Ορέ, πολύ ούζο έπιναν οι παλιοί…
αφού κι ο ίδιος ο Τσότρας επισκέφθηκε το Φιλιάτι, το 1931- όπως γράφει ο αείμνηστος Γ. Βουγίδης στην εφημερίδα του ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ!
Archive for Οκτώβριος, 2016
τα χαλάσματα στο κέντρο των Φιλιατών…
Αν πάρει κανείς το δρόμο από την πάνω πλατεία προς το Βλαχομαχαλά, την γραφική και παλιά αυτή γειτονιά της πόλης, αντικρίζει ένα άσχημο θέαμα που εγκυμονεί και κινδύνους όπως σημειώνουν στην παρακάτω αναφορά τους οι παροικούντες την γειτονιά- την ίδια γνώμη πιστεύομε θα έχουν και όλοι οι συμπολίτες- ευελπιστούμε να την ενστερνιστούν οι αρμόδιοι και να πράξουν τα δέοντα- το οικόπεδο όπου το γκρί αυτοκίνητο της φωτογραφίας αν θυμάμαι καλά ανήκει στην Ι.Μ. Αγίου Γεωργίου Καμύτσιανης.
Τα σχολεία των Φιλιατών
Στο Δήμο Φιλιατών λειτουργούν σήμερα τέσσερα Δημοτικά Σχολεία, τα δυο στην έδρα του Δήμου. Το πάλαι ποτέ πολυπληθέστερο το Α΄ Δημοτικό έχει σήμερα 84 μαθητές- πέρσι στην α΄τάξη είχε 6 μαθητές! Το Β΄ Δημοτικό έχει σήμερα 91 μαθητές.
Λειτουργούν επίσης στον κάμπο τα σχολεία Σαγιάδας- Ασπροκκλησίου με 70 μαθητές, μισές τάξεις στο ένα χωριό μισές στο άλλο.
Τέλος, λειτουργεί ηρωικά το μοναδικό σχολείο σε όλη τη Μουργκάνα- το Δημοτικό Σχολείο Λεπτοκαρυάς με 12 περίπου μαθητές.
Στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση τώρα λειτουργούν στην έδρα του Δήμου, το Γυμνάσιο με 112 μαθητές, το Λύκειο με 94 μαθητές, το ΕΠΑΛ με περίπου 50 και το Τμήμα της Νοσηλευτικής με περίπου 10 μαθητές.
Φιλιάτες: Δεκέμβρης 1930, το πρώτο τυπογραφείο στη Θεσπρωτία…
Κι ο πατριάρχης των Θεσπρωτών δημοσιογράφων αείμνηστος Γιώργος Βουγίδης γράφει δυο λόγια για την μεταφορά και την εγκατάσταση του πρώτου Θεσπρωτικού τυπογραφείου, στο Φιλιάτι…
Ο Γιώργος Βουγίδης γύρω στο 1936
ΓΥΡΩ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
Ένας πρακτικός μηχανικός που συναρμολογεί το πιεστήριόν μας, που αναβίβασαν επί των ώμων μάρτυρες οι συγκάτοικοί μας… στα κατσάβραχα Φιλιατών. – Η Κοινωνία σύσσωμος εκδηλώνει το ενδιαφέρον της. – Οι αδελφοί Κοτσώνη ευεργέται της «Θεσπρωτίας»
Την προσπάθειαν του κ. Επικουίλου να χρυσώνει το Φιλιάτι κάθε βράδυ με άπλετο ηλεκτρικό φως, υπέρλαμπρον φαινόμενον ανωτάτου πολιτισμού και προόδου, εξετίμησε δεόντως και ο Δήμος και η κοινωνία καθόλου και το Κράτος δεν έμεινε αδιάφορον διά του εκπροσώπου του.
Περί της προσπαθείας ταύτης ομιλεί εις άλλην στήλην και ο συνεργάτης μας κ. Θεσπρωτός ευφήμως διά τον κ. Επικουίλον.
Κατόπιν της προς τον κ. Επικουίλον δειχθείσης ουσιαστικής εκτιμήσεως δυνάμεθα, νομίζομεν, να εκφράσωμεν μικρόν και ημείς παράπονον και μόνον παράπονον, διά την στάσιν του, ως μηχανικού, απέναντι μιάς άλλης προσπάθειας εξ’ ίσου εκπολιτιστικής, διά να μη την τοποθετήσωμεν υψηλότερα, της εγκαταστάσεως επί των κατσαβράχων των Φιλιατών τυπογραφείου, και δή επιπέδου πιεστηρίου προς έκδοσιν εφημερίδος.
«Όσα πήρες κ. Αγγελόπουλε για τη συναρμολόγηση της μηχανής σ’ όλο το διάστημα εγώ θα τα πάρω σε μισή ώρα όταν θ’ αναγκασθήτε να με καλέσετε»! εφθέγξατο ο κ. Επικουίλος, πρακτικός μηχανικός.
Ο εκ της ηρωϊκής όμως Πλησιβίτσης κ. Ηλίας Αγγελόπουλος συναρμολόγησε το πιεστήριον της ανά χείρας Θεσπρωτίας σχεδόν δωρεάν- δεν έχουν καμμίαν αξίαν αι 750 δραχμαί διά μίαν τοιαύτην τεχνικήν εργασίαν – εξαρθείς εις το επίπεδον της αναγνωρίσεως της προσπαθείας μας που μόνον τιμήν μπορεί να μας προσκομίση κι όχι πλούτον εν αντιθέσει με την επιχείρησίν του ηλεκτροφωτισμού, συνηρμολόγησεν , επαναλαμβάνομεν, το πιεστήριον χωρίς να προσφύγη εις τα αισχροκερδοδιάθετα ξένα μηχανικά φώτα.
Ο κ. Ηλίας Αγγελόπουλος δαιμόνιον μηχανικόν πρακτικόν πνεύμα ανήκει εις το χορείαν των ανθρώπων εκείνων που συγκυρίαι και μέσα δεν έδωσαν την απαιτουμένην τεχνικήν σχολικήν μόρφωσιν διά να θαυματουργήσουν και δοξάσουν και εαυτούς και την φυλήν εις την οποίαν ανήκουν.
Επίσης εν αντιθέσει με τον κ. Επικουίλον και οι συγκατοίκοι μας των Φιλιατών μας συνεκίνησαν διά το εξαιρετικόν ενδιαφέρον που επέδειξαν διά το περί τη έκδοσιν της Θεσπρωτίας πολύμοχθον έργον μας αναλαβόντες να μεταφέρουν από της Σαγιάδα την τυπογραφικήν μηχανήν αντί 4.000 δρ. ποσόν ευτελές, λαμβανουμένου υπ’ όψιν ότι τα προς μεταφοράν τεμάχια ήσαν 6, εξ’ ων το εν εζύγιζεν 700 κιλά και τα οποία ήσαν ισόχριστοι επί των ώμων των μαζί με την αμαρτίαν του Ελληνικού Κράτους που τώρα μόλις δεικνύει σημεία ζωής και ενδιαφέροντος και πήρεν απόφασιν να κάμη και εις την δύσμοιρον , Ήπειρον δρόμους και έφερον- τα τεμάχια του πιεστηρίου σώα και αβλαβή σκαρφαλώνοντες επί των απορρωγών δρόμων του Σμέρτου και της Σκέφαρης!
Και αξίζει, νομίζομεν, να παραδώσωμεν εις την αθανασίαν τα ονόματα των αλτρουιστών αυτών ανθρώπων, που εν τη ως άνω μεταφορά εθεσαν εν κινδύνω και την ζωήν των. Και είναι αυτοί οι κ.κ. Νικ. Τσέλας, Γεώρ. Μπεζάνης, Σπ. Θεοδώρου, Σπ. Πάντος, Νικ Γεωργίου, Λεων. Τάσας, Κων. Χαραλάμπους, Βας. Τσέλας, Ηλίας Φιλίππου, Σπ. Κων/νου, Λεωνίδας Τσέλης και τινες άλλοι των οποίων αγνοούμεν, δυστυχώς τα ονόματα. Θα είναι όμως παράλειψις εάν με την ευκαιρίαν αυτήν δεν διαδηλώσωμεν τας ευχαριστίας και την ευγνωμοσύνην μας και προς απαξάπαντα τα μέλη της Φιλιατιώτικης Κοινωνίας ως και τους λοιπούς κατοίκους της Επαρχίας Φιλιατών, οίτινες ποικιλοτρόπως εξεδήλωσαν το ενδιαφέρον των δια την «Θεσπρωτίαν» κατανοήσαντες τον μεγάλον της σκοπόν.
Ακόμη έχομεν υποχρέωσιν αν και προσκρούαμε εις την μετριοφροσύνη των να ευχαριστήσωμεν ξεχωριστά και με συγκίνησιν πραγματικής και τους αδελφούς Κοτσώνη, άνευ της συναντηλέψεως των οποίων η έκδοσις της «Θεσπρωτίας» θα εβράδυνε κατά πολύ.
Δεν είμεθα εξ εκείνων οι οποίοι σταματούν καταμεσής του δρόμου σταυροκοπούμενοι δίκην θρησκολήπτων γραϊδίων προ των εμποδίων. Συναντήσαμε όμως εμπόδια πολλά και μεγάλα και εις την Κέρκυραν και εις την Σαγιάδα- εμπόδια παντού και μόνο εμπόδια- που εάν δεν παρεστέκοντο οι ως άνω ευεργέται δια την «Θεσπρωτίαν» κ.κ. αδελφοί Κοτσώνη, θα ετελειώναμεν μεν, αλλά ασφαλώς θα επτύωμεν αίμα!
Συνεπώς αδιαφορούντες δια την πρόσκρουσιν μας εις την εγνωσμένην μετριοφροσύνην των ευχαριστούμεν, ευγνωμονως ευχαριστούμεν ες αεί.
ο Ηλίας Αγγελόπουλος γυρω στο 1935…
να ευχαριστήσω κι εγώ την συνεργάτισσα Λουκία για την αντιγραφή των κειμένων…
¨Και στην Πόλη Φούρναρης¨ η ευχή της ηπειρώτισσας μάνας
Απο τα εγκαίνια Ηπειρώτικου Φούρνου στο Περιστέρι- Φούρνος των συμπατριωτών Γιώργου και Νατάσας Τσιάβου- απο το φακό του Ζήκο Κόντη
Καλές δουλειές!
Ακούστε το αρχαιότερο ελληνικό τραγούδι που σώθηκε ολόκληρο.
Η αρχαιότερη, διασωθείσα ολοκληρωμένη μουσική σύνθεση είναι ο Επιτάφιος του Μικρασιάτη Σείκιλου που έγραψε: «Όσο ζεις λάμψε, καθόλου μη λυπάσαι. Η ζωή διαρκεί για λίγο»
Είναι γνωστός ο ρόλος και o σημαντικός ρόλος της μουσικής στην αρχαία ελληνική κοινωνία, καθώς και η παρουσία της σε οποιαδήποτε σημαντική πτυχή αυτής, είτε επρόκειτο για ευχάριστες ή δυσάρεστες συνευρέσεις και συνεστιάσεις.
Πλέον, είναι δυνατόν να ακούσουμε το αρχαιότερο γνωστό τραγούδι, παγκοσμίως μάλιστα.
Αξίζει να σημειωθεί πως σώζονται τόσο οι στίχοι όσο και η μουσική του τραγουδιού, το οποίο αποδίδεται στον Σείκιλο που έζησε στις Τράλλεις της Μικράς Ασίας, περίπου κατά τον 2 αιώνα π.Χ.
Όπως σημειώνεται, ο Σείκιλος έγραψε το τραγούδι αυτό μετά το 200 π.Χ.
Ακούστε το: Είχε γραφεί σε επιτύμβια κυλινδρική στήλη με ύψος 40 εκατοστών, περιέχοντας ένα επίγραμμα δώδεκα λέξεων και ένα ακόμη τραγούδι δεκαεφτά λέξεων, μαζί με τη μουσική.
Αξίζει να σημειωθεί πως οι στίχοι βρίσκονται στην κοινή ελληνική της ελληνιστικής εποχής, ενώ η επιτύμβια στήλη ανακαλύφθηκε στην πόλη Αϊδίνιο (όπως λέγεται σήμερα η άλλοτε πόλη των Τραλλέων) το 1883.
Στην κορυφή της στήλης, αναφέρεται το όνομα του ανθρώπου που το έγραψε, ενώ το θέμα είναι προφανώς επηρεασμένο από την επικούρεια φιλοσοφία, καθώς αποτελεί μια προτροπή να ζήσει κανείς, δίχως να λυπάται και να διστάζει.
Συγκεκριμένα: “Όσο ζεις λάμψε, καθόλου μη λυπάσαι. Η ζωή διαρκεί για λίγο, ο χρόνος καθορίζει το τέλος”, είναι το μήνυμα του τραγουδιού.
Όπως αναφέρεται, στο κάτω μέρος της στήλης έχει εντοπιστεί η αφιέρωση στην “Ευτέρπηι” (ΣΕΙΚΙΛΟΣ ΕΥΤΕΡΠΗΙ στο πρωτότυπο), δίχως ωστόσο να έχει γίνει γνωστό ποια ακριβώς -φιλική, αδερφική, πατρική, συντροφική- σχέση είχε ο Σείκιλος μαζί της.
Σήμερα, η στήλη φυλάσσεται στο Εθνικό Μουσείο της Δανίας.
Πηγή: openculture
Μουργκάνα, έφυγαν οι ξενιτεμένοι…
Απο ανάρτηση της: Γιαννούλας Τσάλεση: Καλημέρα σε ολους απο το όμορφο,παραδοσιακό αλλά ερημικό (2 μόνο κάτοικοι )χωριο της Μουργκανας , τη Χαραυγή (Λύκου ) !!!!!
Απο ανάρτηση του Αποστόλη Βενέτη: Ερημωμένες πατρίδες και που είσαι ακόμα ! Μια από τις προσβάσεις στο χωριό Χαραυγή. Η παλιά στρατιωτική γέφυρα στα Αχούρια Λύκου !
Φιλιάτες,εμποροπανήγυρι 1931
ζήλεψα απο το Λάμποβο της Παραμυθιάς που ξεκινά την Πέμπτη (Φιλιάτες 1931 απο την εφημερίδα ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ)
ΝΕΑ των ΦΙΛΙΑΤΩΝ 