Ζωή σε ψάχνω! Πού είσαι?
Εσύ που περπατούσες στους δρόμους!
Εσύ, που με χαρά τραγουδούσες
και σκόρπιζες χαμόγελα!
Εσύ, που μέσα από δυσκολίες
πάλευες και στεκόσουν όρθια!
Σε ποιούς δρόμους πορεύεσαι?
Πού βαδίζεις πάνω στη γη?
Μα έχεις δίκιο! Κάνω λάθος!
Δεν υπάρχουν πια δρόμοι!
Ούτε κτίρια, ούτε πλατείες!
Τα κατάπιε όλα το τέρας! Ο σεισμός!
Τώρα ξέρω! δεν έφταιγε μόνο ο σεισμός.
Βοήθησε και το άλλο τέρας!
Αυτό της ανθρώπινης πλεονεξίας!
Που στο βωμό του κέρδους,
έπραξε σημεία και τέρατα!
Και τώρα τί? Πού είσαι ζωή?
– Είμαι μέσα στην πληγωμένη γη.
Αγκαλιά με αδύναμα δοκάρια,
με αδύναμα στραβωμένα σίδερα!
Τούβλα και σάρκες και όνειρα,
όλα μαζί αγκαλιασμένα,
ουρλιάζουν και ρωτάνε, γιατί?
Κάποιοι ψίθυροι ακούγονται,
που φωνάζουν, σώστε μας!
Κι εσύ ζωή, σιγά-σιγά χάνεσαι
κι αφήνεις πίσω σου
ανθρώπινα συντρίμμια!
Η ζωή εν τάφω και το κέρδος
σε κάποιες βαθιές τσέπες!
Θα πληρώσει τάχα κάποιος
για όλο αυτό το κακό?
Για όλον αυτό τον πόνο?
Ελπίζω ναι, γιατί << έστιν δίκης
οφθαλμός, ος τα πανθ’ ορά>>!
11 -2 -2023
Ελένη Κύρκου-Σαφάκα
ΝΕΑ των ΦΙΛΙΑΤΩΝ 
Σχολιάστε