ΝΕΑ των ΦΙΛΙΑΤΩΝ

Ο Πατριάρχης των Θεσπρωτών δημοσιογράφων

   Ο  Γιώργος Βουγίδης, γεννήθηκε το 1889 στο Γηρομέρι Φιλιατών, όπου έζησε τα πρώτα παιδικά του χρόνια και έμαθε τα πρώτα του γράμματα. Συνέχισε τις σπουδές του στη Μεγάλου του Γένους Σχολή της Κωνσταντινούπολης, όπου ζούσε και η οικογένειά του- ο πατέρας του είχε φούρνο.

   Πνεύμα ανήσυχο και άνθρωπος μελετηρός, νωρίς έγινε μέλος των  φιλολογικών κύκλων της Πόλης και διέπρεπε  στο φιλολογικό σαλόνι του Σπανούδη, διευθυντού της εφημερίδος «Πρόοδος». Στον χώρο αυτό «λάμπρυνε με την παρουσία του όλους τους τομείς της πνευματικής δραστηριότητος», έγραψε ο καθηγητής του Ροβερτίου Κολλεγίου Κωνσταντινούπολης, Κωνσταντίνος.  Τα νεανικά του πρωτόλεια συγγράμματα εκτιμήθηκαν από πολλούς. Ο διευθυντής του περιοδικού «Άνω – Κάτω» της Πόλης Δελλής, πρώτος ανακαλύπτει το ταλέντο του ποιητή και εντυπωσιάζεται από την ευρυμάθεια και τις ιδέες του και θέτει στη διάθεσή του τις στήλες του. Ακολουθεί ο διευθυντής της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Κήρυξ» Βιολάκης, όπου δημοσιεύονται τακτικά ποιήματά του. Η ύλη του σατιρικού περιοδικού «Φρου – Φρου» γράφεται ολόκληρη από αυτόν.

Αρχίζει και εκδίδει ποιητικές συλλογές  και κάθε χρόνο εκδίδει ο ίδιος το ημερολόγιο ο «Καθρέπτης»  ο οποίο γίνεται ανάρπαστο.

    Το 1921-2  την Πόλη την είχαν καταλάβει τα συμμαχικά στρατεύματα και ο Βουγίδης, έβαλε σκίτσο στο ετήσιο ημερολόγιο ¨Καθρέφτη¨ το τσαρούχι ενός τσολιά που έδινε κλωτσιά σε έναν Μεμέτη.

Οι τούρκοι τον κυνήγησαν γι’ αυτό κι έφυγε νύχτα και με την βοήθεια του Γάλλου Πρέσβη, ο οποίος τον επιβίβασε κρυφά σε Γαλλικό εμπορικό καράβι το οποίο τον έβγαλε στον Πειραιά. Η Τουρκία τον έκρινε ανεπιθύμητο- μόνο 2-3 είχαν αυτή την τιμωρία- και έφυγε με το παράπονο που δεν μπόρεσε ποτέ ξανά να πάει στην Πόλη.

  Στην Αθήνα ασχολήθηκε με την αρτοποιεία αλλά έδραξε μια ευκαιρία που έδινε το κράτος μειώση τους φούρνους- έδινε αποζημίωση σε όσους κλείσουν το φούρνο τους-  έκλεισε το φούρνο πήρε τα λεφτά, αγόρασε τυπογραφικά μηχανήματα και το 1930 εγκαταστάθηκε στο Φιλιάτι.

   Στο τέλος της χρονιάς εκδόθηκε η πρώτη Θεσπρωτική εφημερίδα η ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ στα ιδιόκτητα τυπογραφεία της. Κάποιες από τις περιπέτειες εγκατάστασης στο Φιλιάτι, τη μεταφορά των μηχανημάτων με ζώα από τη Σαγιάδα, μας αφηγείται στο πρώτο φύλλο της εφημερίδας.

   Μαχητικός δημοσιογράφος αγκάλιασε τον τόπο και έδινε  παντού και πάντοτε το παρόν. Ανέδειξε τα τοπικά προβλήματα και με τα δημοσιεύματά του κέντριζε το ενδιαφέρον για την εκπλήρωση τους. Πρωτοπόρος και καινοτόμος, φίλος του δημοσιογράφου Παύλου Παλαιολόγου, φιλοξενούσε στις στήλες του όλη την διανόηση της περιοχής.  Για το συμφέρον του τόπου δεν δίσταζε να τα βάλει με την εξουσία- όπως ήταν τότε ο γνωστός λόγιος των Ιωαννίνων Χρήστος Χρηστοβασίλης, ο οποίος αναγκάστηκε να γράψει στην εφημερίδα του «Ελευθερία» «Φιλιάτι Κασαμπάς – Γιάννενα χωριό»- εξυψώνοντας έμμεσα  την αγωνιστικότητα του Γιώργου Βουγίδη για το Φιλιάτι.

    Η εφημερίδα ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ του καιρού εκείνου είναι μακρά ανώτερη από κάθε άλλη τοπική εφημερίδα όλων των εποχών σε όλη την ελληνική επικράτεια.

   Τον 1940 με το που μπήκαν οι Ιταλοί στους Φιλιάτες, έκαψαν το τυπογραφείο και η εφημερίδα σταμάτησε να κυκλοφορεί

   Η ελληνική πολιτεία για να τον τιμήσει τον διόρισε πρόεδρο της κοινότητας τότε Φιλιατών, από 25/11/1940 έως 30/4/1942

Το 1961 επανεκδίδει την εφημερίδα ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ έως το 1966 όπου και απεβίωσε.

Γιώργος Κωτσης