
Γιατί νομίζω πως οι μολόχες,
αντί για φύλλα έχουνε λόγχες; Γιατί νομίζω πως τα παρτέρια,
αντί για άνθη έχουν μαχαίρια;
Πού είναι τα λούλουδα, που άνθιζαν άνοιξη πάνω στη γη;
Όλα ξεράθηκαν,
η γη πληγώθηκε κι αιμορραγεί!
Η γη καμένη, αγκουσεμένη,
νεράκι ζητάει για να σωθεί!
Ζητάει αέρα, να πάρει ανάσα,
ν’ ανθίσει η άνοιξη, μήν ξεραθεί!
Σύννεφα μαύρα κρύψαν τον ήλιο,
η γη γονάτισε κι είναι κλαμένη!
Οι άνθρωποι ψάχνουν μια ευκαιρία
να ζήσουν κάποτε ευτυχισμένοι!
Υπάρχει τρόπος; Και πώς θα γίνει;
Την ευτυχία πώς θα κερδίσουν;
Αν δεν ξυπνήσουν όλοι μαζί,
το «συμφέρον» να σβήσουν,
η ζωή να το ξέρετε,
θα τελειώσει!
Η γη μας δεν σώζεται,
σαν κεράκι θα λιώσει!!!
27 – 3 – 2023
Ελένη Κύρκου-Σαφάκα
Σχολιάστε