκευή του τμήματος της οδού από την Κονίσπολι της Αλβανίας έως τους Φιλιάτες, επί του Ελληνικού εδάφους. Τους μεταφέρουν φάλαγγες φορτηγών αυτοκινήτων, φορτωμένων με υλικό, ενώ βρέχει και φυσά δυνατός άνεμος. Οι εργασίες ξεκινούν αμέσως, με έκτακτη δραστηριότητα. Οι ειδήσεις από τα προελαύνοντα στρατεύματα είναι καθησυχαστικές.Συναντούν ελάχιστηαντίσταση. Έξαφνα το βράδυ, σαν κεραυνός σε καθαρό ουρανό, έρχεται η ανακοίνωση ότι σκοτώθηκε στους Φιλιάτες ο διοικητής του 32ου συντάγματος. Αποτελεί σημαντικότατη απώλεια ο θάνατός του κατά την αρχική φάση των επιχειρήσεων, γιατί στερεί το σύνταγμα του γέρου διοικητού εκτιμώμενου και αγαπώμενου από τους υφισταμένους του, ιδίως από τους στρατιώτες. Ο συνταγματάρχης είχε πάει στο παρατηρητήριο του πυροβολικού για να εξετάσει ο ίδιος από πού προήρχετο η βολή μίας εχθρικής πυροβολαρχίας, η οποία παρενοχλούσε τα στρατεύματα τα συγκεντρωθέντα στους Φιλιάτες. Εκεί στο παρατηρητήριο τον πέτυχε μια εχθρική οβίδα και τον κομμάτιασε.Ήταν ο μόνος αξιωματικός που έπεσε κατά την πρώτη φάση των επιχειρήσεων. Ο θάνατός του προκάλεσε γενική και ειλικρινή θλίψη, που ήταν ακόμη μεγαλύτερη, γιατί το τραγικό γεγονός επήλθε ενώ τόσο λαμπρά εξελισσόταν οι επιχειρήσεις.
31η Οκτώβρη. Το πρωί στις 6 αρχίζει η μετακίνηση της Διοικήσεως προς την Βέρβα!
1η Νοέμβρη.Ύστερα από μέρες βροχής και ανέμου και ύστερα από το χθεσινό χαλάζι ο καιρός σήμερα είναι ωραίος και ο ήλιος καταυγάζει τα άσπρα σπιτάκια τηςορεινής αυτής κωμόπολης. Ζωηρά κίνηση στην Διοίκηση τηςμεραρχίας, λόγω των επιχειρήσεων που θα διεξαχθούν μετά την διάβαση του ποταμού Καλαμά. Το πρωί πετούν επάνω από το μέρος που βρισκόμαστε 9 αεροπλάνα « Καπρόνι» σε πυκνό σχηματισμό κατευθυνόμενα προςνότο, προφανώς για να βομβαρδίσουν εχθρικές θέσεις.
2α Νοεμβρίου. Προετοιμασίες για μεταφορά στους Φιλιάτες.
3η Νοεμβρίου. Μεταφερόμεθα με τις ίδιες πάντοτε δυσκολίες, από ημιονικούς οδούς, στους Φιλιάτες. Στους Φιλιάτες, όπου έχει συγκεντρωθεί πολύς στρατός και τώρα βρίσκεται και η Διοίκηση της μεραρχίας, επικρατεί γενικώς ατμόσφαιρα ενθουσιασμού και επιθέσεως. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού έμεινε στην πόλη και οι Αρχές, που δεν θέλησαν να εγκαταλείψουν την θέση τους, παραμένουν τελείως αδιάφορες για την άφιξή μας. Δύο οβίδες πέφτουν ακριβώς μέσα στην πλατεία. Κανείς δεν κινείται. Και όμως η πλατεία είναι γεμάτη από αυτοκίνητα,
μεταγωγικά, στρατιώτες ακόμη δε και πυρομαχικά που έχουν ξεφορτωθεί πρόχειρα, έχει δε κατακλυσθεί από τους ντόπιους. Οι δυο οβίδες που έπεσαν μέσα στην πλατεία, αν είχαν πέσει στα πυρομαχικά θα είχαν προκαλέσειμεγάλες απώλειες, σε ανθρώπινες ζωές και υλικό. Ο νεοκατασκευασμένος δρόμος αποτελείται μόνο από μια λωρίδα χώματος, δίχως κατάστρωμα. Είναι γεμάτος λάσπη, νερά και άφθονες πέτρες…. Η Διοίκηση της μεραρχίας έχει εγκατασταθεί στο νεόκτιστο σχολείο. (Φιλιατών).
( προετοιμασίες για πέρασμα Καλαμά)!..
4η Νοεμβρίου. Έρχεται από τα Τίρανα ο Διοικητής του Μηχανικού για να επιστατήσει στην ζεύξη του ποταμού όταν θα συντελεσθεί η διάβασή του. Την ίδια ώρα φθάνουν και τρεις αξιωματικοί δημοσιογράφοι, πολεμικοί ανταποκριτές, ο ένας του γραφείου τύπου και προπαγάνδας, ο άλλος του «Τζορνάλε ντ’ Ιτάλια» και ο τρίτος της « Γκαζεττα ντελ Πόπολο». Το βράδυ έρχεται από τα Τίρανα ο αρχηγός ενός σώματος άτακτων Αλβανών για ν? ανακοινώσει ότι την ημέρα της ενάρξεως των εχθροπραξιών είχε απώλειες τρεις νεκρούς και δυο τραυματίες. Ταυτόχρονα ήρθαν στους Φιλιάτες κι ο διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Αλβανίας κι ένας υπάλληλος του Υπουργείου των Εξωτερικών για να εξετάσουν αν είναι δυνατόν να ξεκινήσουν αμέσως την δράση τους στην Κωμόπολη…. Αύριο θα εξαπολυθεί αληθινή θύελλα πυρός…
5η Νοεμβρίου. Από την 10η χθες το βράδυ τα εχθρικά πολυβόλα βάλουν σφοδρώς κατά της παρατάξεως μας, στο ποταμό Καλαμά. Αργότερα βάλλουν και το εχθρικό πυροβολικό. Στις 9 το πρωί εμφανίζονται πάνω μας τα πρώτα αεροπλάνα και αδειάζουν τις βόμβες τους σε ένα σημείο όχι ενδιαφέρον. Κατά τις δέκα βομβαρδίζονται στόχοι κοντά στους Φιλιάτες. Συγκλονίζονται όλα τα σπίτια της Κωμόπολης. Οι πρώτες πληροφορίες ότι στοιχεία δύο ταγμάτων του 32ου πέρασαν τον Καλαμά, αναγκάζουν τον Μέραρχο να μου δώσει εντολή να εξακριβώσω την αλήθεια και συγχρόνως να εξετάσω που πρέπει να ζευχθεί ο ποταμός με γεφυρόσκαφα. Κατά τις 11 επιβαίνω στην μοτοσικλέτα ενός αγγελιοφόρου και πηγαίνω στον ποταμό. Σε καμπή του δρόμου, που οργώνεται από το εχθρικό πυροβολικό, συναντώ τον πρώτο τραυματία. Κατά μήκος του δρόμου διακρίνω κι άλλους. Βρίσκω τονσυνταγματάρχη παρατηρητή ο οποίος με ενημερώνει ότι ομάδα στρατιωτών προσπαθούν να βάλλουν καλώδιο για να περάσουν τον ποταμό. Στις 4 το απόγευμα αφού υποσθήκαμε αισθητές απώλειες εγκαταστήσαμε την γέφυρα και τμήματα μας πέρασαν απέναντι.
6η Νοεμβρίου. Απόλυτη ηρεμία ακολουθεί την σφοδρή χθεσινή δράση, που κατέληξε στην διάβαση του ποταμού. Κατά τις 8 το πρωί εχθρικά αεροπλάνα ανατινάζουν την γέφυρα, που με τόσους κόπους είχαμε εγκαταστήσει τοβράδυ. Ένα εχθρικό αεροπλάνο ήταν αληθινά υπέροχο. Κατέβαινε κάθετα σχεδόν στα 30 μέτρα μέσα στη στενή κοιλάδα. Τα τμήματά μας είχαν προελάσει 12 χιλιόμετρα από εδώ, έως την Βάρφανη.
7η Νοεμβρίου. Ενώ συνεχίζονται οι κινήσεις για την προέλαση της μεραρχίας έρχεται διαταγή από το Σώμα Στρατού να σταματήσει η προέλαση να οπισθοχωρήσουν τα στρατεύματα και να σχηματίσουν ισχυρό προγεφύρωμα στον Καλαμά, με κέντρο την Βρυσέλλα όπου είχε δημιουργηθεί η γέφυρα με τα γεφυρόσκαφα. Μετά μάθαμε για τις ελληνικές νίκες στο υπόλοιπο μέτωπο της Ηπείρου. Οι Έλληνες είχαν φθάσει στην Κορυτσά.
17η Νοέμβρη. Προετοιμασία υποχώρησης.
18η Νοέμβρη. Υποχώρηση .Στις 10 έρχεται να δώσει αναφορά ο Ταγματάρχης-Διοικητής των άτακτων Αλβανικών σωμάτων, μαζί με δύο Αλβανούς αξιωματικούς, και λέει ότι οι Αλβανοί ετοιμάζονται να μας εγκαταλείψουν. Επειδή πρόκειται περί συμμοριτών που αποτελούνται από κάθε καρυδιάς καρύδι και περισσότερο ενδιαφέρονται να πλιατσικολογήσουν παρά να πολεμήσουν, είμαιπεπεισμένος ότι εκείνο που παρακινεί τους Αλβανούς είναι ο φόβος. Η διαγωγή τους σε αυτήν την κρίσιμη ώρα είναι σχεδόν προδοσία.Οπισθοχωρούμε! προς Κονίσπολη….».
(Από το βιβλίο ¨Κάτι για το Φιλιάτι¨ του Γιώργου Κώτση- Φιλιάτες 2011)

Πρόγραμμα διαχείρισης νεκρών ζώων


Αποτέλεσμα εικόνας για Πρόγραμμα διαχείρισης νεκρών ζώων

Από σήμερα 24 Οκτωβρίου αρχίζει στην Περιφέρεια Ηπείρου το πρόγραμμα του ΥΠΑΑΤ για τη διαχείριση των νεκρών ζώων. Το πρόγραμμα είναι ΔΩΡΕΑΝ και δεν συνεπάγεται οποιαδήποτε οικονομική επιβάρυνση για τους κτηνοτρόφους

Το πρόγραμμα εφαρμόζεται :

α) σε νεκρά βοοειδή ηλικίας άνω των 48 μηνών (τα οποία γεννήθηκαν στην Ελλάδα ή σε χώρα της ΕΕ) ή των 24 μηνών (τα οποία γεννήθηκαν σε Βουλγαρία, Ρουμανία ή σε τρίτες χώρες ) και εκτράφηκαν στην Ελλάδα

β) σε νεκρά πρόβατα και αίγες ηλικίας άνω των 18 μηνών

ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΩΝ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΩΝ

Οι κτηνοτρόφοι απευθύνονται άμεσα για την ύπαρξη νεκρών ζώων στην εκτροφή τους, στην τοπική κτηνιατρική υπηρεσία ή στο φορέα υλοποίησης του προγράμματος, στο ακόλουθο τηλεφωνικό κέντρο σε 24ωρη βάση.

Επιπρόσθετα, οι κτηνοτρόφοι βοοειδών, αιγών και προβάτων που ενημερώνουν τις αρμόδιες κτηνιατρικές υπηρεσίες, για τα συγκεκριμένα νεκρά ζώα εντός 48 ωρών από το θάνατο του ζώου, ανεξαρτήτως αιτιολογίας θανάτου, ΑΠΟΖΗΜΙΩΝΟΝΤΑΙ με :

-120 ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΝΕΚΡΟ ΒΟΟΕΙΔΕΣ ΑΝΩ ΤΩΝ 24 Η 48 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ

– 30 ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΝΕΚΡΗ ΑΙΓΑ Η ΝΕΚΡΟ ΠΡΟΒΑΤΟ ΑΝΩ ΤΩΝ 18 ΜΗΝΩΝ.

ΖΩΑ ΥΠΟ ΣΗΨΗ ΔΕΝ ΠΑΡΑΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ

Το νεκρό βοοειδές, πρόβατο ή αίγα θα πρέπει να φέρει ενώτιο, να είναι στην κατάλληλη ηλικία που αναφέρεται πιο πάνω και να συνοδεύεται από το διαβατήριο (βοοειδές) ή το μητρώο εκμετάλλευσης (αίγα ή πρόβατο).

 

 

 

 

28η Οκτωβρίου 1940: Πως είδαν οι Ιταλοί τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο — Oxtapus *blueAction


«Θα σας δούμε πάλι μετά από 2 εβδομάδες». Αυτή ήταν η φράση με την οποία οι Ιταλοί στρατιώτες αποχαιρετούσαν τους φίλους τους κατά την αναχώρηση των ιταλικών στρατευμάτων από την Αλβανία για τα ελληνικά σύνορα, μέσα σε συνθήκες αληθινής γιορτής. Η παραπάνω φράση δείχνει με τον ποιο καθαρό τρόπο τη σιγουριά, τη βεβαιότητα, την αλαζονία […] […]

via 28η Οκτωβρίου 1940: Πως είδαν οι Ιταλοί τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο — Oxtapus *blueAction

Άγιοι Πάντες 1936


%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b4%ce%b5%cf%83%ce%bc%ce%bf%cf%83-%ce%ba%ce%bf%ce%b9%ce%bd%ce%bf%cf%84%ce%b7%cf%84%cf%89%ce%bd-36

απο την εφημερίδα ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ

1936_092-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b4%ce%b5-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b5%ce%b4%cf%81%ce%b9%ce%b1%cf%83%ce%b7-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%bf-%ce%b1%ce%b3%ce%b9%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%83

Ετικετοσύννεφο

Αρέσει σε %d bloggers: