Κι έτσι μείναμε στο ¨Λιοτρίβι¨ για καφέ και μετά για τσίπουρα- και σας άφησα δίχως φωτογραφίες του παζαριού, συγχωρήστε με αλλά…
Απο εκεί που κάθισα έβλεπα και μου άρεσε η εικόνα των μικρών μικροπωλητών, με συγκίνησαν τα γυμνά ποδαράκια τους κι ας μη έδειχναν ότι τα νοιάζει, μέσα σε έναν παπουτσωμένο κόσμο…
Απόρησα όμως, για το πώς κατάλαβαν ότι από απέναντί τους υπάρχει μια συμπάθεια- ήρθαν λοιπόν για …κάτι παραπάνω από τη συμπάθεια…
Μετέφεραν και το «μαγαζί» κοντύτερα στη…συμπάθεια….
γίναμε κολλητάρια…
άντε και την άλλη Πέφτη πάλι…
Σχολιάστε