ΝΕΑ των ΦΙΛΙΑΤΩΝ

Λίγο πριν τον πόλεμο

Από αφήγηση του αείμνηστου Γιώργο Ταφέκη στο ΚΙΜΕΘΕ το 1916.

   «Την Τετάρτη 23 Οκτώβρη 1940 πέρασε ένα Ιταλικό αεροπλάνο και μάθαμε ότι έριξε δέματα με υλικό προπαγάνδας στη Σπάταρη. Εκεί πρέπει να τα πήρε ο Σάκκο Μπράχος και ο αδερφός του που είχαν μαγαζιά με υφάσματα στο Φιλιάτι- στη σειρά όπου τώρα το ΚΑΦΕΝΕΙΟ του Μιχάλη Ταβαντζή κλπ. Οι Μπραχαίοι αποδείχτηκε ότι έπαιζαν διπλό παιγνίδι. Την άλλη μέρα Πέμπτη 24 Οκτώβρη ήρθε το πρωί στο μαγαζί του πατέρα μου του Λεωνίδα Ταφέκη ο Σπαταρίτης Χατζή Λιατίφης, που αποδείχθηκε ότι ήταν πολύ φιλέλληνας. Ο Χατζής είπε του πατέρα μου ¨κλείσε το μαγαζί και πάμε σπίτι έχω να σου πω¨. Ο πατέρας μου αντέδρασε και του είπε σήμερα έχει παζάρι, πολύ δουλειά πώς να το κλείσω; Ο Χατζής επέμενε κι ο πατέρας το έκλεισε. Πήγαμε σπίτι και είπε ο πατέρας στη μάννα ¨Τσιάντα φτιάξε καφέ¨. Τότε ο Χατζής  του είπε του πατέρα μου ¨το και το, οι Ιταλοί μέχρι τέλος του μήνα θα μπουν στην Ελλάδα, ψες έστειλαν υλικό για προπαγάντα- κάνε το κουμάντο σου¨. Ο πατέρας μου είπε του Χατζή να πάει να τα ‘πει αυτά στον διοικητή της χωροφυλακής.

   Τον άκουσε ο Χατζής, πάει και τα είπε στον διοικητή τον Γιώργο Ζαμπέτα, και εκείνος ο αθεόφοβος τον έκλεισε στο κρατητήριο. Ήρθε κάποιος σταλμένος από το Χατζή στον πατέρα του είπε τι έγινε και του ζήτησε ρούχα για σκέπασμα. Ο πατέρας μου νευρίασε πολύ και μια και δυο πάει στο Ζαμπέτα και του λέει ¨τι είναι αυτό που έκανες, αν δεν τον αφήσεις αμέσως θα στείλω τηλεγράφημα στη διοίκηση- τους Μπραχαίους που μαναρεύεις να πας να συλλάβεις¨. Ο Ζαμπέτας τα χρειάστηκε, γιατί ο πατέρας μου ο Λεωνίδας Ταφέκης ήταν ένας καθαρός πατριώτης και τον εκτιμούσε ο κόσμος- είχε βαφτίσει 172 παιδιά. Έτσι τα ζύγισε και τον άφησε αμέσως ελεύθερο τον Χατζή. Μετά από αυτά ο κόσμος ήταν ανήσυχος και περίμενε τι θα γίνει και πώς θα αντιδράσουν οι μουσουλμάνοι. Αν και ξέρανε ποιοι από αυτούς είναι φιλοϊταλοί και ποιοι φιλέλληνες υπήρχε μια γενική αναστάτωση. Την Δευτέρα 28η Οκτωβρίου 1940 στις 5 το πρωί ακούγονταν άλογα έξω από το σπίτι μας, στο δρόμο όπου ήταν και το Χάνι του Μικρούλη. Βγήκε ο πατέρας να δει τι γίνεται και είδε τον Γρηγόρη Γραβιώτη που υπηρετούσε ως έφιππος αγγελιοφόρος, με άλογα και του είπε έχω έρθει να πάρω το Λεβή, το γιατρό το στρατιωτικό που  έμενε στο Χάνι του Μικρούλη. Κατέβηκε ο γιατρός αλλά δεν ήξερε τίποτε και είπε του πατέρα θα γυρίσω και θα σου πω ό,τι μάθω.    Μετά από λίγη ώρα γύρισε και του είπε οι Ιταλοί μας κήρυξαν τον πόλεμο. Αμέσως ο πατέρας ήρθε και μας ξύπνησε και αφού ντυθήκαμε φύγαμε προς την Αγία Τριάδα που είχε το δάσος με δένδρα. Όταν ήμασταν εκεί έπεσε η πρώτη βόμβα που σκότωσε τον δήμαρχο Παναγιώτη Κύρκο και το παιδί του Δημήτρη. Εμείς προχωρήσαμε και κατεβήκαμε στο Καλπάκι και από κει περάσαμε τον Καλαμά. Σε όλη τη διαδρομή πέρναγαν πάνω από τα κεφάλια μας αεροπλάνα κι εμείς κρυβόμασταν στις δενδραμιές. Περάσαμε τον Καλαμά και φύγαμε για την Παραμυθιά…»