Φιλιατιώτικες Αναμνήσεις
του Πολ Μαντέλου
Το 628τπ στη ζωή του Φιλιατιού…
Από τότε που γεννήθηκα στο Φιλιάτι, θυμάμαι ότι πάντα είχαμε στρατό εκεί, αξιωματικούς, φαντάρους, τζίπ, τζέιμς, μουλάρια κίνηση και χαβαλέ. Ακόμη αχάει στα αυτιά μου ο ήχος από τη σάλπιγγα, που ακούγοντας στη γειτονιά μου στη Ράχη, το πρωί για εγερτήριο το βράδυ για το σιωπητήριο. Όμορφες αναμνήσεις.
Μέχρι το ‘69 που ζούσα μόνιμα στο Φιλιάτι είχε πολύ στρατό. Είχε το τάγμα το 628τπ που βρίσκονταν στα βόρεια της πόλης στο «στρατόπεδο του υπολοχαγού Θωμά Τριάντη» όπως το έλεγαν και με πάρα πολλά φυλάκια στα σύνορα. Με τα γεγονότα του ‘74 πήραν πολλούς φαντάρους για τα νησιά, έκλεισαν πολλά φυλάκια και το τάγμα τώρα έχει λίγο κόσμο. Θυμάμαι τότε που ήταν πολύς στρατός πόσο ζωή και κίνηση έδινε στο Φιλιάτι.
Ο στρατός ήταν για το Φιλιάτι εκείνα τα χρόνια μεγάλη δουλειά, πέρα απ’ το ότι νιώθαμε ασφάλεια. Το 628τπ έδινε ζωή και κίνηση στην πόλη, ήταν ένα ολόκληρο μεγάλο χωριό μέσα στο Φιλιάτι. Είχαν δικό τους φούρνο θυμάμαι κι έβγαζε ψωμί ένας πολίτης από το Μαντζάρι ο Δήμας, αλλά και άλλοι. Όλος αυτός ο κόσμος που θα ήταν πάνω από 500 άτομα, ζούσαν εδώ, αγόραζαν τρόφιμα από το Φιλιάτι, οι φαντάροι έβγαιναν εξόδου στο Φιλιάτι και στα καφέ και τα φαγάδικά του. Οι αξιωματικοί νοίκιαζαν σπίτια και τα παιδιά τους πήγαιναν στα σχολεία των Φιλιατών. Κάποιοι άλλοι αξιωματικοί έμεναν στη πολυκατοικία δίπλα στη Λέσχη, άλλοι στα ΣΟΑ στις κογκέλες κλπ.
Πέρα από την οικονομικά οφέλη της πόλης μας μεγάλη ήταν και η προσφορά του 628τπ στην κοινωνική ζωή του τόπου. Στις Εθνικές εκδηλώσεις, στις παρελάσεις, στους ποδοσφαιρικούς αγώνες με την ομάδα τους. Στόλιζαν τις παρελάσεις μας και τους χειροκροτούσε ο κόσμος όλος. Έκαναν λαμπαδηφορίες. Έπεφταν τα Φώτα στο Πούσι το πλατύ να πιάσουν το Σταυρό. Διοργάνωναν όμορφες εκδηλώσεις στο Τάγμα και στη Λέσχη. Το ομορφότερο, έβγαιναν εξόδου τ’ απόγευμα και γέμιζε ο δρόμος τις κάτω πλατείας κόσμο κι άρχιζε μια ατέλειωτη περαντζάδα, φιλιατιώτες και φαντάροι σ’ ένα ωραίο νυφοπάζαρο που είχε ομορφιά και χάρη!
Αχ, αυτό το νυφοπάζαρο. Πολλά τα κορίτσια μας που δημιούργησαν σχέσεις, στεφανώθηκαν και απέκτησαν οικογένειες με στρατιωτικούς που ήταν στο τάγμα Φιλιατών. Να πω πρώτα πρώτα για το σοι μου, ο αείμνηστος φούρναρης ο Αργύρης ο Χούλιας απ’ την Ελευσίνα που ήταν φαντάρος στο Φιλιάτι και σκάλωσε εδώ… για τα μάτια της ωραίας Ελένης της αείμνηστης αδελφής μου. Θυμάμαι ακόμη δυο απ’ τις κόρες του Βασίλη Μικρούλη, η Ναυσικά πήρε το γιατρό από την Κρήτη και η δεύτερη τον αξιωματικό καριέρας τον αείμνηστο Ζέρβα. Η αδελφή του Τάσιο Σιάτα η Βήτω πήρε έναν φαντάρο από Χαλκίδα. Μια κόρη του Πάντου από τη Σίδερη είχε πάρει έναν αξιωματικό από την Κρήτη. Κι όσο τα σκέφτομαι τόσο έρχονται στο μυαλό μου και άλλα πρόσωπα, κορίτσια του Ντόνε Βάτσιου, η Αλίκη του Γιώρη Βάτσιου, η Ιουλία του Φώτη Σωτηρίου με τον Διονύση Σιωπίδη που υπεραγαπάει το Φιλιάτι. Κι ακόμη η Νίτσα του Μήτση Λούμπα και η Λίνα του Γρηγόρη Λούμπα και της Βγένως παντρεύτηκαν στρατιώτες, όπως και η Νίκη του Νίδα Τσέλλα κι άλλες πολλές που δεν μο’ ‘ρχονται. Κι αν άφησα τελευταία τη Βούλα του Σκάρλου το έκανα επίτηδες. Γιατί όλους τους γαμπρούς που πέρασαν από το τάγμα μας τους αγάπησαν και τους τίμησαν οι Φιλιακιώτες αλλά περισσότερο από όλους τον άντρα της Βούλας μας τον αείμνηστο Γιάννη Καζούρη- που όχι μόνο του έδωσαν την καλύτερη τσιούπρα αλλά τον έκαναν και Δήμαρχο!
Υ.Γ. Στην στην 1η φωτογραφία δυο αξιωματικοί του 628 με τον αείμνηστο Χρήστο Πατσούρα, στην πλατεία Μουργκάνας κάτω απο την ταβέρνα Γκιζά. Στη 2η φωτογραφία από κάποια Εθνική Γιορτή, μαθήτριες του Γυμνασίου σε χορούς στην πάνω πλατεία και γύρω γύρω η φανταρία… να τους πέφτουν τα σάλια! (πρώτη στο χορό η Γεωργία Χρ. Πατσούρα, δεύτερη η Ευτυχία Σιολή κλπ- οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο αφών Πατσούρα τους οποίους και ευχαριστούμε).
Written
on 27/06/2019