«Πώς να κυνηγήσεις φαντάσματα; μόνο στα όνειρα, έχεις ελπίδες.» Γιάννης Βέλλης
«Κι όμως πάλι σας διέκοψα, το συνήθιζα τελευταία/ εκεί που λέγατε δεν υπάρχει τίποτα, νηνεμία/ έρχονταν δυο λέξεις άσχετες, μορφώματα των καιρών/ και ξυπνούσαν ό,τι ασφυκτικά έπνιγε ο ήλιος, σε κατωσέντονα και πανωσέντονα/ μετά κάθονταν στο μπαλκόνι ένα νερό και ένας καφές, επιμελημένα/ περίμεναν κάποιο διαβάτη να αλλάξει τη σκέψη του, με λίγη αγάπη/ ίσως και περισσότερη από τα καθιερωμένα, όμως ο διαβάτης απαραίτητος/ έκλεινε το μπαλκόνι προς τη θάλασσα, έβλεπε και λιμάνι/ ο έρωτας μόλις περνούσε την πόρτα, τη σφράγιζε, αναγκαία επιλογή/ ήθελε ασφάλεια, όση χωρούσε ο χρόνος κι εντιμότητα/ να δοθεί μέχρι τέλους, γεμίζοντας σελίδες ημερολογίου που ποτέ δεν γράφτηκε/ καλοκαίριασε επιτέλους για τα καλά κι ο ήλιος, πάντα έρχεται.» Γιάννης Βέλλης
«Απορίας άξιο, τόσοι φιλόξενοι δρόμοι πως μπερδεύτηκαν και δέσανε το αδιέξοδο, στα χρόνια σου.» Γιάννης Βέλλης
«Έτρεχε η νύχτα, στη φωτιά μιας γυναίκας, να προλάβει, το αδιέξοδο.» Γιάννης Βέλλης
«Κοιτάς τι έρχεται, περιμένεις, σιωπείς όσο ο ουρανός, μαζεύει τα σύννεφα.» Γιάννης Βέλλης
«Για τα μάτια μιας Περσεφόνης, γύρισα την κόλαση.» Γιάννης Βέλλης
«Οι άνθρωποι, παγιδευμένοι σε ανασφάλειες και υποταγές, βασανίζονται ή παραδίνονται.» Γιάννης Βέλλης
«Μια ιδέα σωτηρίας, να φύγει η τόση στάχτη απ’ τις ζωές μας, τις συνήθειες μας.» Γιάννης Βέλλης
ΝΕΑ των ΦΙΛΙΑΤΩΝ 
Σχολιάστε