ΝΕΑ των ΦΙΛΙΑΤΩΝ

«Όλη η ζωή σου, χιλιάδες κομμάτια, σπασμένα, θυμωμένα, παράξενα.» Γιάννης Βέλλης

«Αυτές οι παλιές εικόνες, συνοικία στη χώρα των ονείρων/ παγωμένες, περιμένουν ένα κάποιο πέρασμα/ όμως, είναι κι η σκόνη δυνατή, όσο οι αναμνήσεις μας.» Γιάννης Βέλλης

«Όλη η ζωή σου, χιλιάδες κομμάτια σπασμένα, θυμωμένα, παράξενα.» Γιάννης Βέλλης

«Ξεκίνησα να μοιράζω λίγες λέξεις, σαν τροφή σε ξεχασμένα περιστέρια/ μετά να προσεύχομαι για καλύτερα πράγματα όλων μας, δεν έψαχνα θεό, όχι δεν ήταν η κατάλληλη ώρα για αναζήτηση/ ήταν πολλές οι πληγές, κάθε μέρα μαζεύαν ανθρώπους από τους δρόμους και τους πέταγαν σε χειρότερα μέρη, λες και έφταιξαν/ η συγκυρία δεδομένη, απαράδεκτη, τα καμιόνια πέρναγαν μπροστά μας μεταφέροντας ψυχές στην απομόνωση, αναγκαία επέμεναν η τιμωρία/ τόσες οι αντιξοότητες, κακά τα χρόνια που μας δόθηκαν απρόσμενα, μετανιωμένα/ ακόμα κι οι βιολέτες σταμάτησαν να ανθίζουν, ήταν ο φόβος της έκθεσης που τις πάγωνε τελευταία/ δεν νικηθήκαμε σε αυτή τη φάση, αρχίσαμε νικημένοι τον αγώνα, το δεχόμαστε ως πανάκεια/ κρατούσαν κάποιοι, ευτυχώς, την αγωνία να κερδίσουν το αύριο, αν και ξεμάκραινε κάθε φορά που το βλέπαμε κοντά/ είχαμε ανάγκη να μοιράσουμε ό,τι παρέμενε όρθιο, ίσως κερδίζαμε την ανάσταση πριν τον όποιο θάνατο/ ίσως τελικά ελπίζαμε να λείπαμε σε αυτή την εποχή, ξεκινώντας από παλιότερα μέχρι το τέρμα.» Γιάννης Βέλλης