ΝΕΑ των ΦΙΛΙΑΤΩΝ

αναρτησε: Fotis Papageorgiou

Lucas Velidakis

Δεν αποτελεί κι έκπληξη δα – η Ζαχάροβα είναι ο βασικός πομπός της ρωσικής προπαγάνδας. Στα λόγια της συμπυκνώνεται όλος ο μηχανισμός της ρωσικής ψευδολογίας.

Η επίκληση της «ειρηνικής επίλυσης» από μια δύναμη που έχει εισβάλει στρατιωτικά σε ξένο κράτος, έχει προσαρτήσει εδάφη, έχει ισοπεδώσει πόλεις κι έχει εκτοπίσει εκατομμύρια ανθρώπους δεν είναι διπλωματική θέση, αλλά αντιστροφή της πραγματικότητας.

Η «αποστρατιωτικοποίηση» που προβάλλεται ως προϋπόθεση ειρήνης ισοδυναμεί στην πράξη με την απαίτηση να μείνει η Ουκρανία γυμνή κι άοπλη απέναντι στον εισβολέα της – απαίτηση πλήρους υποταγής ώστε την επόμενη ημέρα οι δυνάμεις του Πούτιν να εισβάλλουν ανενόχλητες.

Η «αποναζιστικοποίηση» δεν είναι τίποτα άλλο από (απολύτως γελοίο) ιδεολογικό άλλοθι: μια χώρα με εκλεγμένο πρόεδρο εβραϊκής καταγωγής, πολυκομματικό κοινοβούλιο και μηδαμινή εκλογική ισχύ της άκρας δεξιάς βαφτίζεται «ναζιστική», την ώρα που η ίδια η Ρωσία αξιοποιεί παρακρατικά τάγματα μισθοφόρων με ακραία ιδεολογία και προωθεί ρητορική εξόντωσης της ουκρανικής ταυτότητας – συν οι απειλές στις χώρες της Ευρώπης.

Η επίρριψη ευθύνης στο «καθεστώς του Κιέβου» και στους «Δυτικούς» για την κατάρρευση των συμφωνιών του Μινσκ αποτελεί επίσης παραποίηση. Η Ρωσία δεν απέσυρε ποτέ δυνάμεις, δεν παρέδωσε τον έλεγχο των συνόρων στην Ουκρανία και συνέχισε τον εξοπλισμό των ένοπλων σχηματισμών στα κατεχόμενα. Ακόμη και ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που είχαν επενδύσει πολιτικά στη διαδικασία έχουν παραδεχθεί ότι η Μόσχα χρησιμοποιούσε το Μινσκ ως εργαλείο κωλυσιεργίας.

Όσο για τον ισχυρισμό ότι το Κίεβο «υποκινείται από τη Δύση», πρόκειται για την πάγια άρνηση της ουκρανικής πολιτικής βούλησης: όλες οι κυβερνήσεις μετά το 2014 προέκυψαν από μαζική λαϊκή κινητοποίηση και εκλογικές διαδικασίες, όχι από εξωτερική επιβολή – μία αυταρχική δικτατορία όπως αυτή του Κρεμλίνου δύσκολα τ’ αντιλαμβάνεται αυτά.

Πιο εύκολο το ψέμα – βλέπετε υπάρχουν αναρίθμητοι «πρόθυμοι ηλίθιοι» να στηρίξουν έναν δικτάτορα και το αμερικανικό του δεκανίκι του, επιλέγοντας αντ’ αυτού να λοιδορήσουν την… Ευρώπη.

Η Ζαχάροβα περιγράφει έναν μηχανισμό με τον οποίο η εισβολή βαφτίζεται «άμυνα», η κατοχή «ειρήνη» και η καταστροφή «αποκατάσταση της τάξης».

Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας ως βασικός κώδικας επικοινωνίας.

Δεν απευθύνεται στη λογική, αλλά στη σύγχυση. Δεν στοχεύει στη λήξη του πολέμου, μα στη νομιμοποίησή του.

Αυτό που εμφανίζεται ως έκκληση για ειρήνη είναι η πιο ωμή διατύπωση στρατηγικής επιβολής.

Κι αποδεικνύει το αυτονόητο: Η Ρωσία εισέβαλε άνευ αιτίας, η Ρωσία επιδιώκει τη συνέχιση του πολέμου αδιαφορώντας για τις απώλειες ζωών (και Ρώσων), η Ρωσία είναι η υπαίτια του κακού. Κι ο Πούτιν εγκληματίας πολέμου.