ΝΕΑ των ΦΙΛΙΑΤΩΝ

Πολλοί, από τους ανθρώπους, που ασχολούνται με τα κοινά φροντίζουν να είναι δίπλα στους συμπατριώτες τους, στις χαρές και στις λύπες του, γάμους , κηδείες κ.λπ. καθώς και σε όλες τις κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, πανηγύρια, πολιτιστικά δρώμενα κ.α., των κατά τόπους κοινοτήτων, όπως και σε εκδηλώσεις γενικότερου ενδιαφέροντος π.χ. βραδιά Τσιπούρας στην Κοινότητα Σαγιάδας. Ως εδώ πάμε καλά. Η ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η άνθιση του τουρισμού για πάνω από τέσσερεις δεκαετίες, έφερε αρκετό πλούτο στη χώρα μας και άλλαξε προς το δυτικότερο το πρόσωπο της σημερινής Ελλάδας. Ο εισαγόμενος πλούτος, τα εμβάσματα των ναυτικών και των μεταναστών και ο αλόγιστος δανεισμός των κυβερνώντων επιτάχυνε τον καταναλωτικό τρόπο ζωής, ο οποίος όμως είχε ελάχιστη σχέση με το επίπεδο των παραγωγικών δυνάμεων της οικονομίας μας. Παρόλο που η Ελλάδα χρωστάει πλέον των 400.000.000 τετρακοσίων δισεκατομμυρίων ευρώ, ένα υψηλό επίπεδο καταναλωτισμού, υπάρχει ακόμα, ως συνήθεια ένδειξης πλούτου και δημοσιότητας, στην μερίδα των συμπατριωτών μας, που φαίνονται ότι, γέμισαν εύκολα το πουγκιά τους, από τον απροσδιόριστο πλούτο των καλών εποχών που οικειοποιήθηκαν συγκεκριμένες ομάδες, π.χ. μεγαλοεπιχειρηματίες κ.λπ. του ελληνικού πληθυσμού, που είχανε στενή σχέση με τους εκάστοτε κυβερνώντες και με τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες που απλόχερα μοιράζανε το δημόσιο χρήμα. Αυτό εξακολουθεί να συμβαίνει και στις μέρες μας, με τη διαφορά ότι, λόγω του υπερβολικού δανεισμού, περιορίζεται συνεχώς το ποσά που προσφέρονται στα υπόλοιπα τμήματα του ελληνικού πληθυσμού, με αποτέλεσμα να φτωχοποιείται και να υποβαθμίζεται η ποιότητα ζωής της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού πληθυσμού. Για να γίνουμε κατανοητοί, Θα αναφερθούμε στα παραδοσιακά πανηγύρια των χωριών μας, που ενώ πρώτα αφορούσαν σχεδόν αποκλειστικά τους χωριανούς, απέκτησαν εμπορικό χαρακτήρα, όπου για πολλά χρόνια οι άνθρωποι που είχανε γεμισμένο το πουγκί τους, περιφέρονταν αλόγιστα στα παραδοσιακά πανηγύρια για να κάνουν επίδειξη του ατέλειωτου πλούτου τους και των δεινών χορευτικών τους ικανοτήτων. Η συνήθεια αυτή παραμένει έως σήμερα για τους έχοντες καθώς και για μια μερίδα μη εχόντων που δεν μπορούν να περιορίσουν τα χορευτικά τους χούγια. Σκεφτείτε ‘ότι, υπάρχουν χαμηλοσυνταξιούχοι και μεροκαματιάρηδες που πηγαίνουν ανελλιπώς και στα εκατό πανηγύρια που γίνονται στον τόπο μας. Αυτές τις εκδηλώσεις τις αξιοποιούν οι κάθε είδους σοβαροφανείς και υποκριτές, που ασχολούνται, με τα τοπικά δρώμενα με τις ιδιότητες των υποψηφίων Δημάρχων και υποψηφίων δημοτικών συμβούλων. Προσπαθούν, τον απροσδιόριστο πλούτο τους, που επιδεικνύουν αλόγιστα στα τοπικά μας πανηγύρια να το μετατρέψουν σε δήθεν ενδιαφέρον για τα χωριά μας και τους εναπομείναντες λιγοστούς κατοίκους τους. Ενώ, την ίδια στιγμή, τους αφήνει παντελώς αδιάφορους το γεγονός ότι, τα ελλείματα και τα χρέη του Δήμου Φιλιατών, ξεπερνούν ήδη τα 10.000.000 δέκα εκατομμύρια ευρώ. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι, στον καθένα από τους 5000 χιλιάδες κατοίκους που διαμένουν μόνιμα στον τόπο μας, αναλογεί χρέος 2000 δύο χιλιάδων ευρώ. Ελπίζω μόνο να μην αποκαλυφθεί στο προσεχές μάλλον ότι, ένα μέρος των χρημάτων που ξοδεύεται ασύστολα στα πανηγύρια, προέρχεται από τα εν λόγω ελλείματα. Σκεφτείτε ότι οι περιφερόμενοι υποκριτές, βάζουνε τα παπαγαλάκια τους να λένε ότι όσοι δεν παρευρίσκονται στα τοπικά πανηγύρια δεν αγαπάνε τους συνδημότες μας και τους μόνιμα διαμένοντες στα χωριά μας. Παράλληλα ζητάνε από τους συμπολίτες μας να μη ψηφίζουν υποψήφιους που για διάφορους λόγους δεν έχουν τη δυνατότητα να γυρνάνε χορεύοντας στα πανηγύρια του τόπου μας.