ΝΕΑ των ΦΙΛΙΑΤΩΝ

       Πικρό μαντάτο έφτασε!

           Πάει το παλικάρι!

      Ριγούν καρδούλες σαν τ’ ακούν,

         όλοι βαθειά στενάζουν!

       Ποιος στη μανούλα να το πει;

           Ποιος να το μολογήσει,

          πως έφυγε ο γιόκας της,

            ο μοσχαναθρεμένος;

          Τ’ ακούει η μάνα και λαλεί,

            τ’ ακούει και σαλεύει.

          Χτυπάει τα στήθια δυνατά,

            τραβάει τα μαλλιά της!

           Πέφτει στη γη κατάχαμα,

            μπήγει στη γη τα νύχια,

          το χώμα ρίχνει στα μαλλιά,

               πιάνει το μοιρολόι!

            Χάροντα μαύρε και πικρέ,

             μου πήρες το παιδί μου.

              Όρθιος βγήκε το πρωί,

             το φέρνουν ξαπλωμένο!

          Ήλιε μου, κρύψου από τη γη,

              να ‘ρθει πηχτό σκοτάδι,

               ο γιόκας μου απόθανε

                 και πάει για τον Άδη.

           Κι εσείς πουλιά, σωπάσετε,

              πουλιά μην κελαηδάτε,

            γιατί του γιόκα μου μιλιά,

               ξανά δε θα γρικήσω.

            Δεν θα τον πάρω αγκαλιά,

               δεν θα τον καμαρώσω.

               Δε θα φιλήσω στέφανα,

                 θα τον νεκροφιλήσω!

              Χάρε κι αν είσαι άκαρδος,

                  δείξε λίγη συμπόνια.

               Πάρε κι εμένα γρήγορα,

              στο γιο μου δίπλα να ‘μαι!!

               Ελένη Κύρκου-Σαφάκα