
Κι αν θόλωσε το μάτι απ’ το δάκρυ
κι αν έξω άγριος ειν’ ο καιρός,
ειν’ η καρδιά μου γεμάτη από αγάπη
και η ψυχή μου πλημμυρισμένη από φως!
Ειν’ η ελπίδα, που με κάνει να προσμένω,
πως θα περάσει αυτή η γκρίζα συννεφιά
κι ο ήλιος πάλι λαμπρός θα ξεπροβάλλει
και θα ζεστάνει την πληγωμένη μου καρδιά!
Τότε, λουλούδια θ’ ανθίσουν στην αυλή μου,
θα πλημμυρίσει ο κόσμος με μοσχοβολιές,
πάνω στα δέντρα πουλιά θα κελαηδούνε
και θα ‘ρθουν πάλι στη ζωή μου οι χαρές!
Ειν’ η ελπίδα, που με δυναμώνει
και φεύγουν βάσανα και πίκρες και καημοί,
φτερά μου δίνει να πετώ μέχρι τ’ αστέρια,
ψηλά, όπως πετούν οι σταυραετοί!
Ειν’ η ελπίδα δύναμη μεγάλη,
κανείς ποτέ να τη νικήσει δεν μπορεί
και όπως λένε, ποτέ της δεν πεθαίνει,
ειν’ οδηγός και στήριγμα μας στη ζωή!!!
15 -2 -2023
Ελένη Κύρκου-Σαφάκα
Σχολιάστε