Ένα αρθρο που δημοσιεύτηκε στο 2 φύλλο της εφημερίδας μας τον ΙΟΥΛΙΟ του 1999
Του κ. Σωκράτη Φ. Μπέμπη, δικηγόρου
Οι διανύοντες την τρίτη ηλικία (και φαρμακερή) θα ενθυμούνται την εικόνα που παρουσίαζε το Φιλιάτι έως και ολόκληρη η επαρχία πριν από τον πόλεμο του 40 έσφυζε από ζωή και κίνηση. Γεμάτα κόσμο τα χωριά οργανωμένα σε κοινότητες με πρόεδρο «γραμματικό» δάσκαλο και παπά. Είναι αλήθεια πως οι συνθήκες ζωής ήταν πολύ δύσκολες. Σε πολλούς τομείς πρωτόγονες. Συγκοινωνία και μεταφορές διενεργούνται με τα συμπαθή τετράποδα.
Ακόμη και με «ζάλωμα» στους ώμους. Στα χωράφια τσάπα και αλέτρι. Τηλέφωνο ανύπαρκτο. Μέσο επικοινωνίας η επιστολογραφία. Άρχοντας, όποιος διέθετε το ψωμί και το λάδι της χρονιάς. Αν είχε και «μπινέκι» για τις μετακινήσεις του, είχε «μερσεντές».
Η οικιακή ζωή ακόμη πιο δύσκολη. Με βαρέλες η μεταφορά πόσιμου νερού. Το ίδιο για την πλύση των ρούχων και όλες τις άλλες οικιακές ανάγκες. Η πλύση των ρούχων στη σκάφη ή στο ποτάμι του Φοινικιού. Το ψωμί ζυμωτό. Ψήσιμο στο φούρνο του σπιτιού. Το ηλεκτρικό ρεύμα σπάνιο έως ανύπαρκτο. Ζωή και κότα! Η επί τα βελτίω αλλαγή επήλθεν ολίγον κατ’ ολίγον μετά το 50. Μετά τον τερματισμό του ανταρτοπόλεμου. Τότε, άνοιξαν και οι δρόμοι που οδήγησαν τους νέους στην εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση. Πόλοι έλξεως μεταναστών το Βέλγιο, Γερμανία, Αμέρικα, Αυστραλία.
Αίτια της μετανάστευσης η μιζέρια του τόπου μας. Η έλλειψη εργασίας και οι σκληρές συνθήκες διαβίωσης. Κίνητρο το κυνήγι καλύτερης τύχης. Τα χωριά άρχισαν να αδειάζουν. Παρέμειναν άνθρωποι της τρίτης ηλικίας. Τα σχολεία έκλεισαν ελλείψει παιδιών. Οι γραμματείς των κοινοτήτων λιγόστεψαν, το ίδιο και οι παπάδες. Η κατάσταση αυτή, είχεν άμεσο δυσμενή οικονομικό αντίκτυπο στο κέντρο της επαρχίας, το Φιλιάτι, γιατί έβλαψε την εμπορική και επαγγελματική του κίνηση. Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, η κατάσταση του Φιλιατιού χειροτέρεψε ακόμη περισσότερο και αθεράπευτα, δυστυχώς, από το γεγονός ότι το ειδικό δίκτυο που κατασκευάστηκε στο Νομό μας, στο διάστημα της δεκαετίας του ’70 και ’80 απέκοψε ολόκληρα συγκροτήματα χωριών από τα εμπορευματικά κέντρα των Φιλιατών και τα συνέδεσε με άλλα κέντρα, τις πλουσιότερες αγορές της Ηγουμενίτσας, των Γιαννίνων και Παραμυθιάς. Τα χωριά Σαγιάδας, Ασπροκκλησίου, Σμέρτου και Κεστρίνης διαζεύθηκαν οριστικώς την αγορά των Φιλιατών. Τα χωριά της Σκάλας συναλλάσσονται πλέον με την Ηγουμενίτσα και της Μουργκάνας και Κεραμίτσης με τα Γιάννινα.
Τι απέμεινε για το Φιλιάτι; Τα γύρω χωριό με τους λίγους ανθρώπους, χωρίς πλήρη εξάρτηση από το Φιλιάτι και τα ιδρύματά του που απασχολούν και ζουν σημαντικό αριθμό κατοίκων. Στην πρώτη σειρά του Νοσοκομείου μας. Κάτι το λύκειο, κάτι το οικοτροφείο, κάτι το τάγμα, είχαμε και το εργοστάσιο, αλλά ατυχώς οι συνδικαλιστές μας έκαναν ότι τους περνούσε από το χέρι για να το «μανταλώσουν». Εκ των υστέρων το «φυσούσαν και δεν κρύωνε»! την έπαθαν (και μαζί τους και εμείς) σαν τη μάνα που έσφιξε πολύ από υπερβολική αγάπη το μωρό της και το έπνιξε!
Το γηροκομείο που φτιάχτηκε κτιριακώς δεν λειτουργεί, ακόμη, ελλείψει προσωπικού. Τις παραμονές εκλογών δίδονται υποσχέσεις για επικείμενη λειτουργία του και μετά τις εκλογές οι υποσχέσεις αποδεικνύονται σαπουνόφουσκες.
Δηλαδή μαύρα και άραχνα! Η απαισιοδοξία είναι, πράγματι, διάχυτη στους Φιλιαταίους. Η ανησυχία όλων είναι μήπως χειροτερέψει η κατάσταση.
Θα χειροτερέψει πράγματι η κατάσταση αν οι Ηγουμενιτσιώτες καταφέρουν να αποκτήσουν το δικό τους κρατικό νοσοκομείο.
Είναι ηλίου φαεινότερο πως δυο κρατικά νοσοκομεία σε απόσταση μισής ώρας, περίπου, το ένα από το άλλο, δεν είναι δυνατό να συνυπάρξουν και να λειτουργήσουν. Οπότε, αυτό που θα κλείσει είναι των Φιλιατών. Προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται οι διάφοροι παραγοντες της Ηγουμενίτσας, ευτυχώς για μας, ανεπιτυχώς μέχρι στιγμής. Τα παραπάνω είναι πολύ λίγο γνωστά σε όλους. Αληθινό ψυχοπλάκωμα για όσους αγαπούν το Φιλιάτι και έχουν συνδέσει τη ζωή τους με αυτό. Διερωτάται κανείς αν όλα χάθηκαν, κι αν πάμε από το κακό στο χειρότερο. Οι απαισιόδοξοι από πιστεύουν. Προσωπικώς, φρονώ πως δεν υπάρχει άλλο σκαλοπάτι, πιο κάτω στον κακού τη σκάλα. Υπάρχει προοπτική βελτίωσης της κατάστασης για τους Φιλιαταίους και αποτροπής νέων δεινών, αv οι ιθύνοντες αυτού του τόπου, από κοινού και καθένας χωριστά, κινηθούν δραστηριοποιούμενοι προς επίτευξη δυο στόχων: Πρώτον: την νέα χάραξη, η κατασκευή και βελτίωση του δρόμου Φιλιατών-Ηγουμενίτσης. Η νέα χάραξη αφορά δυο τμήματα του δρόμου. Συγκεκριμένως το τμήμα Φιλιάτες-Γρανίτσα-Ελαία και γέφυρα Καλαμά-Τυροκομείο Βεζδρεβάνη. Τα τμήματα αυτά σμικραίνονν αποφασιστικά την απόσταση. Βελτίωση του υπολοίπου δρόμου με παραλλαγές, ευθυγραμμίσεις και διαπλατύνσεις. Αν αυτό γίνει το Φιλιάτι σώζεται. Θα αλλάξει η μοίρα του. Διαδρομή 10-12 λεπτών της ώρας θα εδραιώσει ακλόνητα την ύπαρξη και λειτουργία του νοσοκομείου μας. Η εντός ενός τετάρτου το πολύ μεταφορά των ασθενών από Ηγουμενίτσα, Ν. Σελεύκεια, Μαυρούδι, Καστρί, Άγιο Βλάση, στο νοσοκομείο μας, θα αποβεί σωτήριο πράγμα, θείο δώρο γιαυτούς, οπότε αφαιρείται από τους μεμψίμοιρους γείτονές μας, που τα θέλουν όλα δικά τους, αδιαφορούντες για την τύχη μας, τα αβάσιμα, ακόμη και από τις σημερινές συνθήκες, παράπονο ότι δεν έχουν κρατικό νοσοκομείο. Η απάντηση είναι αποστομωτική: έχετε νοσοκομείο, πιο σιμά απ’ ότι όλοι οι Έλληνες στην Ελληνική Επικράτεια. (Ευαγγελισμός, Σισμανόγλειο, Λαϊκό Αθηνών, Δουρούτη Ιωαννίνων) και πλείστα όσα κρατικά νοσοκομεία επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές.
Το Νοσοκομείο μας βρίσκεται σε πευκόφυτη περιοχή, άριστο υγιεινό κλίμα, θαυμάσιο περιβάλλον, έγινε με πολύ μόχθο και μεγάλες θυσίες των πατεράδων μας, όπου γης και είναι κρίμα να μας το κλείσει η «Θεσπρωτική» με τα σλόγκαν της. Είναι για το Φιλιάτι και οικονομικός πνεύμονας που το κρατάει στη ζωή. Εκατέρωθεν, η ουσιαστική συντόμευση και βελτίωση του δρόμου Φιλιατών – Ηγουμενίτσας, θα αποβεί σανίδα σωτηρίας για τους κατοίκους Φιλιαταίους και το μέλλον των Φιλιατών εις βάθος χρόνου. Έτσι, πρέπει να τα βλέπει κανείς.
Είναι γνωστό, και το Φιλιάτι στερείται πλουσιοπαραγωγικών πηγών. Εν άλλοις λόγοις δεν παράγει τίποτε το αξιόλογο, εκτός από καθαρό αέρα (ανεκτίμητης αξίας) και καλό νερό. Ζει, ήδη, από τα ιδρύματά του και τις συντάξεις των συνταξιούχων του. Γεγονός είναι επίσης πως η Ηγουμενίτσα αναπτύσσεται ραγδαίως και ευημερεί. Οσημέραι επεκτείνεται προς και πέραν (προς την κατεύθυνση των Φιλιατών) του Μαυρουδίου. Άρα, προσεγγίζουμε. Η αγορά τηςΗγουμενίτσας, είναι σε θέση να απορροφήσει το Εργατικό δυναμικό και όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες (εργολάβους οικοδομών, σοβατζήδες, ασπριτζήδες, ηλεκτρολόγους, ξυλουργούς, υδραυλικούς και παντοειδείς τεχνίτες). Να βρίσκουν δουλειά στην Ηγουμενίτσα και να μένουν στα σπίτια τουςστο Φιλιάτι. Όπως, κάνουν οι Μαυρουδιώτες, Καστριώτες, Άγιοι Βλασίτες και πολύ περισσότερο Ν. Σελευκιώτες.
Οι αποστάσεις, εκμηδενίζονται. Με λίγη οργάνωση, όπως το στήσιμο ενός γραφείου ελεύθερων επαγγελματιών Φιλιαταίων που θα πρακτορεύει τους επαγγελματίες Φιλιαταίους στην αγορά της Ηγουμενίτσας θα υπάρξουν άριστα αποτελέσματα, δεδομένου μάλιστα ότι οι Φιλιαταίοι επαγγελματίες θεωρούνται και είναι(χωρίς ρατσιστική διάθεση) οι πλέον έντιμοιεπαγγελματίες εκ πάσης Θεσπρωτίας. Για να φέρω ένα παράδειγμα από την φυτολογία. Ο κισσός για να επιβιώσει αναρριχιέται στον κορμό άλλου δένδρου. Η Ηγουμενίτσα, λόγω προνομιούχου θέσεως, είναι το
δέντρο που θα στηρίξει μελλοντικώς και το όπως το κάνει σήμερα για τα γύρω χωριά της. Δρόμος, λοιπόν και πάλι δρόμος, εκ των ουκ άνευ οικονομικής ανάπτυξης και πολιτιστικής προόδου σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υδρογείου!
Δρόμοι φτιάχτηκαν και χρήματα διατέθηκαν ουκ ολίγα σε όλα τα «κουτσουχώρια» της επαρχίας και σε δρόμους που σπανίως περνούν άνθρωποι, όπως ο δρόμος μέσα από τα «Ρόγγια» Χαραυγής – Γαρδικίου-Λίστας.
Για το δρόμο των Φιλιατών – Ηγουμενίτσας, πολλαπλούς οφέλους και υψίστης σκοπιμότητας δεν υπάρχουν οι αναγκαίες πιστώσεις; Γιατί;
Τι κάνουν οιιθύνοντες των Φιλιατών; Ο τέως υπουργός μας διατηρεί και μετά την απομάκρυνσή του από την κυβέρνηση, αρκετό απόθεμα του κύρους και δύναμής του, ώστε αν θελήσει πιεζόμενος από τα πρωτοπαλίκαρά του
να δώσει λύση στο ζωτικό για τον τόπο μας πρόβλημά μας.
Σήμερα που είναι στα πράγματα, γιατί «ου γιγνώσκομεν τι τέξεται η επιούσα», ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ βασιλεύει, οσονούπω, και για νάμαστε ακριβοδίκαιοι, υπουργοί η Θεσπρωτία θα αποκτήσει ξανά, μετά από 200 χρόνια! «Τα πάντα ρει κι ουδέν παγίως μένει», έλεγε ο Ηράκλειτος πριν από 4.000 χρόνια. Δεύτερος στόχος είπαμε, είναι η ανέγερση μιας σύγχρονης Νοσοκομειακής ξενοδοχειακής μονάδας στον χώρο του παλιού γηπέδου, κατά παραχώρηση του Δήμου ή στην πευκόφυτη περιοχή του Νοσοκομείου. Στόχος επιτεύξιμος χωρίς κρατική χρηματοδότηση. Mε χρήματα που θα εισπραχθούν από την πώληση της εν Κερκύρα ακίνητης περιουσίας του Νοσοκομείου εκ δωρεάς του μακαρίτη Τριανταφύλλου, που είχε πραγματοποιήσει εν ζωή με παρακλήσεις του φίλου του αείμνηστου Πέτρου Μπέμπη.
Το έτος 1993, το Δ.Σ. του Νοσοκομείου, στο οποίο μετείχαμε ο Σ. Φραγκίσκος, Π. Γούλας κι εγώ, με πρόεδρο τον Δ/ντή Χειρουργικής Κλινικής κ. Καλπακιώτη, είχαμε αποφασίσει την εκποίηση με δημοπρασία του ξενοδοχείου «Ωραία Ελλάς» και ισογείων παλαιών καταστημάτων Κερκύρας που ανήκουν στο νοσοκομείο μας.
Το υπουργείο Οικονομικών είχε εγκρίνει την πώληση επί σκοπώ έγερσης ξενοδοχείου (μετ’ εστιατορίου, μπαρ) που θα ανήκε στο Νοσοκομείο, χάριν αξιοποιήσεως της εν Κέρκυρα ακίνητης περιουσίας του Ιδρύματος. Στην πώληση περιελάβαμε και το κατάστημα «Καλαμπάκα» Φιλιατών.
Αναθέσαμε στην δικηγόρο Κερκύρας κ. Πασπαλά να κινήσει την διαδικασία διενέργειας δημοπρασίας (σύνταξη σχεδ/των. κατόψεων κλπ.) κι έκτοτε ληξάσης της θητείας μας διάρκειας 5-6 μηνών, παρήλθε χρονικό διάστημα έξι ετών, περίπου, εντελώς άπρακτο προς δόξαν των εκάστοτε συμβουλίων.
Η απόφαση μας μπήκε στο χρονοντούλαπο. Η ευθύνη, βεβαίως, βαρύνει τους εκάστοτε προέδρους του Δ.Σ. Γιατί, έπρεπε να επιληφθούν προσωπικώς του θέματος, μεταβαίνοντες οι ίδιοι στην Κέρκυρα για να δώσουν άμεση λύση στα όποια εμπόδια, τα οποία, αν υπάρχουν δεν είναι ανυπέρβλητα.
Την αναγκαιότητα και ωφελιμότητα του ξενοδοχείου οι πάντες αντιλαμβάνονται. Όχι μόνο για το Φιλιάτι για ολόκληρη την επαρχία. Ακόμη κι αν ως επιχείρηση δεν θα είναι κερδοφόρος. Το κέρδος που θα προκύψει θα είναι η απασχόληση των υπαλλήλων λειτουργίας τον ξενοδοχείου και του εστιατορίου, προορισμένων να εξυπηρετούν τόσο τους ασθενείς, συνοδούς και επισκέπτες των, που πρόθυμα θα αναζητούσαν κατάλυμα σε ένα άριστα λειτουργούν ξενοδοχείο μετ’ εστιατορίου. Οι επισκεφθέντες το Νοσοκομείο «Δουρούτη» Ιωαννίνων γνωρίζουν ότι υπάρχει και λειτουργεί και εστιατόριο.
Η κωμόπολη των Φιλιατών που διαθέτει τόσα Ιδρύματα, κρατικό νοσοκομείο και έδρα Τάγματος, με συχνές επισκέψεις των στενών συγγενών, των υπηρετούντων στο τάγμα φαντάρων, προερχομένων από διάφορα διαμερίσματα της χωράς, επιθυμούντων να παραμείνουν επι τινας ημέρας πλησίον των συζύγων ή παιδιών τους, είναι απαράδεκτον να μην διαθέτει ένα σύγχρονο ξενοδοχείο κι ένα καλό εστιατόριο προς εξυπηρέτηση των, επί μεγίστη ωφελεία και της αγοράς των Φιλιατών. Είναι απογοητευτικό οι συνοδοί των νοσηλευομένων, όπως και οι επισκεπτόμενοι τους στρατιώτες του τάγματος συγγενείς των να θέλουν να διανυκτερεύσουν στις Φιλιάτες και να μην βρίσκουν κατάλυμα να μείνουν. Ενί λόγω ένα καθώς πρέπει ξενοδοχείο και εστιατόριο είναι λίαν απαραίτητο για το Φιλιάτι. Η έλλειψή του εκθέτει ως υπανάπτυκτους και το Φιλιάτι το υποβαθμίζει σε χωριό ευκαταφρόνητο. Όθεν. πολλαπλές θα είναι οι ωφέλειες του. Ο νυν πρόεδρος τον Διοικητικού Συμβουλίου τον Νοσοκομείου, ας κινηθεί δραστηρίως για την δημοπράτηση της ακίνητης περιουσίας Κέρκυρας και Φιλιατών. Η αρχή το ήμισυ του παντός. Θα προσφέρει ανεκτίμητη υπηρεσία στον τόπο μας. Ο Δήμαρχος και από την ιδιότητα τον «συνηγόρου» με το κύρος του αξιώματός του ως και οι λοιποί κομματικοί παράγοντες, οι προσκείμενοι στο κυβερνών κόμμα, φίλοι και οπαδοί τον υπουργού μας, ας κινηθούν όλοι μαζί για την χρηματοδότηση του έργον χάραξης και βελτίωσης του δρόμου Φιλιατών-Ηγουμενίτσας.
Να ανατεθεί άμεσα η σύνταξη της μελέτης και η χρηματοδότηση του έργου. Αν μέχρι τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές δεν προωθηθεί το θέμα με την αποτελεσματική παρέμβαση του τέως υπουργού Αλέκου Παπαδόπουλου, χάνεται η ευκαιρία. Θα πετάξει το πουλί και θα αποδειχθεί ότι είμαστε άξιοι της τύχης μας. Να χαιρόμαστε τότε, τους εκ Φιλιατών καταγόμενος αξιωματούχος, υπουργό, νομάρχη και δήμαρχο. Στο χέρι τους είναι να σώσουν το Νοσοκομείο μας και το Φιλιάτι από τον πλήρη αφανισμό. Ο Θεός να τους φωτίσει. Μεγάλη θα είναι η προσφορά τους στον τόπο μας και μεγάλο θα αποβεί το όνομά τους και η προς αυτούς ευγνωμοσύνη όλων μας, σημερινών και επιγενομένων.
καρτ ποστάλ των Φιλιατών του 1931, απο το αρχείο Σπ. Τσέκα
Ένα αρθρο που δημοσιεύτηκε στο 2 φύλλο της εφημερίδας μας τον ΙΟΥΛΙΟΣ του 1999
Του κ. Σωκράτη Φ. Μπέμπη, δικηγόρου
Οι διανύοντες την τρίτη ηλικία (και φαρμακερή) θα ενθυμούνται την εικόνα που παρουσίαζε το Φιλιάτι έως και ολόκληρη η επαρχία πριν από τον πόλεμο του 40 έσφυζε από ζωή και κίνηση. Γεμάτα κόσμο τα χωριά οργανωμένα σε κοινότητες με πρόεδρο «γραμματικό» δάσκαλο και παπά. Είναι αλήθεια πως οι συνθήκες ζωής ήταν πολύ δύσκολες. Σε πολλούς τομείς πρωτόγονες. Συγκοινωνία και μεταφορές διενεργούνται με τα συμπαθή τετράποδα.
Ακόμη και με «ζάλωμα» στους ώμους. Στα χωράφια τσάπα και αλέτρι. Τηλέφωνο ανύπαρκτο. Μέσο επικοινωνίας η επιστολογραφία. Άρχοντας, όποιος διέθετε το ψωμί και το λάδι της χρονιάς. Αν είχε και «μπινέκι» για τις μετακινήσεις του, είχε «μερσεντές».
Η οικιακή ζωή ακόμη πιο δύσκολη. Με βαρέλες η μεταφορά πόσιμου νερού. Το ίδιο για την πλύση των ρούχων και όλες τις άλλες οικιακές ανάγκες. Η πλύση των ρούχων στη σκάφη ή στο ποτάμι του Φοινικιού. Το ψωμί ζυμωτό. Ψήσιμο στο φούρνο του σπιτιού. Το ηλεκτρικό ρεύμα σπάνιο έως ανύπαρκτο. Ζωή και κότα! Η επί τα βελτίω αλλαγή επήλθεν ολίγον κατ’ ολίγον μετά το 50. Μετά τον τερματισμό του ανταρτοπόλεμου. Τότε, άνοιξαν και οι δρόμοι που οδήγησαν τους νέους στην εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση. Πόλοι έλξεως μεταναστών το Βέλγιο, Γερμανία, Αμέρικα, Αυστραλία.
Αίτια της μετανάστευσης η μιζέρια του τόπου μας. Η έλλειψη εργασίας και οι σκληρές συνθήκες διαβίωσης. Κίνητρο το κυνήγι καλύτερης τύχης. Τα χωριά άρχισαν να αδειάζουν. Παρέμειναν άνθρωποι της τρίτης ηλικίας. Τα σχολεία έκλεισαν ελλείψει παιδιών. Οι γραμματείς των κοινοτήτων λιγόστεψαν, το ίδιο και οι παπάδες. Η κατάσταση αυτή, είχεν άμεσο δυσμενή οικονομικό αντίκτυπο στο κέντρο της επαρχίας, το Φιλιάτι, γιατί έβλαψε την εμπορική και επαγγελματική του κίνηση. Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, η κατάσταση του Φιλιατιού χειροτέρεψε ακόμη περισσότερο και αθεράπευτα, δυστυχώς, από το γεγονός ότι το ειδικό δίκτυο που κατασκευάστηκε στο Νομό μας, στο διάστημα της δεκαετίας του ’70 και ’80 απέκοψε ολόκληρα συγκροτήματα χωριών από τα εμπορευματικά κέντρα των Φιλιατών και τα συνέδεσε με άλλα κέντρα, τις πλουσιότερες αγορές της Ηγουμενίτσας, των Γιαννίνων και Παραμυθιάς. Τα χωριά Σαγιάδας, Ασπροκκλησίου, Σμέρτου και Κεστρίνης διαζεύθηκαν οριστικώς την αγορά των Φιλιατών. Τα χωριά της Σκάλας συναλλάσσονται πλέον με την Ηγουμενίτσα και της Μουργκάνας και Κεραμίτσης με τα Γιάννινα.
Τι απέμεινε για το Φιλιάτι; Τα γύρω χωριό με τους λίγους ανθρώπους, χωρίς πλήρη εξάρτηση από το Φιλιάτι και τα ιδρύματά του που απασχολούν και ζουν σημαντικό αριθμό κατοίκων. Στην πρώτη σειρά του Νοσοκομείου μας. Κάτι το λύκειο, κάτι το οικοτροφείο, κάτι το τάγμα, είχαμε και το εργοστάσιο, αλλά ατυχώς οι συνδικαλιστές μας έκαναν ότι τους περνούσε από το χέρι για να το «μανταλώσουν». Εκ των υστέρων το «φυσούσαν και δεν κρύωνε»! την έπαθαν (και μαζί τους και εμείς) σαν τη μάνα που έσφιξε πολύ από υπερβολική αγάπη το μωρό της και το έπνιξε!
Το γηροκομείο που φτιάχτηκε κτιριακώς δεν λειτουργεί, ακόμη, ελλείψει προσωπικού. Τις παραμονές εκλογών δίδονται υποσχέσεις για επικείμενη λειτουργία του και μετά τις εκλογές οι υποσχέσεις αποδεικνύονται σαπουνόφουσκες.
Δηλαδή μαύρα και άραχνα! Η απαισιοδοξία είναι, πράγματι, διάχυτη στους Φιλιαταίους. Η ανησυχία όλων είναι μήπως χειροτερέψει η κατάσταση.
Θα χειροτερέψει πράγματι η κατάσταση αν οι Ηγουμενιτσιώτες καταφέρουν να αποκτήσουν το δικό τους κρατικό νοσοκομείο.
Είναι ηλίου φαεινότερο πως δυο κρατικά νοσοκομεία σε απόσταση μισής ώρας, περίπου, το ένα από το άλλο, δεν είναι δυνατό να συνυπάρξουν και να λειτουργήσουν. Οπότε, αυτό που θα κλείσει είναι των Φιλιατών. Προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται οι διάφοροι παραγοντες της Ηγουμενίτσας, ευτυχώς για μας, ανεπιτυχώς μέχρι στιγμής. Τα παραπάνω είναι πολύ λίγο γνωστά σε όλους. Αληθινό ψυχοπλάκωμα για όσους αγαπούν το Φιλιάτι και έχουν συνδέσει τη ζωή τους με αυτό. Διερωτάται κανείς αν όλα χάθηκαν, κι αν πάμε από το κακό στο χειρότερο. Οι απαισιόδοξοι από πιστεύουν. Προσωπικώς, φρονώ πως δεν υπάρχει άλλο σκαλοπάτι, πιο κάτω στον κακού τη σκάλα. Υπάρχει προοπτική βελτίωσης της κατάστασης για τους Φιλιαταίους και αποτροπής νέων δεινών, αv οι ιθύνοντες αυτού του τόπου, από κοινού και καθένας χωριστά, κινηθούν δραστηριοποιούμενοι προς επίτευξη δυο στόχων: Πρώτον: την νέα χάραξη, η κατασκευή και βελτίωση του δρόμου Φιλιατών-Ηγουμενίτσης. Η νέα χάραξη αφορά δυο τμήματα του δρόμου. Συγκεκριμένως το τμήμα Φιλιάτες-Γρανίτσα-Ελαία και γέφυρα Καλαμά-Τυροκομείο Βεζδρεβάνη. Τα τμήματα αυτά σμικραίνονν αποφασιστικά την απόσταση. Βελτίωση του υπολοίπου δρόμου με παραλλαγές, ευθυγραμμίσεις και διαπλατύνσεις. Αν αυτό γίνει το Φιλιάτι σώζεται. Θα αλλάξει η μοίρα του. Διαδρομή 10-12 λεπτών της ώρας θα εδραιώσει ακλόνητα την ύπαρξη και λειτουργία του νοσοκομείου μας. Η εντός ενός τετάρτου το πολύ μεταφορά των ασθενών από Ηγουμενίτσα, Ν. Σελεύκεια, Μαυρούδι, Καστρί, Άγιο Βλάση, στο νοσοκομείο μας, θα αποβεί σωτήριο πράγμα, θείο δώρο γιαυτούς, οπότε αφαιρείται από τους μεμψίμοιρους γείτονές μας, που τα θέλουν όλα δικά τους, αδιαφορούντες για την τύχη μας, τα αβάσιμα, ακόμη και από τις σημερινές συνθήκες, παράπονο ότι δεν έχουν κρατικό νοσοκομείο. Η απάντηση είναι αποστομωτική: έχετε νοσοκομείο, πιο σιμά απ’ ότι όλοι οι Έλληνες στην Ελληνική Επικράτεια. (Ευαγγελισμός, Σισμανόγλειο, Λαϊκό Αθηνών, Δουρούτη Ιωαννίνων) και πλείστα όσα κρατικά νοσοκομεία επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές.
Το Νοσοκομείο μας βρίσκεται σε πευκόφυτη περιοχή, άριστο υγιεινό κλίμα, θαυμάσιο περιβάλλον, έγινε με πολύ μόχθο και μεγάλες θυσίες των πατεράδων μας, όπου γης και είναι κρίμα να μας το κλείσει η «Θεσπρωτική» με τα σλόγκαν της. Είναι για το Φιλιάτι και οικονομικός πνεύμονας που το κρατάει στη ζωή. Εκατέρωθεν, η ουσιαστική συντόμευση και βελτίωση του δρόμου Φιλιατών – Ηγουμενίτσας, θα αποβεί σανίδα σωτηρίας για τους κατοίκους Φιλιαταίους και το μέλλον των Φιλιατών εις βάθος χρόνου. Έτσι, πρέπει να τα βλέπει κανείς.
Είναι γνωστό, και το Φιλιάτι στερείται πλουσιοπαραγωγικών πηγών. Εν άλλοις λόγοις δεν παράγει τίποτε το αξιόλογο, εκτός από καθαρό αέρα (ανεκτίμητης αξίας) και καλό νερό. Ζει, ήδη, από τα ιδρύματά του και τις συντάξεις των συνταξιούχων του. Γεγονός είναι επίσης πως η Ηγουμενίτσα αναπτύσσεται ραγδαίως και ευημερεί. Οσημέραι επεκτείνεται προς και πέραν (προς την κατεύθυνση των Φιλιατών) του Μαυρουδίου. Άρα, προσεγγίζουμε. Η αγορά τηςΗγουμενίτσας, είναι σε θέση να απορροφήσει το Εργατικό δυναμικό και όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες (εργολάβους οικοδομών, σοβατζήδες, ασπριτζήδες, ηλεκτρολόγους, ξυλουργούς, υδραυλικούς και παντοειδείς τεχνίτες). Να βρίσκουν δουλειά στην Ηγουμενίτσα και να μένουν στα σπίτια τουςστο Φιλιάτι. Όπως, κάνουν οι Μαυρουδιώτες, Καστριώτες, Άγιοι Βλασίτες και πολύ περισσότερο Ν. Σελευκιώτες.
Οι αποστάσεις, εκμηδενίζονται. Με λίγη οργάνωση, όπως το στήσιμο ενός γραφείου ελεύθερων επαγγελματιών Φιλιαταίων που θα πρακτορεύει τους επαγγελματίες Φιλιαταίους στην αγορά της Ηγουμενίτσας θα υπάρξουν άριστα αποτελέσματα, δεδομένου μάλιστα ότι οι Φιλιαταίοι επαγγελματίες θεωρούνται και είναι(χωρίς ρατσιστική διάθεση) οι πλέον έντιμοιεπαγγελματίες εκ πάσης Θεσπρωτίας. Για να φέρω ένα παράδειγμα από την φυτολογία. Ο κισσός για να επιβιώσει αναρριχιέται στον κορμό άλλου δένδρου. Η Ηγουμενίτσα, λόγω προνομιούχου θέσεως, είναι το
δέντρο που θα στηρίξει μελλοντικώς και το όπως το κάνει σήμερα για τα γύρω χωριά της. Δρόμος, λοιπόν και πάλι δρόμος, εκ των ουκ άνευ οικονομικής ανάπτυξης και πολιτιστικής προόδου σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υδρογείου!
Δρόμοι φτιάχτηκαν και χρήματα διατέθηκαν ουκ ολίγα σε όλα τα «κουτσουχώρια» της επαρχίας και σε δρόμους που σπανίως περνούν άνθρωποι, όπως ο δρόμος μέσα από τα «Ρόγγια» Χαραυγής – Γαρδικίου-Λίστας.
Για το δρόμο των Φιλιατών – Ηγουμενίτσας, πολλαπλούς οφέλους και υψίστης σκοπιμότητας δεν υπάρχουν οι αναγκαίες πιστώσεις; Γιατί;
Τι κάνουν οιιθύνοντες των Φιλιατών; Ο τέως υπουργός μας διατηρεί και μετά την απομάκρυνσή του από την κυβέρνηση, αρκετό απόθεμα του κύρους και δύναμής του, ώστε αν θελήσει πιεζόμενος από τα πρωτοπαλίκαρά του
να δώσει λύση στο ζωτικό για τον τόπο μας πρόβλημά μας.
Σήμερα που είναι στα πράγματα, γιατί «ου γιγνώσκομεν τι τέξεται η επιούσα», ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ βασιλεύει, οσονούπω, και για νάμαστε ακριβοδίκαιοι, υπουργοί η Θεσπρωτία θα αποκτήσει ξανά, μετά από 200 χρόνια! «Τα πάντα ρει κι ουδέν παγίως μένει», έλεγε ο Ηράκλειτος πριν από 4.000 χρόνια. Δεύτερος στόχος είπαμε, είναι η ανέγερση μιας σύγχρονης Νοσοκομειακής ξενοδοχειακής μονάδας στον χώρο του παλιού γηπέδου, κατά παραχώρηση του Δήμου ή στην πευκόφυτη περιοχή του Νοσοκομείου. Στόχος επιτεύξιμος χωρίς κρατική χρηματοδότηση. Mε χρήματα που θα εισπραχθούν από την πώληση της εν Κερκύρα ακίνητης περιουσίας του Νοσοκομείου εκ δωρεάς του μακαρίτη Τριανταφύλλου, που είχε πραγματοποιήσει εν ζωή με παρακλήσεις του φίλου του αείμνηστου Πέτρου Μπέμπη.
Το έτος 1993, το Δ.Σ. του Νοσοκομείου, στο οποίο μετείχαμε ο Σ. Φραγκίσκος, Π. Γούλας κι εγώ, με πρόεδρο τον Δ/ντή Χειρουργικής Κλινικής κ. Καλπακιώτη, είχαμε αποφασίσει την εκποίηση με δημοπρασία του ξενοδοχείου «Ωραία Ελλάς» και ισογείων παλαιών καταστημάτων Κερκύρας που ανήκουν στο νοσοκομείο μας.
Το υπουργείο Οικονομικών είχε εγκρίνει την πώληση επί σκοπώ έγερσης ξενοδοχείου (μετ’ εστιατορίου, μπαρ) που θα ανήκε στο Νοσοκομείο, χάριν αξιοποιήσεως της εν Κέρκυρα ακίνητης περιουσίας του Ιδρύματος. Στην πώληση περιελάβαμε και το κατάστημα «Καλαμπάκα» Φιλιατών.
Αναθέσαμε στην δικηγόρο Κερκύρας κ. Πασπαλά να κινήσει την διαδικασία διενέργειας δημοπρασίας (σύνταξη σχεδ/των. κατόψεων κλπ.) κι έκτοτε ληξάσης της θητείας μας διάρκειας 5-6 μηνών, παρήλθε χρονικό διάστημα έξι ετών, περίπου, εντελώς άπρακτο προς δόξαν των εκάστοτε συμβουλίων.
Η απόφαση μας μπήκε στο χρονοντούλαπο. Η ευθύνη, βεβαίως, βαρύνει τους εκάστοτε προέδρους του Δ.Σ. Γιατί, έπρεπε να επιληφθούν προσωπικώς του θέματος, μεταβαίνοντες οι ίδιοι στην Κέρκυρα για να δώσουν άμεση λύση στα όποια εμπόδια, τα οποία, αν υπάρχουν δεν είναι ανυπέρβλητα.
Την αναγκαιότητα και ωφελιμότητα του ξενοδοχείου οι πάντες αντιλαμβάνονται. Όχι μόνο για το Φιλιάτι για ολόκληρη την επαρχία. Ακόμη κι αν ως επιχείρηση δεν θα είναι κερδοφόρος. Το κέρδος που θα προκύψει θα είναι η απασχόληση των υπαλλήλων λειτουργίας τον ξενοδοχείου και του εστιατορίου, προορισμένων να εξυπηρετούν τόσο τους ασθενείς, συνοδούς και επισκέπτες των, που πρόθυμα θα αναζητούσαν κατάλυμα σε ένα άριστα λειτουργούν ξενοδοχείο μετ’ εστιατορίου. Οι επισκεφθέντες το Νοσοκομείο «Δουρούτη» Ιωαννίνων γνωρίζουν ότι υπάρχει και λειτουργεί και εστιατόριο.
Η κωμόπολη των Φιλιατών που διαθέτει τόσα Ιδρύματα, κρατικό νοσοκομείο και έδρα Τάγματος, με συχνές επισκέψεις των στενών συγγενών, των υπηρετούντων στο τάγμα φαντάρων, προερχομένων από διάφορα διαμερίσματα της χωράς, επιθυμούντων να παραμείνουν επι τινας ημέρας πλησίον των συζύγων ή παιδιών τους, είναι απαράδεκτον να μην διαθέτει ένα σύγχρονο ξενοδοχείο κι ένα καλό εστιατόριο προς εξυπηρέτηση των, επί μεγίστη ωφελεία και της αγοράς των Φιλιατών. Είναι απογοητευτικό οι συνοδοί των νοσηλευομένων, όπως και οι επισκεπτόμενοι τους στρατιώτες του τάγματος συγγενείς των να θέλουν να διανυκτερεύσουν στις Φιλιάτες και να μην βρίσκουν κατάλυμα να μείνουν. Ενί λόγω ένα καθώς πρέπει ξενοδοχείο και εστιατόριο είναι λίαν απαραίτητο για το Φιλιάτι. Η έλλειψή του εκθέτει ως υπανάπτυκτους και το Φιλιάτι το υποβαθμίζει σε χωριό ευκαταφρόνητο. Όθεν. πολλαπλές θα είναι οι ωφέλειες του. Ο νυν πρόεδρος τον Διοικητικού Συμβουλίου τον Νοσοκομείου, ας κινηθεί δραστηρίως για την δημοπράτηση της ακίνητης περιουσίας Κέρκυρας και Φιλιατών. Η αρχή το ήμισυ του παντός. Θα προσφέρει ανεκτίμητη υπηρεσία στον τόπο μας. Ο Δήμαρχος και από την ιδιότητα τον «συνηγόρου» με το κύρος του αξιώματός του ως και οι λοιποί κομματικοί παράγοντες, οι προσκείμενοι στο κυβερνών κόμμα, φίλοι και οπαδοί τον υπουργού μας, ας κινηθούν όλοι μαζί για την χρηματοδότηση του έργον χάραξης και βελτίωσης του δρόμου Φιλιατών-Ηγουμενίτσας.
Να ανατεθεί άμεσα η σύνταξη της μελέτης και η χρηματοδότηση του έργου. Αν μέχρι τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές δεν προωθηθεί το θέμα με την αποτελεσματική παρέμβαση του τέως υπουργού Αλέκου Παπαδόπουλου, χάνεται η ευκαιρία. Θα πετάξει το πουλί και θα αποδειχθεί ότι είμαστε άξιοι της τύχης μας. Να χαιρόμαστε τότε, τους εκ Φιλιατών καταγόμενος αξιωματούχος, υπουργό, νομάρχη και δήμαρχο. Στο χέρι τους είναι να σώσουν το Νοσοκομείο μας και το Φιλιάτι από τον πλήρη αφανισμό. Ο Θεός να τους φωτίσει. Μεγάλη θα είναι η προσφορά τους στον τόπο μας και μεγάλο θα αποβεί το όνομά τους και η προς αυτούς ευγνωμοσύνη όλων μας, σημερινών και επιγενομένων.
καρτ ποστάλ των Φιλιατών του 1931, απο το αρχείο Σπ. Τσέκα
ΝΕΑ των ΦΙΛΙΑΤΩΝ 
Σχολιάστε