
Τις πόρτες της, μαντάλωσαν,
χτίσαν τα παραθύρια!
Έγινε η Λέσχη φυλακή,
για τις ωραίες μνήμες!
Αχ, να γινόταν να μιλούν
οι τοίχοι, τα ταβάνια,
στέγη, πορτοπαράθυρα,
πατώματα και σκάλες!
Και να διηγούνται τις παλιές,
τις όμορφες τις μέρες,
που ο λαός διασκέδαζε,
καρδιές, χαρά γεμάτες!
Τώρα τί γίνεται λοιπόν;
Δεν μας το μαρτυράνε.
Την άδειασαν κι ερήμωσε
κι εμείς πικρά κοιτάμε!!!
15 – 11 – 2025
Ελένη Κύρκου-Σαφάκα

Σχολιάστε