ΝΕΑ των ΦΙΛΙΑΤΩΝ

Με το πίσω πόδι σηκωμένο

Η κενωνία, μόρτη μου, είναι α­χάριστη. Κάνε εσύ ό,τι σου ζητήξει να πούμε και κανένας δεν θα σου πει φχαριστώ.

Στα λέω αυτά τώρα, δικέ μου, γιατί πήρε το μάτι μου το Μούργο. Αυτός να πούμε είναι καινούριος στην πιάτσα, γιαυτό τόνε βλέπεις αδύνατο. Ήτανε τώρα, να πούμε, διορισμένος φύλακας κανονικά και τον πλέρωνε ο αφεντικός και είχε και δικό του σπίτι ο μάγκας και δεν άφηνε κανένανε να περάσει από την πόρτα, γιατί του είχανε κάνει ε­ξήγα, έτσι και μπει μέσα ξένος την έβαψες. Ο αφεντικός, τώρα, κάθε βρά­δυ την κοπάναγε από το σπίτι και πήγαινε στον καφενέ και πλακωνό­τανε στα ούζα και γύριζε τα μεσάνυχτα και πορπάταγε και έκανε ο­χτάρια, διότι είχε ανέβει το οινόπλεμα στο καύκαλο, και τον περί­μενε ο Μούργος, ευγενής, παιδί, και του πάταγε και δυο γαυγίσματα και όλα ήτανε στον πόντο. Η κεριά του τώρα, να πούμε, την έκανε τη δουλειά και μόλις έφευγε ο μόρτης για τον καφενέ, έμπαζε το βλάμη από την πίσω πόρτα και ξηγιότανε έτσι σκουλικιάρικα στο δικό της και του το σφυρίξανε μια μέρα οι άλλοι, διότι ο κερα­σί το μαθαίνει τελευταίος, και πιάνει ο δικός σου σκέδιο να τους κάνει τσακωτούς και λέει «θα αργήξω απόψε» και φεύγει τάχα για τον καφενέ και μόλις τρύπωσε ο γκόμενος στο σπίτι άνοιξε την οξώπορτα και μπουκάρει. Κυαλάρει τώρα ο Μούργος άνθρωπο στην αυλή που πορπάτα­γαι κανονικά, νύχτα ήτουνε, που να του περάσει από τη γκλάβα ότι είναι ο αφεντικός και του ξηγιέται δαγκωνιά τούρμπο και γίνεται φασαρία και προλαβαίνει ο βλάμης και την κοπανάει από την πίσω πόρτα και την άλλη μέρα να πούμε, τον απολύσανε το Μούργο από την υπερεσία. Γι’ αυτό σου λέω ότι η κενωνία είναι αχάριστη, γιατί, να πούμε, το παιδί έπεσε θύμα του κα­θήκον. Εμείς, οι αδέσποτοι, μεγά­λε, είμαστε φιλοσοφημένα άτομα και είπαμε να πούμε μεγάλες κου­βέντες και μαγκιόρες, που τις πή­ρατε εσείς οι άνθρωποι και λέτε ότι είναι δικές σας. Ο προπάππος μου, είχε πει μια πολύ σοφή κουβέντα: «χέρι που δεν μπορείς να το δαγκώσεις, γλύψτο». Πάρε τώρα για παράδειγμα στο Δήμο. Επειδή να πούμε η αντιπολίτεψη είναι έτοιμη για γκρίνιες και δεν αφήνουμε το μεγάλο να κάνει τη φτιάξη όπως θέλει, δεν τους χαλάει χατήρι. Αυτοί τώρα, την έχουνε ανθιστεί τη δουλειά και όλο ζητάνε, δώ­σε μου και μένα μπάρμπα, θέλουμε κι εκείνο για να σου βγει «ομόφω­να»,  να κάτι εκατομμύρια στο ντόκτορα, εκατόν πενήντα περικαλώ, δια τας ανάγκας της πατρίς, να κάτι εκατομμύρια στον πολιτιστικό του Ξεχώρου, για να φτιάξουνε παιδι­κή χαρά για τις γριές, να κάτι εκα­τομμύρια στο χασάπη για λαγούς, να κάτι άλλα που θα στα πω αργό­τερα και κάθονται τώρα οι δικοί του και αρωτάνε «ετούτος  με ποιόν είναι, ρε μόρτη, με μας ή με τους άλλους;». Αλλά, δεν μιλάνε μάγκα, γιατί είναι μουλωχτοί. Γιατί τους δούλε­ψε ο μεγάλος «οι αντιδήμαρχοι για ένα χρόνο» και περιμένουνε να έρ­θει η σειρά τους να τα τσεπώσουν. Αντε ρε κοροϊδάρες. Θα σας έχει στο περίμενε, άσε που μπορεί να δείτε αντιδήμαρχο από την άλλη μεριά. Αφού το παιγνίδι, να πούμε, είναι στημένο και τα ζημάκωσε κι ο διαιτητής. Αυτές τις μέρες, αδελφάκι, κο­ντέψαμε να σαλτάρουμε από τη βα­βούρα. Πλακώσανε να πούμε κάτι κοτσιδάτοι και ανακατιώσανε τις εκδηλώσεις του Δήμου και στο τέ­λος φάνηκε ότι ήτανε φεστιβάλ της ΚΝΕ και έμεινε ο Δήμος να κοιτάει και λένε ότι ήτανε στη μέση και χο­ντρό χρήμα, αλλά δεν ξέρουνε ποι­ος το μάσηξε. Πάντως, οι αλβανοί που ουρλιάξανε όλοι μαζί στην πλατεία, κοντέψανε να τους δείρουνε επειδή, λέει, δεν είχανε πα­ράδες να τους πλερώσουν, και τους αφήσανε και νηστικούς. Αλλά εκεί, αδελφάκι, που δώ­σανε ρέστα είναι η Φιλαρμονική. Πηγαίνανε, να πούμε, οι πιτσιρικά­δες να παρακολουθήξουνε μαθή­ματα μουζικής, αλλά ο δάσκαλος ή­τανε στον καφενέ του, «μεζέ για δυο περικαλώ» και θύμωξε ο μεγά­λος και του είπε να μην ξαναπατή­σει στο Δημαρχείο και θα του στέλ­νουμε το μιστό στο σπίτι. Τέτοια σκληρότης δηλαδή. Και κάθεται και ρωτάει ο κάθε πικραμένος. Γιατί δηλαδή, ρε μόρτη, φέρνεις τη φιλαρμονική της Γουμενίτσας; Ούτε μια φιλαρμονική δεν μπορείς να κουμαντάρεις; Και άμα εσύ δεν προλαβαίνεις τι τους έχεις τους άλ­λους εκεί μέσα, με τις καινούργιες τις γραφιάρες, τα τηλέφωνα και τα φάξια; Μείναμε, να πούμε, στα πα­νηγύρια. Όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη. Για συνέλθετε ρε μάγκες, γιατί το μόνο που κάνατε οχτώ μήνες τώρα, είναι που βάλατε αλυσίδες στην πλατεία για να μη περνάνε τα οχήματα. Και προσέξτε, τώρα με τις προσλήψεις μη κάνετε καμιά πατάτα, γιατί είναι έτοιμοι να σας μουντάρουν. Γκέγκε;

Ο Αδέσποτος