ΝΕΑ των ΦΙΛΙΑΤΩΝ

ανάρτησε ο Βασίλης Δάλας

«Γαβριήλ Βασιλείου..για εμάς όλους ο Μπίλης Δεν συνηθίζω μέσα απ’ την Ομάδα να αναφέρω πρόσωπα σπάνια το κάνω, μια απ’ αυτές τις εξαιρέσεις είναι κ η αναφορά στον Γαβριήλ.Ο Γαβριήλ ήταν υπάλληλος στην Μαθητική Εστία στο Εθνικό Ίδρυμα Νεότητας.

Μαζί με τον Γιώργο Κωτση George Kotsis , Σωτηρίου, Γεωργία Μποροδήμου , Μαρίκα, Χριστιάνα Νάτση, Γακη Γκάγκαλη, Μπούτζη, Γιαννούλη, Μετέπειτα Λαγό, Λιαμηρα, αποτελούσαν το Επιτελικό Προσωπικό του Ιδρύματος πλαισιομενοι με το Προσωπικό εστίασης , καθαριότητας κ τον Νυχτοφύλακα τον Λευτέρη τον Μιγκο.Όλοι τους σε έναν Ξεχωριστό Ρόλο εργασίας με πολύ ευθύνη.

Πολλες φορές όσοι περάσαμε απ’ το Ίδρυμα στο νεαρό της ηλικίας μας αδυνατούσαμε να κατανοήσουμε την Ιδιότητα τους το επάγγελμα τους τον Ρόλο τους κ ερχόμασταν πολλές φορές σε Σύγκρουση. Βλέπεις είχε να διαχειριστεί τον 12χρονο μέχρι τον 20χρονο κάποιες φορές.

Κοντά στο κορίτσι μαθήτρια ,στο αγόρι μαθητή τρόφιμο με μεγάλη αγκαλιά κ προστασία σαν δικά του παιδιά. Οικογενειάρχης, Παιδαγωγός, επόπτης, Πατέρας, Φίλος, Δάσκαλος χορού, Αθλητής, ήταν αυτά που με μεγάλη ευκολία μπορώ να χαρακτηρίσω τον Γαβριήλ. Τι να πρωτοθυμηθω τι να πρωτοπώ…απ’ τα καλά, τα άσχημα που μας φαινόταν Τότε;;Ήμουν ο 5ος απ’ τα αδέρφια κατά σειρά απ’ την οικογένεια που για 6 χρόνια τρόφιμος στην Μαθητική Εστία Φιλιατών ..Παιδεία, σεβασμό, πειθαρχία, αλληλεγγύη, πολιτισμό, πήραμε πολλά κ στον Γαβριήλ χρωστάμε πολλά, όπως επίσης κ σε άλλους από το προσωπικό του Ιδρύματος. Τώρα που βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να τον τιμήσω με τα λόγια καρδιάς παιρνουν από μπροστά μου πολλές εικόνες στιγμές μαζί του…

Αμέτρητες φωνές για μελέτη, φαγητό, κοινή ησυχία, ξύπνημα κτλ. Αμέτρητες ώρες διδασκαλίας χορού μαζί , πολιτιστικές εκδηλώσεις σε άλλα Ιδρύματα και αθλοπαιδιες. Θυμάμαι που τον Τσάκιζα στο Τάβλι, γινόταν Τούρκος. Τα μαθητικά μου χρόνια πέρασαν μαζί με αυτόν τον Γαβριήλ χαιρετισα κ όσους είχαν μείνει μαζί του, λόγο συνταξιοδότησης Χαθήκαμε για 4 5 χρόνια κ με την επιστροφή μου στην Ηγουμενίτσα ξαναβρεθηκαμε εδώ στη δουλειά μου, όταν κατέβαινε Ηγουμενίτσα η για να πάει στους γονείς του η στάση ήταν δεδομένη για καφέ κ συζήτηση. Το ευχαριστιόταν το γουσταρε αυτό το αντάμωμα. Ο καιρός παιρνουσε όλο όμως κ βαρενε η ψυχή του…μου έλεγε κάποια πράγματα ίσα ίσα για να ξαλαφρώσει κ μετά μου έλεγε Βασιλάκο θα τα ξαναπούμε. Έτσι πέρασε ο καιρός σιγά σιγά αρχίσαμε να αραιώνουν οι συναντήσεις μας γιατί δεν τον έβγαζε ο δρόμος από Ηγουμενίτσα, αλλά πάντα όταν ανέβαινα Φιλιάτες τον έψαχνα η με έψαχνε κ πίναμε καφέ. Τελευταία χαθήκαμε εντελώς ,η ζωές μας τα φερνουν έτσι κ δεν μας ρωτάνε. Αυτά είναι λίγα από τα πολλά που έχω ζήσει με τον Γαβρίλο Μπίλη, για όλους μας.

Καλό Ταξίδι Γαβρίλο … μέσα απ’ την ομάδα μας εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του,να ξέρεις ότι μας συγκλόνισε κ μας γέμισε Θλίψη το φευγιο σουΘα σε θυμόμαστε γιατί η εγκόσμια παρουσία σου ήταν με Διάρκεια κ ποιότητα