
Σύγχρονος κόσμος, σύγχρονη πόλη
σου δίνει ίσως ευκαιρίες.
Αλλά συγχρόνως σε φορτώνει
κούραση, άγχος, ταλαιπωρίες!
Σου τρώει λαίμαργα όλο το χρόνο,
σ’ απομονώνει απ’ τους ανθρώπους.
Δεν προλαβαίνεις ούτε να ζήσεις
και μένεις μόνος μ’ όλους
τους τρόπους!
Η οικογένεια, γίνεται
χίλια κομμάτια!
Δεν σμίγει, δεν χαίρεται
κι ας ζει σε παλάτια!
Τα παιδιά δεν χορταίνουν
των γονιών την αγάπη.
Τους λείπει το χάδι,
η στοργή και η αγκάλη!
Πού είναι τα χρόνια
που τα παιδιά τραγουδούσαν,
που έπαιζαν ξένοιαστα
και μια μπάλα κλωτσούσαν;
Οι γέροι μονάχοι, αναπολούν
εκείνα τα χρόνια τα ευλογημένα,
που γύρω τους είχαν παιδιά
και εγγόνια,
φροντίδα από άτομα αγαπημένα!
Κυριαρχεί η μοναξιά
στη μεγάλη την πόλη.
Ζουν χιλιάδες μαζί,
μα μονάχοι τους όλοι!
Η μοναξιά είναι πληγή
κι ασθένεια και πόνος!
Τσακίζει σώμα και ψυχή.
Πόσο φρικτό να νιώθεις μόνος!!!
5 – 11 – 2025
Ελένη Κύρκου-Σαφάκα
Σχολιάστε