ΝΕΑ των ΦΙΛΙΑΤΩΝ

«Όλοι νομίζουν πως ξέχασα, οι χαρακιές βαθιές, δεν ξεχωρίζουν πια/ σκεπάστηκαν από αναμνήσεις, μα επιμένουν, να γράφουν το όνομά σου.» Γιάννης Βέλλης

«Το πρότυπα λάθος, η συνέχεια λάθος, η ζωή λάθος, μη δίνεις σημασία, ξημερώνει και ξεχνιούνται.» Γιάννης Βέλλης

«Παρηγοριά ο τζίτζικας, σε ξεχωριστό μα χαμένο καλοκαίρι/ ανάμεσα σε σκέψεις, ανησυχίες, τριγυρίζει αναστατωμένος/ ανύποπτα χρόνια, μπλεγμένες καταστάσεις, ανέγγιχτες επιθυμίες/ μουρμουρίζουν, όσο το καράβι περιμένουν, να χαράξει πορεία.» Γιάννης Βέλλης

«Όλα προχωράνε, κανονικά κι αβέβαια, τι το θέλεις το τέλος;» Γιάννης Βέλλης

«Υπάρχουν φορές που λες φεύγω και δεν υπάρχεις, έτσι γίνεται/ προσωρινή ανάγκη στο ταξίδι σου, ίσως αδυναμία και παρακμή/ μετά επανέρχεσαι δυνατότερος και καταστρέφεις ό,τι έστησες/ χαμένος δρόμος κι αυτός, τυραννισμένος, όμως αναγκαίος/ επανακαθορίζω λες μια παρουσία, μα ήδη είναι μοιρασμένη σε αγάπες κι ανάγκες/ πόσο μάταια μπερδεύεσαι να αλλάξεις, είσαι τόσο ίδιος/ όπως σε ήξερα από πάντα, κοιτάς τον καθρέπτη και γελάς/ η φθορά του μεγαλύτερη απ’ τη δική σου, ο χρόνος σμιλευτής κι αρχάγγελος/ μετά λένε αντέχουν τα πράγματα όταν τα προσέχεις ή τα αγνοείς, πόσο ψέμα, αλήθεια.» Γιάννης Βέλλης