ΝΕΑ των ΦΙΛΙΑΤΩΝ

Βάθρο ή βάραθρο της δημοκρατίας; – Διαλεκτικός, διαλλακτικός και συνεργατικός: όλον- μέρος -όλον – Μελετημένες προτάσεις   με τεκμηριωμένες λύσεις – Συνδικαλιστική ευθύνη για τις σχολικές καταλήψεις

και τη νοοτροπία του «δικαιωματισμού» -Παραταξιακός  κατακερματισμός

Γιώργος Μαστορίδης

      Με βάση την πολιτική θεωρία και εμπειρία ο κοινωνικός θεσμός του συνδικαλισμού στις σύγχρονες δημοκρατικές χώρες θεωρείται και είναι  στυλοβάτης του δημοκρατικού πολιτεύματος, όπως η τοπική διοίκηση και το κοινοβούλιο. Ο συνδικαλισμός αποτελεί προσφορά στην κοινωνία και τη δημοκρατία, πολύπλευρη θετική προσφορά ζωής και δημιουργίας. Θετική  εποικοδομητική συμπεριφορά και όχι αρνητική «χαρά  του κάθε πικραμένου», ιδεοληπτικού και δήθεν αδικημένου, από το «σύστημα», ο οποίος επιθυμεί διακαώς να το ανατρέψει οραματιζόμενος ολοκληρωτικό πολιτικό σύστημα Κούβας, Ρωσίας, Κίνας, Βενεζουέλας.

      Οι παθογένειες του συνδικαλισμού θεραπεύονται με τη δημοκρατική συμμετοχή και  τη δημιουργική λογική και ηθική  βελτίωσή του, ώστε η λειτουργία του – διαλεκτική, διαλλακτική και συνεργατική- να ανταποκρίνεται πιο αποτελεσματικά στις σύγχρονες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές συνθήκες. Και δεν χρειάζεται ν’ ανακαλυφθεί ξανά ο τροχός, αρκεί να διερευνηθεί συγκριτικά ο τρόπος λειτουργίας του συνδικαλισμού στις άλλες χώρες, δημοκρατικές και ολοκληρωτικές. Στα ολοκληρωτικά πολιτεύματα ο συνδικαλισμός είναι κρατικοδίαιτος, εξαρτημένος ηθικά και οικονομικά  από το κράτος. Αντίθετα στις δημοκρατικές χώρες ο συνδικαλισμός είναι αυτοδύναμος και ακηδεμόνευτος. Οι συνδικαλιστές, εφόσον δεν εργάζονται στην Κρατική Υπηρεσία, μισθοδοτούνται από τις συνδρομές και τα άλλα έσοδα των συνδικάτων. Χωρίς την ηθική και οικονομική εξάρτηση από τα Κόμματα και το Κράτος στις δημοκρατικές χώρες ο συνδικαλισμός είναι στέρεο και σταθερό κοινωνικό βάθρο, χωρίς να κινδυνεύει να μετατραπεί σε βάραθρο και «μαύρη τρύπα» για την οικονομία και την κοινωνία. 

1. Η μισθοδοσία της συνδικαλιστικής ηγεσίας

      Η συγκριτική εξέταση της κοινωνικής λειτουργίας του συνδικαλισμού με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι δυνατόν να συμβάλει στην αναζήτηση κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών μεταρρυθμιστικών παρεμβάσεων για την  βελτιωτική αντιμετώπισή του ως ενός από τους βασικότερους θεσμικούς πυλώνες της κοινωνικής οργάνωσης. Βασικό  κριτήριο η κάλυψη των εξόδων λειτουργίας και της μισθοδοσίας της ηγεσίας των συνδικάτων.   Στο πλαίσιο αυτό προς θετική κατεύθυνση κινείται η σχετική Υπουργική Απόφαση να περικοπούν οι άδειες των συνδικαλιστών της ΟΛΜΕ και ΔΟΕ εφαρμόζοντας την  ελάχιστη  πρόβλεψη του νόμου 1264/82.   Ενώ μέχρι σήμερα εδώ και σαράντα χρόνια στα μέλη των ΔΣ τόσο της ΟΛΜΕ όσο και της ΔΟΕ με παράτυπες και πελατειακές Υπουργικές Αποφάσεις χορηγούνταν παράνομα πλήρης απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα με πλήρεις αποδοχές, η νέα Υ. Α. εφαρμόζει δικαιότερα  τη σχετική  πρόβλεψη του νόμου. Από τα δύο Δ. Σ. της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ προβλέπει πλήρη απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα μόνο για τον Πρόεδρο και τον Γενικό Γραμματέα, 15 ημέρες άδεια ανά μήνα για τον Αντιπρόεδρο και τον Ταμία και 9 ημέρες ανά μήνα για τα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ (Υπουργική Απόφαση 07/10/2022). 

      Πρέπει ωστόσο να επισημανθεί ότι στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες η πλήρης μισθοδοσία  των συνδικαλιστών, εφόσον δεν προσφέρουν διδακτικό έργο, γίνεται αποκλειστικά από έσοδα των συνδικάτων, τα οποία είναι μεγάλα και οικονομικά ισχυρά. Για παράδειγμα στην Εκπαίδευση προβλέπονται ενιαία συνδικάτα και για τις τρις βαθμίδες. Και φυσικά η συνδικαλιστική μισθοδοσία δεν αφορά μόνο τους εκπαιδευτικούς συνδικαλιστές αλλά ολόκληρο τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Το ζήτημα αυτό δεν είναι τόσο οικονομικό όσο ηθικό, πολιτικό και οργανωτικό.

     Επίσης ορθά καθιερώθηκε η ηλεκτρονική ψηφοφορία στις εκλογές των εργατικών ομοσπονδιών, ΟΛΜΕ και ΔΟΕ σε μη εργάσιμη ημέρα την Κυριακή 5 Νοεμβρίου. Με αυτή τη διαδικασία αφενός δεν χάνεται πολύτιμος διδακτικός χρόνος και αφετέρου με την δυνατότητα μέγιστης συμμετοχής μπορεί να αποφευχθεί το «καπέλωμα» από μια μικρή μειοψηφία.

 2. Παραταξιακός κατακερματισμός με το αναλογικό εκλογικό σύστημα

      Μεγάλη πρακτική σημασία έχει και το εκλογικό σύστημα που εφαρμόζεται στις συνδικαλιστικές εκλογές. Σε πολλές χώρες ισχύει το μικτό σύστημα εκλογής, επιλογή και ατόμων και παρατάξεων. Με το λεγόμενο εκλογικό σύστημα της «Απλής Αναλογικής» που εφαρμόζεται στη χώρα μας επικρατούν σε μεγάλο βαθμό διαλυτικές στα συνδικάτα. Για παράδειγμα, τον Ιούλιο για  ένα 11μελές Διοικητικό Συμβούλιο εκπαιδευτικού συνδικάτου εκλέκτηκαν αντιπρόσωποι  από πέντε παρατάξεις: τρεις έδρες ΔΑΚΕ, Τρεις  ΣΥΝΕΚ, δύο ΠΑΜΕ, δύο ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, μία ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ. Μέχρι σήμερα δεν έχει επιτευχθεί η πλήρης διοικητική σύνθεση του Συμβουλίου!

     Ευλόγως γεννάται η απορία. Όταν τα Μέλη ενός Δ. Σ. αδυνατούν με διαλεκτική, διαλλακτική και συνεργατική συμπεριφορά να εφαρμόσουν το Καταστατικό του Συνδικάτου, πώς είναι δυνατόν να υπερασπιστούν αποτελεσματικά τα εκπαιδευτικά και κοινωνικά αιτήματα; Είναι προφανές ότι δεν μπορούν με βάση τον τριπλό άξονα όλον (κοινωνία) – μέρος (κλάδος) –όλον (κοινωνία) να υποβάλουν προς την πολιτεία μελετημένες προτάσεις με τεκμηριωμένες λύσεις.

      Στο σημείο αυτό αξίζει να τονιστεί η τεράστια συνδικαλιστική ευθύνη των συνδικαλιστικών συνδικάτων για την ανοχή ή και υπόθαλψη/ υποκίνηση των καταλήψεων στα σχολεία, τους δρόμους και τα πανεπιστήμια με τη νοοτροπία του ριζοσπαστικού «δικαιωματισμού»  χωρίς  υποχρεώσεις και καθήκοντα. Ο μαθητικός «συνδικαλισμός»  με αυτή τη νοοτροπία μετατρέπεται σε χουλιγκανισμό, αδιανόητο για τις αναπτυγμένες δημοκρατικές χώρες και οδηγεί στην άρνηση τόσο της μάθησης όσο και του σεβασμού ως παιδαγωγικής και κοινωνικής αξίας. Φυσικά ευθύνη για τις καταλήψεις έχουν συνολικά η οικογένεια, η κοινωνία και η πολιτεία. Γι’ αυτό και κρίνεται ως θετική η παρέμβαση ενός Δημάρχου να πληρώσουν τα σπασμένα οι υπεύθυνοι παραβατικοί και όχι όλοι οι πολίτες.

3. Η κοινωνική και πολιτική μήτρα του συνδικαλισμού

     Η διεκδίκηση και η αντιπαλότητα ατόμων ή κοινωνικών ομάδων, στο πλαίσιο του δημοκρατικού διαλόγου με λογικά επιχειρήματα και πειστικά παραδείγματα, για ισονομία είναι η καλύτερη μέθοδος αναζήτησης και ανεύρεσης της αλήθειας, με συνειδητό σκοπό και στόχο την κοινωνική δικαιοσύνη και ως καθημερινή κοινωνικοπολιτική  συμπεριφορά είναι σημαντικός παράγοντας διαμόρφωσης κοινωνικής και δημοκρατικής συνείδησης (Γιώργος Μαστορίδης, Δημοκρατικός Συνδικαλισμός, Εφημερίδα των Συντακτών, 16/3/2013). Ωστόσο, η κοινωνική και πολιτική μήτρα του συνδικαλισμού δεν δικαιολογεί την ανατρεπτική συνδικαλιστική συμπεριφορά ενός τμήματος της Αριστεράς ως μιας συνδικαλιστικής και πολιτικής δύναμης, η οποία να υπονομεύει αγωνιστικά αντί να προασπίζει την αστική δημοκρατία και το αστικό κράτος.

      Ο συνδικαλισμός ως κοινωνικό, στερεό και σταθερό, βάθρο συμβάλλει αποτελεσματικά στην καλλιέργεια της δημοκρατικής συνείδησης. Στη σύγχρονη εποχή, οι πολίτες και τα πολιτικά συστήματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκονται σε δύσκολο τρίλημμα προσπαθώντας να συγκεράσουν, να συνθέσουν και να συνδυάσουν τρία σημαντικά πολιτικά αγαθά: δημοκρατία, εθνική κυριαρχία και ευρωπαϊκή ενοποίηση. Το πατριωτικό και δημοκρατικό, ατομικό και  κοινωνικό, φρόνημα είναι καθημερινό αίσθημα δημοκρατικού καθήκοντος.

Κυριακή, 30 Οκτωβρίου  2022                            www.politistikomellon.eu/2020