αφιερωμένο σε όλους τους ξενιτεμένους-όχι μόνο στους εικονιζόμενους- μια όμορφη εικόνα «πρωινό της Μεγ. Παρασκευής στην πάνω πλατεία»… μόνο 2 απο τους 8 μένουν εδώ!
(απο την εφημερίδα ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ του 1936)
Ο ΝΟΥΣ ΜΟΥ
Δημοσιεύομεν ευχαρίστως κι’ ως ακριβώς έχει το παρακάτω ποίημα γιατί μέσα του κλείνει τη νοσταλγία και τον μεγάλο πόνο του ξενίτη προς την γλυκειάν πατρίδα, γιατί ο στίχουργήσας τις γραμμές αυτές κελι από κληρονομιά στον εσωτερικό του άνθρωπο έναν κόσμο ευαγγελικό, γιατί ο θρηνωδός αισθάνεται διάπλατη την πατριωτική έννοια.
Χαρακτηριστικό ακόμη ιδιαίτερο του έμμετρου θρήνου του, είναι και η θύμησι προσώπων, που εξέλειπαν ή ευρίσκονται ακόμη εις ζωήν, τα οποία ανήκουν ή ανήκον εις αρχαίας πατριαρχικάς οικογενείας, που άλλοτε είχον επιβληθεί ευεργετική ως επί της κοινωνίας, εκ μιας των οποίων οικογενειών προέρχεται και ο ίδιος.
Εις εσένα Θεσπρωτία
υποσχέθηκα σαν τάμα
πως κι εγώ καμία ημέρα
θα σου γράψω ένα γράμμα.
Γιατ’ εσύ κάθε εβδομάδα
δεν…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 545 επιπλέον λέξεις
Σχολιάστε