Η 26η Δεκεμβρίου του 1991 σηματοδοτεί την χαρμόσυνη εκείνη μέρα που η Σοβιετική Ένωση διαλύθηκε μετά την επίσημη διακήρυξη του ανώτατου Σοβιέτ. Αυτό το αρρωστημένο αφήγημα περνά μια για πάντα στα τάρταρα της ιστορίας.
Τριάντα τέσσερα χρόνια, μετά την κατάρρευση μιας από της πιο στυγνής δικτατορίας που επέζησε ποτέ η ανθρωπότητα. Το καθεστώς της φτώχειας, της κοινωνικής εκμετάλλευσης και εξαθλίωσης που δολοφονούσε με συνοπτικές διαδικασίες κάθε αντιφρονούντα. Αυτοί, που έστελναν κόσμο στα «γκουλάγκ» για σφαγή. Επέβαλαν την αθεΐα και έκλεισαν τις εκκλησίες ασκώντας ένα αδυσώπητο πόλεμο σε βάρος των πιστών. Οι δήθεν προστάτες των δικαιωμάτων των εργατών που κατέστησαν τον απλό κόσμο πολίτη δεύτερης κατηγορίας, πλην της Μόσχας που πλούτισε αφού όλα τα προϊόντα στέλνονταν στην πρωτεύουσα.
Ακόμη και σήμερα συνεχίζουν να υπάρχουν οπαδοί αυτού του τερατουργήματος, ενός «πειράματος» που απέτυχε παταγωδώς και τα αποτελέσματα του είναι γνωστά. Είναι αυτοί, που παρουσιάζονται ως υπέρμαχοι της «δημοκρατίας» και της προόδου, ενώ ταυτόχρονα ξεχνούν ότι αυτές οι έννοιες είναι εκ δια μέτρου αντίθετες με την «ιδεολογία» τους η οποία σκόρπισε τον θάνατο σε όλο τον κόσμο.
Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως η ΕΣΣΔ συνεργάστηκε και επίσημα με τους Ναζί με την υπογραφή του συμφώνου Μολότοφ-Ρίμπεντροπ. Η ιστορία μας δείχνει ότι για κοινά συμφέροντα και οι δύο υπέγραψαν αυτό το σύμφωνο για να καταλάβουν μαζί την Πολωνία και ταυτόχρονα να μοιράσουν την Ευρώπη. Όλες οι προβληματικές ιδεολογίες όπως ο κομμουνισμός, ο φασισμός και ο ναζισμός τις οποίες καταδικάζουμε, χρησιμοποίησαν ακριβώς τις ίδιες τακτικές για να καταλάβουν την εξουσία καθώς και κατά την διάρκεια που είχαν την εξουσία. Άλλωστε, τα γκουλάγκ των σοβιετικών δεν διέφεραν σε τίποτα με τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως των Ναζί.
Κομμουνισμός και Ναζισμός αποτελούν έννοιες ταυτόσημες.
Η διεθνιστική ιδεολογία τους οδήγησε στον θάνατο πάνω από 20 εκατομμύρια ανθρώπους.
Πάντα θα στεκόμαστε απέναντι στους εχθρούς των εθνών, σε αυτούς που μας κουνούν το δάκτυλο και ζουν στο δικό τους συννεφάκι.
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ
ΝΕΑ των ΦΙΛΙΑΤΩΝ 
Σχολιάστε