ΝΕΑ των ΦΙΛΙΑΤΩΝ

Με το πίσω πόδι σηκωμένο

Η κενωνία, μόρτη μου, είναι α­χάριστη. Κάνε εσύ ό,τι σου ζητήξει να πούμε και κανένας δεν θα σου πει φχαριστώ.

Στα λέω αυτά τώρα, δικέ μου, γιατί πήρε το μάτι μου το Μούργο. Αυτός να πούμε είναι καινούριος στην πιάτσα, γιαυτό τόνε βλέπεις αδύνατο. Ήτανε τώρα, να πούμε, διορισμένος φύλακας κανονικά και τον πλέρωνε ο αφεντικός και είχε και δικό του σπίτι ο μάγκας και δεν άφηνε κανένανε να περάσει από την πόρτα, γιατί του είχανε κάνει ε­ξήγα, έτσι και μπει μέσα ξένος την έβαψες. Ο αφεντικός, τώρα, κάθε βρά­δυ την κοπάναγε από το σπίτι και πήγαινε στον καφενέ και πλακωνό­τανε στα ούζα και γύριζε τα μεσάνυχτα και πορπάταγε και έκανε ο­χτάρια, διότι είχε ανέβει το οινόπλεμα στο καύκαλο, και τον περί­μενε ο Μούργος, ευγενής, παιδί, και του πάταγε και δυο γαυγίσματα και όλα ήτανε στον πόντο. Η κεριά του τώρα, να πούμε, την έκανε τη δουλειά…