(εφημερίς ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ)
Θεμελιώθηκε στο Φοινίκι η οικία Πέτρου Κάτση παρουσία πολλών συγγενών και φίλων. Ο πρόεδρος του χωριού Μιχ. Θεολογής μίλησε και ευχήθηκε η δε δις Βενετία- κόρη του Ν. Βότση ξενιτεμένου στην Αμερική και γυναικαδελφή του κ. Κάτση, έσπασε το μπουκάλι της σαμπάνιας στο θεμέλιο λίθο. 
Ξημέρωσε μια όμορφη ηλιόλουστη μέρα για το Φιλιάτι, κι από νωρίς οι μικροπωλητές και οι παραγωγοί είχαν πιάσει τα πόστα τους. Ντομάτες, απ’ την Πρέβεζα, λάχανα απ’ τα Πηγαδούλια, ψάρια απ’ τη Σαγιάδα, μέλι απ’ το Φιλιάτι, παπούτσια απ’ τη Γουμενίτσα, υφάσματα απ’ τον Ανέστη απ’ τη Ρωσία, είδη ρουχισμού από τον Γιώργο Παπατσίμπα, εσώρουχα απ’ τα Γιάννενα, γκλίτσες και άλλα από το Μέτσοβο, μικροεργαλεία απ’ την Κίνα- απ’ τον Κινέζο Άϊφαν και από τον Πακιστανό Τανζού… γεμάτοι οι πάγκοι καλούδια! Εντάξει, μέρα με τη μέρα πέφτει η κίνηση- έφυγαν οι ξενιτεμένοι κι ο κόσμος που μένει- ειδικά στα χωριά- είναι γερασμένοι, αλλά το παζάρι επιμένει.
Δεν είναι είδηση ο Βασίλης, που στήθηκε για φωτογραφία- δεν έχει χάσει παζάρι…
Είδηση είναι η φωτογραφία του φίλου Καραπάνου, χωρίς τσιγάρο στο χέρι…
Είδηση είναι αν βλέπεις και κάνα παιδί απ’ τα παλιά…
Είδηση κι ευχάριστη έκπληξη η συμμετοχή στο παζάρι της Γ΄ Γυμνασίου με δικό τους BAZAR και χειροποίητα προϊόντα που δημιούργησαν τα ίδια τα παιδιά.
Στόχος η συγκέντρωση χρημάτων για την εκδρομή. Καλή επιτυχία στα παιδιά- η μεγάλη επιτυχία βέβαια ήταν η συμμετοχή τους στη δημιουργία και η επαφή του με την αγορά.
Εύγε!
(απο την εφημερίδα ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ του 1934)
-Τα Ραγιώτικα σταφύλια έχουν μεγάλη πέραση στην αγορά Φιλιατών, γι΄αυτό κι Ραγιώτες, αλλά και οι Καστριώτες, Σουβλιασιώτες και άλλα χωριά θέλουν να περάσει ο δρόμος Φιλιατών- Ηγουμενίτσας από τη Μιχάλιαρη και όχι από το ¨Πουσι Χατζή¨. Τα Ραγιώτικα σταφύλια δεν έχουν πέραση στην Ηγουμενίτσα, που προτιμούν τα ξυνοστάφυλα από τα νησιά.
-Μέγας ανεμοστρόβιλος με ραγδαίες βροχές έπληξε την Τετάρτη 24/10/34 την περιοχή μας προκαλώντας ζημιές σε καλλιέργειες και δένδρα. Επίσης ζημιές έπαθε ο νεοδιανοιγμένος δρόμος Φιλιατών- Σαγιάδας. Το ορμητικά νερά των χειμάρρων παρέσυραν τον αγωγιάτη των εμπόρων Τσότση και Μπολόφη και μεν ο άνθρωπος σώθηκε αλλά οι δυο τενεκέδες ούζου πότισαν την πεδιάδα της Σκέφαρης.
-Ο συμπολίτης Μουσά Χαλούνης πήγε στις 26 Οκτώβρη για κυνήγι λαγού στο λόγγο του Μιχ. Μπέμπη, προς του Τάκα. Ο Σουκιουρής Φερήκ Μπέϊκου αγωγιάτης Φιλιατιώτης κι αυτός, με ένα καπίστρι στο ζωνάρι και συκομάνουρο στην τσέπη του βγαίνει μπροστά. Μπάμ στο στήθος και πάρτον κάτω τον Σουκιουρή.
απο ανάρτηση του: Κώστα Πλιάτσικα
Και επειδή μ έπιασε σήμερα ένα πισωγύρισμα, ίσως γιατί έχω πολλά χρόνια να πάω στο χωριό μου, να μια αναμνηστική φωτογραφία με …εξέχοντες Παλιοκκλησιώτες. Με τη σειρά από Δεξιά: Παύλος Σοκόλης βιρτουόζος της μπάλας και.. Γρηγόρης Βασιλείου ο σίφουνας συμβολαιογράφος, Σωτήρης Πλιάτσικας, ωραίος εραστής που κατάντησε γκασταρμπάιτερ, στο κέντρο ο Βαγγέλης Κουφός! ω! επάνω Γιώργος Μποροδήμος Εισαγγελέας τελικά, αυτός μια μεγάλη φωνή, δίπλα η γυναίκα του που δυστυχώς δε θυμάμαι τ όνομα της, λυπάμαι, πιο κάτω ο παπα-Σπύρος που μου έμαθε λίγα πράγματα για τη ζωή, δίπλα ο Φόρη Τσάτσης, ολυμπιακάρα, ταλέντο, φωτογράφος, Βασίλης Μποροδήμος, σεμνό παιδί, δάσκαλος, από δίπλα ο Σωτήρης Μποροδήμος ο μοναδικός μου συμμαθητής στο Παλαιοκκλήσι που έγινε δικηγόρος, δεν ξέρω αν είναι παρ Αρείω Πάγο… και τελευταίος ο υποφαινόμενος Κώστας Πλιάτσικας. Που είχε βρεθεί η κιθάρα;
Η φωτογραφία είναι στο κέντρο των Φιλιατών, όπου σήμερα το Γυμνάσιο. Η περιοχή παλιά λεγόταν Λούτσα- γιατί υπήρχε εκεί μια μεγάλη Λούτσα- έτσι ονομάζετε και σήμερα στα συμβόλαια Λούτσα- Γκρόπα! Το πηγάδι είναι και σήμερα έξω από τον περίβολο του Γυμνασίου Φιλιατών. Στη φωτογραφία ο τρίτος δεξιά είναι ο Στέλιος ο Σίσκος- μέχρι το μεσημέρι θα μάθω και τους άλλους… καθότι ο Φώτη Καραμπίνας θα την δείξει στο Στέλιο, μάθει ποιοι είναι και θα μου το πει- το έχει ξανακάνει και τον ευχαριστώ!
Η εικόνα είναι πιθανόν του 1959, γιατί οι πέτρες που είναι μαζεμένες εκεί δείχνουν ότι έπεσε ο θεμέλιος λίθος του Γυμνασίου που έγινε το 1959. Ψηλά στη Ράχη φαίνονται τα παλιά σαράγια, ένα υπάρχει ακόμη. Εκεί που τελειώνει το ίσιο φαίνονται τα παράθυρα της Ηλεκτρικής. Δίπλα και δεξιά από την παρέα στο βάθος διακρίνεται το ¨φορτηγό του Μπέκου¨- ένα φορτηγό που είχε παρατηθεί καινούργιο κάτω από μια ελιά για πολλά χρόνια- όταν διαλύθηκε η Τυροκομική Εταιρία που είχαν ιδρύσει πολλοί Φιλιαταίοι- ελπίζω να βρεθεί κάποιος να ξέρει περισσότερα!
ανάρτηση Θανάση Πέτρου:
Το πρώτο του Νοέμβρη και μιας κι είναι αρχές του μήνα ο κόσμος έχει φράγκα και το δείχνει…με βιολιά, εφημερίδες κι αγκαλιές ζεστές!
είχε κόσμο είχε χάρη… και το χθεσινό παζάρι!
φίλους απ τη Σίδερη…
απ την Αθήνα…
Γερμανία…
απο παντού…
κι απ’ τη Λεπτοκαρυά δυο καλά παιδιά, στην Εστία παλιά, ο Σπύρος Βενέτης όρθιος αριστερά κι ο Θανάσης Πέτρου δεξιά- στη Σύγκλητο απέξω…
κι εδώ με άλλα παιδιά απο το Φιλιάτι, παλιούς γνωστούς και συμμαθητές…
Μια φράση που ακούγονταν πολύ από τις παλιότερες γενιές…παιδιά κυρίως
Τότε που παρέμεναν αδιάφορα για το τηλεοπτικό πρόγραμμα και προτιμούσαν να παίζουν ή να πηγαίνουν απ΄τη μια άκρη του χωριού στην άλλη για να μαζέψουν μελίκκοκα…μία από τις αγαπημένες συνήθειες των παιδιών της δικής μου γενιάς.
Μιλάω για τους μικροσκοπικούς γλυκούς καρπούς του δέντρου της μελικκοκιάς .
Αφιέρωναν ώρες ολόκληρες για το μάζεμα,συνήθως τ’αγόρια πήγαιναν ,μαζί με τους κολλητούς τους…
Σκαρφαλωμένα πάνω στα ψηλά δέντρα να προσπαθούν να γεμίσουν τσάντες με μελίκκοκα….ακόμη πιο παλιά που δεν υπήρχαν σακούλες ,τα παιδιά μετέτρεπαν τις μπλούζες τους σε σακίδιο…(κι αν άνοιγε άντε να τα μαζέψουν από κάτω)…
Πολλοί που στα χωράφια τους είχαν μελικοκιές δεν άφηναν τα παιδιά να τα μαζέψουν {όπως και τα κορόμηλα,σύκα ,ρόδια (τώρα κανένα παιδί δεν πάει για μελίκκοκα ,ούτε καν τα γνωρίζουν)}.
‘Εφευγαν μεσημέρι και γύριζαν απόγευμα…
Για όσους δε γνωρίζουν :η μελικοκκιά είναι φυλλοβόλο δέντρο με χρυσοπράσινα φύλλα,τα οποία έχουν σχήμα λόγχης και από κάτω χνούδι.Ανθεκτικό στις δύσκολες καιρικές συνθήκες ,αλλά και σε ασθένειες,με ευλύγιστα κλωνάρια.
Λένε ,ότι τα μελίκοκκα ήταν ο λωτός των αρχαίων Ελλήνων…
Ωριμάζουν μέσα φθινοπώρου , έχουν πολύ γλυκιά γεύση ,όταν ωριμάζουν γίνονται μωβ σκούρα ως μαύρα. Αποτελείται από λεπτό φλοιό,κίτρινη ψίχα και κουκούτσι που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του καρπού(για να καταλάβεις τη γεύση τους πρέπει να φας 5-6 μαζί).
Στο Ξηρόμερο είναι γεμάτο από μελικοκιές …μόνο που δεν έχουν παιδιά σκαρφαλωμένα πάνω τους.
Posted by Ξηρομερίτισσα
Σ.Σ. Τα ίδια και στο Φιλιάτι, μόνο που μετά το φάγωμα του λιγοστού καρπού το κουκούτσι έμπαινε σε φυσοκάλαμο…
Και βέβαια η πιο σπουδαία Μελικοκιά ήταν και είναι ακόμη του Βασίλη Γκάνια…
(απο την εφημερίδα ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ)
Την Πέμπτη 31/12/1936 το πρώτο αυτοκίνητο από Ηγουμενίτσα στους Φιλιάτες είναι γεγονός. Ο Νομάρχης Ιωαννίνων κ. Αντωνακέας το είδε ζεστά το θέμα και αφού επέβαλε προσωπική εργασία 10 ημερών και τελείωσε το τμήμα Βρυσέλλας μέχρι Καλπάκι, το πρώτο αυτοκίνητο μετάφερε τον Νομάρχη τον μηχανικό κ. Γιαννούλη Παμπούκη, τον ιδιαίτερο του Νομάρχη κ. Νίκο Αθανασίου και λοιπούς στην Ελαία, χάρη των εγκαινίων του νέου Σχολείου- το αυτοκίνητο πέρασε τον Καλαμά με το Πορθμείο Βρυσέλλας. Στη συνέχεια την ίδια μέρα κατορθώθηκε και ανήλθε τις Κογκέλες των Φιλιατών, με την βοήθεια του συνεργείου του τεχνικού βοηθού Γ. Τρουμπάτα και έγινε δεκτό στον πόλη μας με ενθουσιασμό μεγάλο.
*το αυτοκίνητο της παρακάτω φωτογραφία είναι λίγο μεταγενέστερο, είναι κάπου στο Βλαχομαχαλά και πάνω σε αυτό είναι ο μεγάλος αριστερά ο αείμνηστος Θανάσης Μικρούλης, ο μεγαλος στην άλλη άκρη ο Βασίλης Αναστασίου (Ρέφος) στην πόρτα ο μικρός με την ποδιά πρεπει να είναι ο αειμνηστος Λευτέρης Τσώνης.
ΝΕΑ των ΦΙΛΙΑΤΩΝ 